EP.6 พรากผู้เยาว์
1189 Words
บ้าเอ้ย! พี่ล่ำมันรู้ด้วยว่าเราแกล้งคนอะไรฉลาดเหมือนกัน ชิ
หลังจากวันนั้น สาวน้อยก็พยายามเลี่ยงไม่พบเจอ เนื่องจากกลัวเขาจะว่าเป็นเด็กโกหกจึงละอายนิดหน่อย
หลายวันผ่านไป
"พะ พี่กิฟท์ทำไมตัวพี่มีแต่รอยจ้ำ" ฉันตกใจถามเสียงหนักแน่น "ใครทำอะไรพี่คะ!"
"อย่าเสือกอีเนตร"
"แต่ท่าทางพี่เจ็บหนัก"
"กูบอกว่าอย่าเสือกไง"
โต้มมม
ประตูอัดกระแทกหน้าของเด็กหญิงอย่างจังจนเธอแทบจะหลับตาไม่ทันเมื่อลมกระทบใส่ สักพักดวงตาใสก็ลืมขึ้นแป๋ว
"หรือว่า.."
ร้านสัก หาญทยานศึก
แก่ก
แก้วเหล้ากระทบกันในช่วงเวลากลางวันแสก เหล่าชายหนุ่มนั่งสุมหัวที่ร้านสักเพื่อสังสรรค์
"ช่วงนี้มึงพักเอวเหรอไอ้หาญ" สองเอ่ยถามก่อนจะวางแก้วที่ถือลง
"เออ ช่วงนี้ไม่ว่างออกแบบลายสักให้ลูกค้า"
"มึงจะรีบรวยไปไหนที่บ้านก็มีไร่ใหญ่เป็นถึงลูกเจ้าของไร่ดัง"
"โตแล้วก็ต้องหาเลี้ยงตัวเองสิวะ!"
"แล้วแต่มึง ฮ่าๆ"
สองสนิทกับหาญมากเพราะรู้จักและเรียนด้วยกันมาตั้งแต่สมัยมหาวิทยาลัย บังเอิญได้อยู่หอเดียวกันและเป็นรูมเมทที่ถูกกำหนดไว้
"พี่!"
ทุกคนหยุดชะงักหันขวับมองตามเสียง ปรากฏว่าเป็นเด็กหญิงวัยมัธยมยืนเท้าเอวจ้องหน้า
"อยู่ด้วยเหรอ.." มีครั้งหนึ่งที่พี่กิฟท์พาฉันไปกินไอติมกับแฟนซึ่งก็มารู้ทีหลังเมื่อไม่นานว่าเป็นเพื่อนกับพี่ล่ำ ตอนแรกจะมาถามหาที่อยู่แต่ตอนนี้ก็เจอตัว
"ว่าไงเราแล้วกิฟท์ไปไหนไม่มาด้วย"
"พี่ยังจะกล้าถามอีกเหรอ! ทำไมพี่นิสัยแบบนี้"
"กูทำอะไร.."
ชิดขมวดคิ้วถามออกไปสีหน้าเขางุนงง แต่ใบหน้าเด็กหญิงกลับเกรี้ยวกราด
"พี่ซ้อมพี่สาวหนูทำไมตัวเขียวปั๊ดแขนขาก็ช้ำ"
"อะไรนะ.."
"ลูกผู้ชายเขาไม่ทำผู้หญิงหรอกนะ"
"เดี๋ยว! ฉันไปซ้อมอีกิฟท์ตอนไหนในเมื่อไม่ได้เจอมันมาเป็นอาทิตย์"
น้ำเสียงชิดเริ่มเข้มท่าทางเอาเรื่อง สองที่นั่งข้างเคียงจึงถามแทรก
"มึงได้กับน้องกิฟท์ยัง"
"อีกิฟท์อายุสิบเจ็ดใครจะไปเอามันเดี๋ยวตำรวจจับพอดีเห็นว่าแรดเลยคบเล่น"
"เอ้า! แล้วสรุปยังซิงเหรอเด็กมึง"
"เออ"
ทันทีชิดก็รีบกดโทรศัพท์หากิฟท์พร้อมต่อว่า ก่อนที่จะจับได้ว่ากิฟท์คบซ้อนแต่ผู้ชายคนนั้นพยายามปลุกปล้ำแต่สุดท้ายก็หนีรอดมาได้
บ้านท้ายซอย
เพียะ!
ผัวะ!
"โอ๊ยยย พี่กิฟท์~ ฮื้อ"
"มึงสาระแนไปบอกพี่ชิดทำไมอีเนตร!"
"ฉันแค่ห่วงพี่ ฮึก พี่ไม่ยอมบอกอะไร"
"แล้วมึงเสือกทำไม! รู้ไหมพี่ชิดทั้งหล่อทั้งรวยกว่ากูจะอ่อยเขาได้"
ตุบ
ตัวเล็กกระเด็นติดประตูเมื่อโดนพี่สาวกระชากผมตบตีแถมถีบซ้ำ
หมับ!
"มึงอิจฉากูสินะที่มีคนมาจีบกูมากอีน้องเลว" กิฟท์ดึงมวยผมเนตรจนหน้าหงาย "จำใส่หัวเอาไว้ว่าคนอย่างมึงจะไม่มีทางได้ดีไปกว่ากูหรอก!"
"ฮึกกก ~พี่กิฟท์"
"ร้องไห้หาสวรรค์วิมานอะไรอีตอแหล"
"ปล่อยหนูเถอะ ฮื้อ"
"ทีหลังจำไว้อย่าเสือกเรื่องของกู"
เพล้ง
ข้าวของหล่นร่วงกระจายหลังจากอารมณ์ร้ายพี่สาวสิ้นสุดก็เหวี่ยงตัวเล็กสุดกำลังจนกระเด้งไปโดนโต๊ะวางของ
"ฮื้ออออ" ฉันโดนพี่ทำร้ายบ่อยแต่เหมือนครั้งนี้จะหนักสุดจนแทบจะลุกไม่ขึ้น "ฮึก แม่จ๋าาา"
หลังจากนั้นฉันก็พยุงร่างขึ้นบันไดกลับห้องเพื่อทายาและอาบน้ำ ก่อนจะคว้าใบบิลค่าอุปกรณ์การศึกษาที่ครูให้มาเปิดอ่าน
"จะเอาเงินที่ไหนจ่าย.."
สุดท้ายต้องควักเงินออมทรัพย์ที่เก็บมาซื้อหมูเสียบไม้ขายเพื่อเอากำไร แต่..ในสภาพนี้เนี่ยนะ เฮ้อออ
เวลาผ่านไปมืดค่ำ ร้านเหล้า ฮำ หัวมุมซอยใหญ่ถิ่นรวมวัยรุ่นวัยเที่ยว
"หมูปิ้งไหมจ๊ะไม้ห้าบาท!" เหมือนโชคจะไม่เข้ายืนมานานขายได้เพียงสิบไม้
"เท่าไหร่"
"ไม้ห้า...เอ้า!พี่หาญ"
"เออจำได้แล้วนิ เหอะ แล้วนี่มาขายหมูปิ้งมรณะอีกแล้วเหรอ"
ผมจุดบุหรี่สูบก็เห็นตัวเล็กเดินถือตะกร้า
ง่ำๆ ง่ำๆ
"พี่เหมาอีกแล้วรวยจัง" ฉันนั่งนับเงินริมฟุตบาทขณะที่มองพี่ล่ำกินอย่างเอร็ดอร่อย
"ไม่หลับไม่นอนนะ"
"ก็ต้องขายให้หมดก่อนอีกอย่างไม่ได้มาขายทุกวันหนูต้องอ่านหนังสือจะขึ้นมอสี่"
"อืม สมควรไปนอน"
ผมกัดข้าวเหนียวหนึ่งคำแต่เมื่อจ้องหน้าที่มีหมวกปิดทับ จะว่าไปอากาศร้อนดันใส่เสื้อเเขนยาวกับกางเกงขายาวเนี่ยนะ
หมับ
"โอ๊ยยย!"
"เป็นไร.."
ทันทีที่มือหนาจับหมวกจะขยับก็บังเอิญไปโดนแผลที่ข้างขมับ
พรึ่บ
"พี่ทำอะไร!" ฉันตกใจจู่ๆ เขาก็กระชากหมวกทิ้งอีกทั้งยังจับเสื้อแขนยาวที่แขนถกขึ้น
"ไปโดนใครกระทืบมาเนี่ย!ฮะ"
"____"
"ตอบมา!"
"พะ พี่สาวหนูเอง"
ไม่เคยเจอเสียงตะเบ็งขนาดนี้จนตกใจพูดเล่าความจริง แต่ฉันไม่โกรธพี่สาวหรอกนะ เพราะสุดท้ายพี่กิฟท์ก็ต้องโดนทิ้งเพราะปากสว่างไม่รู้ความของฉันอยู่ดี
"แม่งเอ้ย! แค่นี้ถึงกลับจะตีให้ตายเหรอ สภาพนึกว่ามอไซค์วิ่งข้ามเลนมาชน"
"พี่ก็ ฮ่าๆ แบบนั้นหนูตายพอดี"
"ว่าแต่พี่กินอยู่ไหมคะน้ำ"
"นี่เหรอ.."
ผมยื่นน้ำขวดที่เพิ่งดื่มไปนิดเดียวให้ ท่าทางเด็กนี่จะหิวกระดกดื่มน้ำอย่างไว
ปริ๊บบบ
"อัก แอ่กๆ" เสียงแตรดังจนตกใจสำลักน้ำออกมาทั้งยังคว่ำขวดกระจาย
"ไม่แดกเปล่าเทของกูทิ้งด้วยเวร!"
"ขะ ขอโทษค่ะ แค่ก"
"เฮ้อออ เจอเธอทีไรมีแต่เรื่องแต่ราว"
ผมลุกยืนถอดเสื้อแขนยาวสีดำหนังด้านคลุมให้เพราะเสื้อเด็กนี่สีขาวพอโดนน้ำก็เห็นสายเดี่ยวที่สวมทับด้านใน
ตึก ตึก
"ไอ้ฉิบหายเขาตามหาตัวให้วุ่น" สองเดินตรงดิ่งมาหาก่อนจะมองทั้งคู่สลับกัน "มึงรังแกอะไรน้องเปล่าวะ?"
"รังแกเหี้ยไรกูช่วย"
"อ๋อ รีบเลยสาวๆ รอสแตนด์บาย"
"เออ!"
ผมรีบคว้าหมูปิ้งที่กินจนอิ่มเหลือแต่ไม้โยนทิ้งถังขยะแต่พอหันกลับมาเด็กนั่นก็หายไปเหลือแต่ไอ้สองยืนสูบบุหรี่
"น่ารักดีเนาะชื่ออะไรนะ.." สองคาบบุหรี่พลางเอ่ยถาม
"เนตรอะไรสักอย่าง"
"อายุยังน้อยยังน่ารักขนาดนี้โตมาจะน่ารักขนาดไหนวะ ฮ่าๆ"
คำพูดวัยหนุ่มที่เอ่ยแซวแค่กับเพื่อนเชิงขบขันไม่ได้คิดอะไร แต่นั่นกลับตอกย้ำบางอย่าง..จนหาญพูดบางคำอย่างไม่ทันคิดถี่ถ้วนเท่าไหร่
"พรากผู้เยาว์ติดคุกนานกี่ปีวะ.."
"____"
- Writer
