ตอนที่ 17 ความจริง
“ฉันเป็นของเธอ...ส่วนเธอก็เป็นของฉัน เราเป็นของกัน และกันเข้าใจมั้ย”
“คุณ...เป็นของผมเหรอ” ผมยื่นปลายนิ้วมือลากไปตามรอยหมึกสีดำซึ่งกรีดเป็นเส้นบนผิวหนังซึ่งมีรอยแดงเต็มหน้าท้องของคุณสเตฟานอย่างช้าๆ
“ใช่...ฉันเป็นของเธอคนเดียว” คุณสเตฟานก้มลงมาหอมแก้มผมเบาๆ แต่ผมกลับไม่จั๊กจี้เหมือนเดิม
“คุณจะเป็นของผมได้ยังไง ในเมื่อ....”
ผมกลืนประโยคตัดพ้อต่อท้ายลงไปในคอแล้วเม้มปากตัวเองให้มันปิดจนสนิท ใจหนึ่งผมอยากถามให้รู้ความจริงว่าระหว่างคุณสเตฟานกับพี่แม็กซ์ทั้งสองคนยังมีความสัมพันธ์อะไรต่อกันอยู่อีกแต่อีกใจผมก็กลัวคำตอบ
คุณสเตฟานอาบน้ำพร้อมกับเช็ดตัวให้ผมโดยเน้นทำความสะอาดตรงรอยแผลที่เกิดจากเข็มสักเป็นพิเศษ ผมตัดพ้อต่อว่าชักสีหน้าใส่คนตัวโตกับความโหดร้ายป่าเถื่อนที่เขาทำกับผมได้ทารุณขนาดนี้ แต่พอเห็นแววตาเวลาคุณสเตฟานมองรอยแดงบนหน้าท้องผมแล้ว ความรู้สึกโกรธผมก็จางลง แววตา
