นัดแนะ
1119 Words
ก็อก ก็อก ก็อก
ทันทีที่คนตัวเล็กเคาะห้อง เจ้าของห้องก็เดินมาเปิดให้ทันทีแถมเขายังอยู่ในสภาพที่ไม่ท่อนบนไม่ได้ใส่อะไรอีกตามเคย โชว์แผงอกเปล่าเปลือยเต็มไปด้วยมัดกล้าม มีเพียงท่อนล่างที่ใส่กางเกงนักศึกษาพร้อมเข็มขัดตราประจำมหาลัย แม้จะเมากล้ามคนตรงหน้า แต่มทิราก็พยายามจะดึงสติกลับมา อย่าได้เคลิ้มไปกับความหล่อของเขาเด็ดขาด เพราะเขานะร้ายสุด
"อ่ะ นี้เสื้อนาย" คนตัวเล็กพยายามที่จะอยู่ห่างจากเขามากที่สุด เธอยืนเสียไกลแถมยังยื่นจนสุดแขนโดยหวังว่าเขาจะรีบรับเสื้อกลับไปเสียที เธอจะได้หลีกให้ไกลจากเขา
"เข้ามาก่อนสิ" นอกจากจะไม่รับแล้ว ยังหันหลังให้เธอเสียดื้อๆ เข้าห้องตัวเองหน้าตาเฉยๆ เล่นเอามทิรามองตามด้วยความงงงวย
"ถ้านายไม่รับ งั้นฉันวางไว้หน้าห้องก็แล้วกันนะ"แต่ยังไม่ทันพูดจบ เสียงของเงินก็สวนออกมาก่อน
"ฉันมีธุระต้องคุยกับเธอ ถ้าไม่อยากให้ฉันเปิดเผยตัวตนของเธอ ก็รีบเดินเข้ามา"คำขู่ของเขาพวงมาด้วยเสียงตะโกนที่ดังราวกับจะให้คนทั้งชั้นได้ยิน ทำให้หญิงสาวต้องยอมสาวเท้าเข้าไปทั้งที่ใจจริง เธออยากจะกลับห้องตัวเองเต็มทนแล้ว
"นายมีอะไรจะคุยกับฉัน" ใบหน้านวลสวยบึ้งตึงแสดงความไม่พอใจอย่างเห็นได้ชัด จนเงินอดขบขันไม่ได้ ห้องของเขาถือว่าเป็นพื้นที่ส่วนตัว ชายหนุ่มหวงราวกับจงอางหวงไข่ ไม่เคยมีสาวคนใดได้ย่างกรายเข้ามา ไม่ว่าจะสวยขนาดไหน แต่นี้กลับมีสาวเนิร์ดใส่แว่นหน้าตาบอกบุญไม่รับ มองเขาอย่างไม่พอใจ จนมันทำให้เขาอดที่จะ'แกล้ง' เธอไม่ได้
"นั่งก่อนสิ" เขาตบมือเบาๆลงบนโซฟาเนื้อดี ที่มองผ่านๆก็รู้ว่าราคาคงจะแพงหูฉี่ ลูกคุณหนูที่เคยผ่านการใช้ของหรูหรามาก่อนแบบเธอก็พอจะรู้บางบ่งบอกถึงฐานะของเจ้าของห้องที่ไม่ธรรมดา ไหนจะข้าวของ สไตล์การตกแต่งห้องของเขาอีก
"พูดธุระของนายมา นายมีเรียนบ่ายโมงไม่ใช่เหรอ" คนที่มีเรียนบ่ายโมงเลิกคิ้วเบาๆ ประทับใจนะเนี่ย ที่ทำรายละเอียดเล็กๆน้อยๆของเขาได้
"อาจารย์ยกคลาสไปแล้ว ฉันเลยไม่รีบ"
"แต่ฉันรีบ"คนตัวเล็กสวนไปทันที เธอรู้สึกเหมือนอากาศในห้องนี้บางเบาลงเรื่อยๆ จนแทบจะหายใจไม่ออกอยู่แล้ว ไหนจะเวลาที่สายตาคมกริบของเขามองเธออย่างกับประเมินราคานั่นอีก
"เธอมีแฟนรึยัง" คำถามของเขา ทำเอามทิราเม้มปากเข้าหากันทันที นี้มันจะ'ส่วนตัว'มากไปหน่อยมั่ง เธอต้องตอบคำถามที่ละเอียดอ่อนกับคนแปลกหน้าแบบเขาด้วยเหรอ ท่าทีของเธอ ทำเอาริมฝีปากหนาบิดยิ้มขึ้นทันที
"นะ นายยิ้มทำไม" ใบหน้าหญิงสาวร้อนผ่าวเพราะรอยยิ้มนั่นมัน สว่างสไวเกินไปแล้ว สะ แสบตา
"ฉันก็แค่คิดว่า เธออาจจะชอบฉัน พอฉันถามว่ามีแฟนยัง เธอเลยเขิน"
"บะ บ้า ใครจะชอบนาย หลงตัวเองไปหน่อยมั่ง ฉันยังไม่มีแฟน และที่สำคัญ ไม่มีคิดจะมีด้วย"
"ดี"เหมือนจะเห็นแววตาของเขาฉายความพึงพอใจครู่หนึ่งแล้วก็หายไป เหลือเพียงความเย็นชาเหมือนเดิม
"ดียังไง"
"วันอาทิตย์เธอรู้จักสนามแข่งรถXXX ใช่มั้ย ฉันจะรอเธออยู่ที่ฝั่งประตูสาม ห้ามเข้าผิดฝั่งเด็ดขาด อย่าหาว่าไม่เตือน แล้วอีกอย่างมันเป็นสนามแข่งรถเถื่อน การที่มีเน็ตไอดอลแบบเธอไปปรากฏ มัตนอาจจะไม่ปลอดภัย เอาเบอร์โทรฉันไป ถ้าถึงแล้วให้รอหน้าประตูเดี๋ยวฉันจะให้คนออกไปรับเอง เข้าใจมั้ย"
แทนที่เขาจะตอบคำถามเธอ กลับสั่งการเสียยืดยาว แล้วเป็นเรื่องที่เธอค่อนข้างหนักอกหนักใจเสียด้วย โดยเฉพาะไอ้คำว่า'เถื่อน' ของเขานี้แหละ
"เข้าใจ"
"ดี"
"อยากรู้อะไรก็ถามได้" ร่างสูงที่อยู่ในสภาพเปลือยท่อนบนเอื้อมมือไปหยิบบุหรี่ขึ้นมาจุดสูบ ก่อนจะทอดตัวสบายๆ ถามคนตัวเล็กที่เหมือนมีเรื่องสงสัย
"ฉันอยากรู้ว่า ค่าจ้างห้าแสนกับการ'เป็นผู้หญิงของนาย' ฉันต้องทำอะไรบาง นอกจากไปที่สนามแข่งนั่น"
"ก็แค่ทำตัวเป็นผู้หญิงของฉันปกติ"
"ฉันจะปลอดภัยใช่มั้ย"
"ตราบใดที่เธอทำตามคำสั่งของฉัน ฟังฉัน ฉันรับประกันว่าเธอจะได้กลับบ้านในสภาพที่เหมือนเดิมทุกประการ"
นอกจากน้ำเสียงที่ดูหนักแน่นแล้ว แววตาของเงินก็สามารถสร้างความอุ่นใจให้เธอได้นิดนึง เพราะเขาดูพร้อมที่จะปกป้องเธอตลอดเหมือนกับคำพูด สายตาคนกริบของเขา มันทำให้ลมหายใจเธอเหมือนจะขาดห้วงจนต้องเสมองไปทางอื่นแทน
"งั้นก็โอเค แล้วฉันต้องแต่งตัวยังไง"
"แต่งยังไงก็ได้ ให้คนเชื่อว่า เธอคือผู้หญิงของฉัน แล้วก็อย่าลืม ว่าเธอคือคาปูชิโน่"
ร่างเล็กพยักหน้าหงึกๆ เป็นทำนองว่าเธอเข้าใจ ทั้งที่จริงก็ยังอดสงสัยไม่ได้ ว่า ผู้หญิงที่คนตรงหน้าชอบมากพอที่จะเป็นของเขาจะเป็นคนแบบไหน
"ฉันกลับก่อนล่ะกัน เจอกันวันอาทิตย์"หญิงสาวรู้สึกว่า ตอนนี้เธอคุยกับเขาจนเพลินมากไปแล้ว คุยจนลืมว่าตอนนี้เธอกำลังอยู่ในถ้ำเสือแท้ๆ แถมเสือตัวนี้ก็ยังอยู่ในสภาพที่ท่อนบนไม่มีอะไรเลย
"เจอกันวันอาทิตย์ แล้วอย่าลืมที่คุยกัน ประตูสามเท่านั้น ถึงแล้วรีบโทรมา ฉันจะไปรับทันที ไปถึงก่อนสามทุ่มนะ ห้ามสายเด็ดขาด"
"ไม่ลืมหรอก อย่าลืมมารับล่ะกัน"
คนตัวเล็กเป็นฝ่ายย้ำเขาบ้าง เพราะที่นั่น คงมีแค่เขาคนเดียวที่เธอรู้จักและพึ่งพาได้ ในเมื่อตอนนี้เงิดค่าจ้างที่เขามัดจำมา เธอก็โอนให้ที่บ้านจนแทบไม่เหลือแล้ว ถ้าจะไม่รับงานนี้ จะหาที่ไหนมาคืนเขาล่ะ แถมพอได้รับสิทธิ์ผู้หญิงของเขา มันทำให้เธอกระดากใจจนขึ้นไลฟ์พบปะกับผู้ชายคนอื่นแทบไม่ลง เห้อ! เวรกรรมของอีมิ้นต์จริงๆ
- Writer
