Resilient Hope

Chapter 3

Astrid came home first after eating with Tino and Elisa. It was awesome, talking to the two kids. Nagpalit siya ng isang ruffled floral na dress, sa sapatos naman ay Air force 1 ang sinuot niya. Nadumihan kasi kanina ang damit niya kaya bumalik muna siya sa hotel room niya bago pumunta sa Calle Crisologo.

She glanced at her wristwatch. It's already 4:30 in the afternoon, tamang-tama at hindi na ganun ka-init kapag lumabas siya.

Lumabas na si Astrid sa hotel room niya. Halos mabali ang leeg ni Astrid sa kakalingon. Lingon dito, lingon doon. Nagbabakasakali na makita niya ang lalaki. Pero bigo siya. Kahit anong lingon ang gawin niya ay hindi niya ito makita.

"Aish… why am I even looking for him? Isn't that he’s my boyfriend." Astrid let out.

Lalong dumami ang tao sa kalsada. Libang na libang siya sa nakikita puwera na lang sa magjowa na kung magharutan sa daan ay ganun na lang, animo ang mga ito lamang ang tao sa lugar.

In a few minutes, she reached her destination, the famous Calle Crisologo. The most popular tourist attraction here in Vigan. Maybe not for others but for her, it is. The whole place captured her heart in just a snap.

Humanga si Astrid sa ganda ng naturang lugar. The grounds and pavements of this preserved street are made of cobblestones, and both sides are lined with ancestral houses which made the place even more beautiful, stunning, and breathtaking.

"Beautiful." She whispered.

Astrid took a picture. Kung nandito lang si Trinity at Nina ay siguradong magugustuhan din ng dalawa ang lugar, lalong-lalo na ng Mom niya dahil tulad niya ay mahilig din ito pumunta sa iba't ibang lugar.

Maraming tao sa lugar at bakas sa mga mukha ng nakasalubong niya ang saya. Ang iba ay kasama ang pamilya, jowa, kaibigan. Pero nag-iisa lang si Astrid sa trip na ito. Hindi naman sa nalulungkot siya dahil sa nag-iisa siya pero mas mag-eenjoy kasi siya kung may kasama, di'ba? Ang loner tuloy tingnan.

Hays.

The street is busy selling quality antiques, furniture, and jewelry pieces. May nakikita din siyang mga kalesa (a horse-drawn carriage). She wants to try that kaya naman hinahanap niya kung saan siya pwede sumakay sa kalesa.

Lumapit si Astrid sa nakita niyang babaeng nagtitinda ng mga kakanin para magtanong.

"Excuse me," she approached the lady. "Ate, pwede ba akong magtanong?"

"Ano po iyon, Madam?" nakangiting sambit naman nito sa kanya.

"Saan po pwede sumakay ng kalesa? Hindi ko kasi makita kung saan yung sakayan," tanong niya sa isang tindera na nadaanan niya.

May itinuturo ito sa kanya. "Doon po. Diretso ka lang dyan at sa kanto ay makikita mo ang mga kutsero na nag-aabang ng mga pasahero. Lumilibot po sila sa Calle Crisologo kaya tiyak na masisiyahan ka."

Kutsero? Ano ‘yon? Bakit tunog kakanin?

"Maraming salamat po."

Pagkatapos magpaalam ay agad niyang tinungo ang itinuturo ng babae sa kanya. Tama nga ito maraming sumasakay doon, mapa-turista man o kapwa nila pilipino. Kita niya ang saya sa mga mukha ng tao na nakalibot na sa Calle Crisologo.

Kaso mukhang mahihirapan siyang sumakay sa kalesa. Medyo may kataasan kasi iyon at naka-dress siya. Kapag umakyat siya doon ay tiyak na masisilipan siya.

Astrid took a deep breath.

Malungkot siya, sayang gusto talaga niya ng subukan ang kalesa. Tumalikod na siya saka naglakad nang mabungo siya sa isang pader.

“Aw..." Aniya habang hinihimas ang noo niyang nasaktan.

Pader? Bakit may pader sa harap niya?

Nakayuko kasi siya kaya hindi niya nakita ang dinaraanan niya at kaya may nakita din siyang sapatos sa harap niya.

Sapatos?

Agad nagtaas ng tingin si Astrid para tingnan ang taong may sala. Gulat na tumingin siya sa lalaking kaharap niya.

Tadhana na ba ito? Ang lalaki sa elevator na nagligtas sa kanila kanina ay nasa harapan niya ngayon.

Oh, my gosh!

"A-ah… Hi?" Astrid mumbled. “Ang gwapo mo.” Wala sa sariling sambit niya sa lalaki.

"Where are you going? Hindi ka pa nakakasakay, aalis ka na agad?" Pormal na tanong nito sa kanya at hindi pinansin ang sinabi niya.

Napanganga si Astrid, eto na yata ang pinaka mahabang sinabi nito simula ng nakausap niya ito. Halip na sagutin ito ay tiningnan niya ang suot na dress mukhang nakuha naman nito ang ibig sabihin niya.

"Tsk," he exclaimed.

Hinawakan siya nito sa kamay saka siya hinitak papunta sa may kalesa. Namula naman ang pisngi niya ng tingnan niya ang magkadaop nilang kamay.

Shutaness! Paano ba kumalma kasi parang nakalimutan na niya kung paano?

HHWW. Holding hands while walking na agad…

Gusto niyang magtitili sa kilig sa mga oras na iyon. Pero hindi niya ginawa, ayaw na niyang dagdagan ang mga kahihiyan na ginawa niya sa harap nito.

Huminto ang lalaki sa harap ng kalesa na walang sakay. Nasa likod niya ang lalaki. Haharap na sana siya ng maramdaman niyang may yumakap sa bewang niya. Nang tingnan niya ang bewang niya ay meron ng jacket na nakasabit sa kanya. Kala na niya ay niyakap na siya nito, pero parang ganun na rin siguro iyon. Assuming na kung assuming at least niyakap siya ng crush niya.

"Ay!" Nagulat siya ng bigla na lang siya nitong buhatin pasakay sa kalesa.

Kinikilig siya na nahihiya dahil maraming tao na nakakakita sa kanila pero mukhang wala lang naman ito sa lalaki.

Umayos nang upo si Astrid ng sumunod na umupo ito sa tabi niya.

"Thanks." Aniya sa katabi. Hindi ito kumibo kaya nanahimik na lang siya. Sungit. Hmp.

Nang magsimulang umandar ang kalesa ay hindi mapagsidlan ang saya na nararamdaman ni Astrid. Sa wakas ay nakasakay na siya ulit sa kalesa. Buong akala niya ay hindi siya makakasakay ngayon. Thanks to this man beside her. She's getting and getting more excited.

Aliw na aliw siya sa mga nadadaanan nila. Habang ang katabi naman niya ay kuha nang kuha ng mga litrato at ni minsan ay hindi siya nito nilingon. Ilang minuto sila na puro ganoon ang ginagawa, kukuha ito ng litrato habang siya naman ay masayang pinagmamasdan ang dinaanan nila.

Hindi na nakatiis si Astrid kaya humarap siya sa lalaking abala pa rin sa pagkuha ng mga litrato.

"I'm Astrid Aitana Vargas, and you are?" Inilahad niya ang palad.

Nakakunot ang noo na tiningnan siya nito. "I’m Aillard." Tipid na sagot nito sa kanya.

Nawala ang ngiti niya nang hindi man lang tinanggap nito ang kamay niya para makipag-shake hands.

Hindi nalang niya ito pinansin sa halip ay pinagmasdan niya ang mga souvenir shops na nadadaanan nila. Napagpasyahan ni Astrid na babalik siya dito bukas o sa isang araw para bumili ng souvenir para sa Mom niya at kila Trinity at Nina.

Ginaya ni Astrid ang lalaki, nagpicture-picture din siya saka paminsan-minsan na nag post sa social media accounts niya.

Napatingin si Astrid sa cellphone nang tumunog iyon. Nakita niyang tumatawag si Trinity. Nakangiting sinagot niya ang tawag. Bumungad sa kanya ang dalawang kaibigan na magkasama ngayon.

"Hi-" hindi siya pinatapos ni Trinity nang agad itong tumili pagkakitang-pagkakita nito sa kanya.

"Oh my gosh... Ilibot mo din kami sa Vigan, Babe!" Trinity shouted at her, making her mouth twisted.

"Yeah! Nakita ko mga pictures mo and they are beautiful," ani naman ni Nina. "Isama mo kami sa tour mo!! Dali!"

Gaya ng hula niya, magugustuhan ng dalawa niyang matalik na kaibigan ang Vigan. Ngayon pa lang, sa mga larawan pa lamang nila nakita ang lugar, masaya na sila; paano pa kaya kung kasama na niya sina Nina at Trinity.

Natawa naman siya sa dalawa. "Hindi kasi kayo sumama sakin, tapos ngayon nag-iinarte kayo dyan."

Narinig niya ang pag-asik ni Trinity sa kabilang linya. "Busy nga kasi ako." Trinity replied.

"Busy sa kaka-party at pagpunta sa bar?" nang-aasar na sagot niya dito.

"Hmp. Ang sama mo sa’kin." Nakanguso na ngayon ang kaibigan niya kaya natawa silang dalawa ni Nina.

Astrid wanted to show how beautiful Vigan is to the two ladies. Nilibot niya ang camera ng cellphone habang sakay pa rin sila ni Aillard ng kalesa. Nang hindi sinasadyang tumapat ang camera ng cellphone niya sa gawi ng lalaki ay narinig niya ang malanding hiyaw ng dalawang kaibigan niya.

"Wait! Bakit may Fafa ka na katabi? Huh? Answer me, Astrid Aitana Vargas!" hysterical na sigaw ni Nina habang binibigkas ang buo niyang pangalan.

Fuck! Nakakahiya kay Aillard, tiyak na narinig nito ang pinagsasabi ng kaibigan niya, sa lakas ba naman ng boses nito. Pero nang tingnan niya ang lalaki, kumukuha pa rin ito ng picture, pero nakakunot na ang noo nito, tila ba nagbibingi-bingihan ito sa naririnig.

"Hoy babae! Nag-Vigan ka lang, may jowa ka na. Isa kang malandi, kaya naging kaibigan kita. Pakilala mo nga kami d'yan sa fafa mo," biro ni Trinity.

Pahamak ka talaga, Trinity. Kahit kailan. Anas ni Astrid sa sarili. Nakakahiya man, patago pa rin niyang ipinakita sa dalawang kaibigan ang mukha ni Aillard.

"That's my future jowa. His name is Aillard," bulong niya sa kaibigan para hindi marinig ng katabi niya.

Sinabayan na lang ni Astrid ang trip ng dalawa niyang kaibigan.

Rinig niya ang hiyaw ng dalawa sa cellphone niya kaya naman hininaan niya ang volume nito. Malandi talaga. Nakangiti siya ng todo habang tinitingnan ang mukha ni Aillard sa cellphone niya. Kumuha din siya ng picture nito ng patago.

Remembrance…

Muntik na siyang mahuli nito kaya dali-dali niyang pinatay ang tawag, tumikhim, at umayos ng upo na para bang wala siyang kalokohan na ginawa. Mariin niyang ipinikit ang mga mata at nang marinig niya ang pag-alis nito, saka lamang siya dumilat.

"Tsk." Asik nito sa kanya.

"Napakasungit talaga nitong lalaki na 'to. Kakaasar... Pasalamat siya at gwapo siya." Aniya sa sarili habang humahagikgik.

Napailing naman ang katabi ni Astrid dahil sa inasta niya.

Ibinalik na lang niya ang tingin sa mga nadadaanan nila. Isa sa nadaanan nila ay ang Cathedral at ang Plaza Burgos base na rin sa sinabi ni kuya na nagpapatakbo ng kalesa. Habang nililibot sila nito, ipinapakilala nito lahat ng nadadaanan nila.

Huminto na ang kalesa kaya unang bumaba si Aillard. Sumunod siya dito pero nang nasa pinto na siya ng kalesa, humarap sa kanya ang lalaki at inabot ang kamay para alalayan siyang makababa.

Kinikilig na humawak siya sa kamay nito at tumalon pababa sa kalesa. Natawa pa siya nang muntik nang tumaas ang dress niya, buti na lang ay nakasabit pa rin sa bewang niya ang jacket nito.

Ay bet! Gentleman naman pala si future jowa ko.

"Thank you," pasalamat niya nang mag-aayos siya ng tayo. Binawi na ni Aillard ang kamay kaya binitawan na niya iyon. Sayang.

"You're welcome," tipid na sagot ng binata.

"Saan ka pupunta?" tanong ni Astrid pero nagkibit-balikat lang ito sa kanya. "Come with me," aniya saka hinitak ang kamay nito.

May nadaanan kasi sila kanina na souvenir shop. Maliit lang iyon pero maganda ang mga tinitinda nila kaya naman naisip niya na ngayon na bumili ng mga pang-souvenir na iuuwi niya.

Hinatak ni Astrid si Aillard papunta doon na walang angal na sumunod sa kanya. Balak niyang tumingin-tingin muna ng souvenir. Nang makapasok sila doon, labag man sa loob niya na bitawan ang kamay ng lalaki, ginawa pa rin niya. Nakakahiya naman kasi, sobrang gwapo ng kasama niya; para itong si Min Yoongi ng BTS na sobrang seryoso pero cute. Meow!

"Welcome to our small shop," ani ng babae nang makapasok sila sa souvenir shop.

Tanging ngiti lamang ang sinagot ni Astrid sa babae at agad na pinagtuunan niya ng pansin ang mga nakikita niyang souvenir. Tiningnan niya ang mga keychain na nandoon. Iba't ibang disenyo ang meron pero ang nakakuha ng pansin niya ay yung may design na kalesa at may nakasulat na Vigan City. Kumuha siya ng dalawa para tig-isa sila ni Aillard.

Balak niyang ibigay iyon mamaya. Sign ng pag-ibig niya kay Aillard. Joke. The keychain will be the sign where they first met.

Binayaran ni Astrid ang mga keychain na napili niya at pagkatapos magbayad, inaya na niya ulit ang lalaki.

"Hindi ka ba bibili ng souvenir?" tanong niya dito, napansin kasi niyang hindi ito bumili sa pinasukan nilang souvenir shop.

Umiling ito. "Don't worry about me. Just buy everything you need."

"May I ask where you're heading next?" she inquired of Aillard once more.

"Photoshoot," came his terse reply.

He was sparing with his words. They operated on a question-and-answer basis. Astrid was close to getting exasperated whenever she was with him.

"Can I come with you?" Since she had nowhere else to go, she wanted to tag along. He looked at her with surprise. "If it's alright with you. But if not, that's okay too. I'll just go back to the hotel."

Aillard took a deep breath and nodded, agreeing to let her accompany him. He started walking ahead, so she followed him wherever he was going. Several minutes into their walk, she noticed two men waving at him, approaching him for a man-to-man hug.

Astrid gave a restrained smile to a man who looked at her. "I'm Creed, and you are?" he introduced himself, extending his hand.

She took his hand and introduced herself. "Astrid. Astrid Aitana Vargas."

Astrid was surprised when she looked at another man who was with Creed, who suddenly took her hand, which was holding Creed's hand, and kissed the back of her palm.

"I'm Nikolas, just call me Niko or Babe, at your service," he introduced himself. She smiled at him and withdrew her hand. She could tell that this guy was a womanizer. She could feel it, and she had a strong hunch about these kinds of men.

"Bro, you didn't mention you were with your Baby, so that's why you're late," Niko teased Aillard.

"Shut up," Aillard snapped at his friend.

Niko approached her, seemingly to accompany her when Aillard suddenly pulled her away from him.

"What's wrong with him? Why is he suddenly pulling like that?"

"f**k you, Delevingne," he shrieked.

Niko and Creed burst into laughter at his sudden behavior. Aillard pulled her to another place while the two men followed closely behind.

Niko continued singing as he followed them.

"He got hit by you, you, you," he sang. She didn't know the song; she had just heard it for the first time.

She looked at Aillard. "What is Niko singing? I've never heard that before."

"Don't mind him. He's just a crazy idiot," he replied, dismissing Niko, who kept repeating his antics. People they passed were also looking at Niko, who seemed crazy singing and dancing along.

A crazy idiot, indeed.

Astrid and Aillard stopped in the middle of Calle Crisologo. Aillard adjusted his camera.

"You two," he pointed at them. "You know what to do." As Aillard spoke, the two quickly positioned themselves in front of his camera.

She watched the three of them in action. The two struck pose after pose while Aillard continued to snap photos. Pose here, pose there. When Niko was alone, he struck a pose as if adjusting the sleeve of his shirt. He went through many poses, with Aillard continuously clicking his camera.

Wow! They are good. They look like models, or maybe they are? Perhaps they are models for a small company, as there were no other staff present besides Aillard, the photographer.

Dinala siya ni Creed sa pwesto ni Nikolas, kung saan ito kanina nakatayo. Pilit niyang inalis ang pagkakahawak ni Nikolas sa kanya ngunit nagmatigas ito.

"Hey!" aniya sa dalawa. "Ano ang gagawin ko?" Sinubukan niyang humingi ng tulong kay Aillard ngunit hindi ito tumingin sa kanya. Masyadong nakatuon ang atensyon nito sa kausap sa cellphone.

"What the hell," bulong ni Astrid.

Tinanggal ni Niko ang jacket ni Aillard sa bewang nito at inabot sa lalaki. Nakita niya na may ibinulong pa si Niko kay Aillard pero hindi niya ito narinig dahil medyo malayo sila. Nakita rin niya na itinaas ni Niko ang kamay niya kay Aillard, animo'y sumusuko ito.

"Astrid, mag-pose ka lang ng maganda ah. Galingan mo," sabi ni Creed sa kanya bago siya iniwan sa gitna.

What should she do? She is inexperienced in such matters and has never attempted modeling before. She looked to Aillard for assistance, and he nodded in a manner that seemed to bolster her courage.

This is nerve-wracking! It's even more unsettling than her doctor's appointments.

Her heart pounded loudly as if horses were racing inside her chest. Fortunately, the man wasn't present, otherwise he would surely have heard her heartbeat.

Astrid struck a pose reminiscent of those she had seen in women's magazines. Uncertain whether her actions were appropriate, she nonetheless heard praise from Niko and Creed beside Aillard, as well as from onlookers, which boosted her confidence to continue.

“It's fine, Astrid… You’re doing great.” She said to herself.

Some people were even taking her picture. She saw Aillard stop taking photos of her and approach her, holding his jacket that he snatched from Creed's hand.

As he got closer, the young man put his jacket back on her. She saw his two friends behind him, pushing each other as if thrilled by the sight of the two of them together with Aillard.

"Ahm..." wala siyang maisip na sabihin kaya't pinaikot niya ang tingin, hindi niya kayang tugunan ang tingin na ibinabato sa kanya.

"Don't worry... you did great," he said to her with a big smile.

She looked up at him shyly. "Thank you."

She was about to take off his jacket again when he stopped her.

"Don't.”

She looked at him in confusion. "Huh?"

They weren't going to ride the carriage again anyway, so why did he put the jacket back on her? She had no reason to wear it anymore.

"Mens... they are looking at you." She glanced around and indeed, men were staring at her. Most of them were taking her picture.

Before long, two men approached her. They looked like goons and appeared intimidating with their beards and tattoos.

Kung mayroon pang mga bahagi ng kuwento na nais mong isalin o may iba pang katanungan, huwag kang mag-atubiling itanong ulit!

"Hi miss beautiful, can we take a picture together?" he asked with a grin. She shuddered at this, so she held onto Aillard's jacket tightly.

"No," replied Aillard to the two men facing them. It seemed like they had ill intentions towards her. Or maybe she was just being too paranoid.

She knew she was being too judgmental of them, but that's what she saw in their eyes. She felt a chill as one of the man's companions grinned at her.

"Pare, kahit isang picture lang kay Miss Beautiful," ani ng isa.

Lumapit na rin sa kanila si Creed at si Niko. Halata sa mukha ni Aillard ang pagkaasar sa dalawang makulit na lalaki. Malakas ang kabog ng dibdib ni Astrid sa kaba.

"You better leave us alone," may diin na sambit ni Creed. Mukhang natakot naman ang mga ito kaya umalis na sila, doon lang siya nakahinga ng maluwag.

Bumuntong-hininga si Astrid. Tiningnan siya ni Aillard.

"Are you okay?" tanong niya. Tumango siya.

"I told you. Kanina ka pa nila pinagnanasaan. And I don't like that idea. Dammit!" dagdag pa niya.

Aba! Talaga naman, oo, siya na nga ang muntik na mapahamak tapos susungitan lang siya nito. Asan ang hustisya. Nasaan!!

"Okay ka lang ba, Astrid/Baby Astrid?" tanong nina Creed at Niko nang sabay sa kanya. Si Niko ang tumawag sa kanya ng "baby."

Sinamaan ni Aillard ng tingin si Niko, kaya mabilis itong tumakbo palayo sa kanila, animo may ginawa itong kasalanan sa kanila. Natawa si Astrid sa asal ni Niko, puro talaga kalokohan.

They followed Niko who ran towards the plaza. They saw him buying kwek-kwek and empanada.

Astrid's eyes seemed to light up at the sight of the empanada. Without hesitation, she ran towards Niko who was eating and snatched the empanada from his hand.

Luckily, she was fast enough that Niko hadn't taken a bite yet. It was still warm, obviously freshly cooked. Yummy!

"Hey! That’s my empanada," sabi niya sa kanya habang inaagaw muli ang empanada na kinagat na niya.

She looked sadly at Aillard as if a child had stolen her food. Well, Niko did snatch it from her, but she wasn’t a child anymore, though she could still act like one. Astrid giggled to herself at the thought. She snapped back to reality when she heard Aillard curse.

"Damn you, Delevingne, ibabalik mo o ibabalik mo," mariing sambit ni Aillard kay Niko, na ikinatuwa niya.

Sasagot pa sana si Niko nang mas lalong tumalim ang tingin sa kanya ni Aillard. Labag sa loob, ibinigay ni Niko ang empanada sa kanya.

"Yehey! Thank you," sabi niya, saka iniwan si Niko na nagrereklamo doon para umupo sa batong upuan na nasa plaza. Sumunod sa kanya si Aillard habang ang dalawang lalaki naman ay bumili ulit ng makakain.

Inalok ni Astrid si Aillard. "Gusto mo?" tanong niya, pero umiling lang ito kaya kinain na niya ang hawak na empanada. "Ang sarap."

Nagpaalam sa kanya si Aillard na may bibilhin. Nang maubos ang kinakain niya, pinunasan niya ang kanyang mga kamay at bibig gamit ang wipes na nasa kanyang bag.

Nang bumalik ang binata, may dalang mineral water na ito. Inabot niya ito kay Astrid.

"Thank you," aniya.

Astrid saw Niko and Creed running towards them. When the two reached them, Creed took her hand while Niko held Aillard's.

"You two need to come with us," Niko said to Aillard.

"You're really going to get it from Delevingne if something bad happens again," he grumbled to his friend.

"Don't worry, Federici. We're just going to watch at the center of the Plaza," Niko replied.

"Let's go," sabi ni Creed sa kanila habang hinahatak siya. Muntik na siyang mabuwal nang biglang sumingit sila sa karamihan ng tao, pero buti na lang ay nasalo siya ni Aillard.

"Careful," bulong nito sa kanya sa tainga.

"Thank you." Mabilis siyang tumayo at inayos ang kanyang suot. Nabitawan na rin siya ni Creed dahil sumingit lang sila para makapwesto sa harap.

Narinig ni Astrid ang tumutugtog sa harap. Nang makarating sila roon, tama nga siya, may babae sa harap na kumakanta habang naggi-gitara.

Sumasabay ang ilan sa mga manonood sa babae. The girl has an angelic voice, plus she also has an angelic face.

"Salamat po," ani ng babae matapos niyang kumanta. Pumalakpak ang mga manonood.

"Is anyone here skilled in singing? Please come forward if you'd like to perform. We would love to hear you all."

Pero alam niyang marunong siya kumanta, ngunit natatakot siyang lumabas. Maraming tao ang nanonood, kaya nadarama niya ang kaba. Lalo na't kinakabahan siya dahil nanonood ang posibleng future jowa niya.

Ilang minuto na ang lumipas ay walang gusto pumunta sa harap para kumanta.

Napatingin si Astrid sa gilid niya ng kinalabit siya ni Niko. "Bakit?" Tanong niya dito pero tinuro lang nito ang babae sa harap.

Okay?

No way! Hindi na naman niya gusto ang iniisip ni Niko.

"No!" Mabilis na sagot ni Astrid.

"Pero marunong ka?" tanong ni Niko. Nagdalawang-isip siya kung sasagutin ba ito, ngunit sa huli ay tumango siya.

Nanlaki ang mata niya nang itulak siya ni Niko papunta sa harap. Nakita iyon ng babae na kanina pa kumakanta, at masayang lumapit ito sa kanya.

"And there!" Lumapit ang babae sa kanya. "Someone likes to sing for us. What is your name, Miss?" Anito sa kanya.

She smiled at her before answering, “I’m Astrid.'"

"Hi Astrid, I'm Coreen," ang sabi nito habang nagpapakilala. "Gumagawa ako ng cover ng kanta at nagva-vlog din."

"Anong kakantahin mo para sa amin, Astrid?"

Nag-isip siya ng magandang kanta. Wala na rin naman siyang magagawa kundi ang kumanta na lang. Inayos siya ni Coreen sa harap ng mikropono.

"Guitar?" tanong nito sa kanya, at inabot niya ang gitara.

She smiled. "Thanks."

Coreen smiled at her. “Good luck,” she said before leaving her alone.

She glanced around and saw Niko still had his hands raised as if he were still cheering for her. She gave him a dirty look before turning to his companion who was also staring at her.

Bumalik ang kaba na nararamdaman niya nang magtagpo ang tingin nila ni Aillard.

She took a deep breath. And when she calmed down, inayos niya ang suot na gitara at sinimulan na mag-strum. Unang bigkas pa lang ni Astrid ay kinalibutan na siya sa paraan ng pagtingin sa kanya ng lalaki

Pinantayan niya ng tingin si Aillard, na nakikinig sa kanya. Nawala ang kaba na nararamdaman niya, at unti-unti ring nawala ang mga tao sa paligid nila, parang sila na lang dalawa ang naroroon at wala nang iba.

She smiled at the man, dancing in sync with the strumming of her guitar strings. She energized her voice as she reached the chorus.

Astrid noticed someone filming her. The audience grew even larger. She glanced at Coreen, who gave her a thumbs up and continued recording.

The audience applauded as she finished singing. She smiled, bowed, and thanked them. She ran over to Aillard, who was already applauding with a small smile on his lips.

As she reached him, she embraced him tightly. She remained in his arms for several minutes, noticing his surprised expression.

She regained composure upon hearing Niko teasing them. Feeling embarrassed, she directed her frustration solely towards Niko, ignoring Aillard altogether.