รถหรูของศิลาขับเคลื่อนไปบนท้องถนนในเช้าวันใหม่ โดยมีอันดานั่งอยู่ข้าง ๆ เช่นเดียวกับตอนที่เขาขับมาคืนนั้น
ตอนแรกเขาบอกเธอว่าจะพักอยู่ที่นี่อย่างต่ำสองวัน ศิลาอยากอยู่กับเธอเงียบ ๆ เพียงสองคน ไม่อยากให้ใครเข้ามาวุ่นวายหรือทำให้จิตใจเหนื่อยล้าไปมากกว่านี้
แต่เมื่อสายเรียกเข้าจากเพลิงต่อตรงถึงเขาเนื่องจากมีธุระบางอย่าง ทำให้สุดท้ายแล้วศิลาต้องพาอันดากลับเพนต์เฮาส์ก่อนกำหนด
"ขอโทษนะ"
อันดาหันมองเจ้าของเสียงทุ้มที่เอ่ยไปพร้อม ๆ กับสายตาคมที่มองตรงไปด้านหน้า
"ขอโทษเรื่องอะไรคะ"
"ที่รีบกลับ"
เธอก็คิดว่าเรื่องอะไรเสียอีก อันดาทำเพียงคลี่ยิ้มออกไปอย่างไม่นึกเสียดาย เธอรู้ว่าเขามีงานมีหน้าที่หลายอย่างซึ่งมันสำคัญมากและเธอเข้าใจเสมอ
"ไม่เห็นเป็นไรเลยค่ะ แค่วันเดียวก็สบายใจขึ้นเยอะแล้ว"
ศิลาเงียบไปชั่วครู่ ก่อนจะเอ่ยทิ้งท้ายคำพูดที่ทำให้หัวใจเธอนุ่มฟูขึ้นมาอย่างไม่ทราบสาเหตุ
"วันหลังไว้เรามา
