EP.7 รอยสักระทึก
1153 Words
"มองหน้าหา.."
"หาคุกไงไอ้สัสน้องยังเด็ก"
"เพราะยังเด็กไงกูถึงถาม"
ผมอาจจะเป็นโรคจิตแต่ไม่เคยคิดอะไรมากกว่าการที่ได้เห็นใบหน้าจิ้มลิ้มยิ้มตอบกลับ แต่นั่นแหละอายุแค่สิบห้า อย่าหาคิดหาทำ คุกไม่ได้สบาย
ปึก! ปึก! ปึก!
"พี่หาญ อ๊าส์~ บะ เบาหน่อยอุ้มเจ็บ"
"เบากว่านี้ก็ใช้นิ้วแล้ว!"
"อู๊ว มันเสียว"
เสียงครวญครางดังเล็ดลอดจากห้องน้ำผับ เมื่อสาวสวยที่เพิ่งเจออ่อยหนักทำให้ชายหนุ่มทนไม่ไหวจับกระเเทกในท่ายืนประกบเงื้อมือปิดปากหากใครเข้ามาก็ยิ่งเพิ่มพูนความเสียวสุดใจจนกระทั่งชั่วโมงต่อมา
แก่ก
"ระบายน้ำมาสินะไอ้หาญ" สองกระซิบแหบพร่า "กูเห็นนะเดินคู่เชียว"
"ตาไวเหมือนตีนกูเลย"
"ครับไอ้สัส ฮ่าๆ"
ตึก ตึก
"เฮ้ยมีเรื่อง!"
เพื่อนในวงเหล้าเดินมาบอกกล่าวมีหรือที่ชายชาตรีจะยอมให้ใครมาหยาม ทั้งหมดรีบออกไปเพื่อเคลียร์ปัญหาของลูกผู้ชาย
ตุ้บ!
ผัวะ!
สุดท้ายก็จบด้วยความรุนแรง สภาพแต่ละคนยืนด้วยบาดแผลโดยเฉพาะหาญที่ตัวใหญ่จึงถูกรุมกระทืบอย่างหนักแต่ก็สู้สุดใจจนเป็นฝ่ายชนะ
ร้านสัก หาญทยานศึก
ฟุ่บ
"แม่งเอ้ย! มีสนับก็ไม่บอกกู" ผมอาบน้ำแล้วซัดตัวลงนอน "เหนื่อยฉิบ..."
เช้าวันต่อมา
แกร๊ก
"เฮ้ยยย" เมื่อถึงเวลาเปิดร้านประตูของผมเลื่อนขึ้นก็พบว่ามีเด็กผู้หญิงใส่ชุดเนตรนารีคนหนึ่งนั่งอยู่ด้านข้าง "มาไงเนี่ย.."
"พี่เปิดร้านสายจัง"
"เพิ่งจะเจ็ดโมงเช้าเนี่ยนะยังไม่ได้เปิดแค่จะออกมากวาดหน้าร้าน"
"หนูกำลังจะไปโรงเรียนเลยแวะมาทวงค่าหมูปิ้งที่พี่กินเมื่อคืนแล้วไม่ได้จ่ายค่ะ"
ฉันลุกยืนปัดฝุ่นที่เปื้อนกระโปรงเนตรนารีแล้วยื่นมือแบรอ แต่สายตาก็เหลือบมองเห็นสภาพเขามือที่มีผ้าพันแผลพร้อมกับรอยบอบช้ำที่หน้า
"รอแป๊บเงินอยู่ในกระเป๋า"
หมับ
"โอ๊ยยย!"
"ขะ ขอโทษค่ะหนูจะถามว่าพี่ไปโดนอะไรมาหรือคะ"
"ถามเฉยๆ ก็ได้มาขวางมือที่เป็นแผลทำไมวะ"
เด็กบ้า จู่ๆ ก็กระชากตรงที่มีผ้าพันแผลมันมีตาหรือเปล่าวะเนี่ยเลือดซิบเลยตอนนี้
"เรื่องของผู้ใหญ่เด็กไม่เกี่ยวส่วนนี่เงินไม่ต้องทอนนะ" ผมเดินไปที่มุมร้านสักแล้วหยิบเงินแบงค์ห้าร้อยออกมาก่อนจะยื่นให้
"จะถอนได้ยังไงคะก็พอดี"
"____"
"ทีเรื่องของหนูพี่ยังถามเลยหนูก็แค่อยากรู้"
"ไปตีกับคนอื่นมาพอใจยัง!"
ผมตะโกนเสียงดังจนเด็กชุดเนตรนารีสะดุ้งโหยงก่อนที่จะทำแก้มป่องแล้วคว้ากระเป๋านักเรียนเดินออกไป
"ยุ่งจริง"
หลายวันจากนั้น
เนตรมิงค์มีสอบจึงตั้งใจอ่านหนังสือแทบจะไม่ก้าวออกจากบ้านในขณะเดียวกันร้านของหาญก็คึกคักมีคนมาใช้บริการอย่างล้นหลามแทบจะไม่มีเวลาว่างไปเที่ยวท่องราตรีเหมือนอย่างเคย
ยามเย็น
"ช่วงนี้มึงดูเปลี่ยวเหงาเนาะโทรเรียกกูมากินเหล้าทุกวัน" สิงขมวดคิ้วถาม
"แล้วมึงจะให้กูไปเรียกใครเรียกพ่อมึงเหรอ"
"พ่อกูไม่อยู่ไอ้สัส ฮ่าๆ"
"อยากกินหมูปิ้งว่ะ"
ทำไมถึงยังไม่ลืมรสชาติของหมูปิ้งฝีมือเด็กนั่นแต่หลายอาทิตย์แล้วที่ไม่เห็นหน้าค่าตา หมูปิ้งก็ไม่เอามาขาย
"อยากกินหมูปิ้งหรืออยากกินคนขายหมูปิ้ง" ทันทีสองก็พูดแทรกขึ้น "บอกเลยขามึงเข้าไปอยู่ในคุกแล้วข้างนึง! ฮ่าๆ"
"กูไม่ได้คิดอกุศลกับเด็กนั่นน่ะก็แค่น่ารักดีแถมขยันด้วย"
"สาธุ"
"ใครจะบวช"
"กู ถุ๊ย!"
ทั้งสองคนพูดคุยพลางกระดกเหล้าเพียวที่ตั้งวงอยู่ด้านล่างเมื่อลูกค้าที่นัดมาถึงแต่กลับไม่ได้บอกล่วงหน้าทำให้การดื่มชะงักเล็กน้อย
"ไหนบอกว่าวันนี้มาไม่ได้ไม่ใช่เหรอ" ผมคุยกับลูกค้าทางออนไลน์เขาเลื่อนการสักผมจึงนั่งดื่มเหล้าได้แต่ไม่คิดว่าจะมากะทันหัน
"พรุ่งนี้ผมต้องไปกรุงเทพฯ แล้วครับเลยอยากจะมาต่อลายที่ค้างให้เสร็จ"
"ฉิบหาย.."
"พี่ว่าอะไรนะ?"
"เปล่า กูบอกสบาย"
เพราะซัดเหล้าเข้าไปมากมายแบบนี้ลายมังกรจะกลายเป็นกิ้งกือหรือเปล่าวะ แต่ก็เอาเถอะพยายามเพ่งเล็งก็แล้วกันอย่างน้อยก็มีไอ้สองช่วยถือแบบพร้อมกับเตือนการตวัดลายมือในการสัก
"ซ้ายหน่อยเกล็ดนี้"
"ซ้ายไหนนี่มันตรงครีบ"
"กูบอกว่าซ้ายนี้!"
ผัวะ!
"นั่นขวา" ผมตวาดไอ้สองที่ให้มาช่วยแต่เหมือนจะมาเป็นภาระ "มึงไหวปะเนี่ย"
"อย่าดูถูกนะกูไม่เมา"
"เอาละ..มังกรกูกลายเป็นปลาคาร์ฟ"
"เอ้า! ลบๆ สักใหม่"
"เดี๋ยวกูถีบหน้าหงายมันสักใหม่ได้ที่ไหน"
สองหนุ่มถกเถียงกันจนลูกค้าผงกหัวขึ้นเป็นบางครั้งด้วยสีหน้าเลิ่กลักและเสียวสันหลัง ก่อนจะขมวดคิ้วเป็นปมแล้วกลั้นใจสักต่อให้เสร็จโดยใช้เวลาไม่กี่ชั่วโมงเพราะเหลือเติมลายแค่นิดหน่อยเท่านั้น
"ได้ไหมน้อง" ผมเทียบแบบพร้อมกับยกกระจกมาให้มอง
"ดีครับพี่ตอนที่พวกพี่สองคนคุยกันหัวใจผมหล่นไปอยู่ตาตุ่ม"
"เชื่อเถอะเมาแค่ไหนพี่ก็แทงแม่น"
"ฮ่าๆ ไว้ผมมาใช้บริการใหม่นะครับ"
หลังจากนั้นลูกค้าก็จ่ายเงินที่เหลือหลังจากหักค่ามัดจำแล้วออกจากร้าน เหลือเพียงสองหนุ่มที่นั่งตั้งวงเหล้ากันต่อ ขณะที่สองเมามายจนหัวแทบจะทิ่มพื้น
"ไอ้หาญกูอยากมีเมีย"
"กูเป็นผู้ชาย"
"กูไม่ได้หมายถึงมึง!"
"อ๋อ ฮ่าๆ"
ตอนนี้สภาพของผมก็เมาเพราะไอ้สองมันขยั้นขยอให้ดื่มเพียว
"แต่กูเล็งไว้คนนึง" สองพูดขึ้นพลางใช้มือปาดเช็ดน้ำลายที่ไหลเลอะ
"ใคร"
"เนตร.."
เคว้ง!
ยังไม่ทันได้พูดจบฝ่าเท้าใหญ่ก็ถีบเพื่อนจนกระเด็นไปติดกับอุปกรณ์เครื่องสักหล่นกระจุยกระจายอีกทั้งสภาพของสองที่พลิกคว่ำพลิกหงาย
"มึงถีบกูทำไมไอ้หาญ!" ก่อนที่จะตั้งสติแล้วลุกขึ้นมาโวยวายหาญกำหมัดแน่นพร้อมตอบโต้
"น้องมันยังเด็กไอ้วิปลาส! ไอ้เดรัจฉาน! ไอ้สันดาน! ไอ้ระยำต่ำช้า!"
"ทานโทษนะ..อีเนตรสะอางกะหรี่ซอยสี่อายุจะสามสิบนั่นเด็ก?"
"____"
ตายห่า..ด่ามันไปซะเยอะ ทำไมอยู่ๆ ถึงคิดว่าเป็นเด็กเนตรนารีคนนั้น สมองของผมมันรวนไปหมดแล้วตอนนี้
"เงียบ..? มึงเคลียร์กับกูสิ" สองไม่ยอมลุกขึ้นยืนแม้จะไม่นิ่งเพราะฤทธิ์แอลกอฮอล์แต่ก็ชี้หน้าด่าต่อ "กูผิดอะไรไอ้ฉิบหาย!"
- Writer
