ลองเล่นรัก พี่สิงห์ไม่ตรงปก

ตอนที่ 7 อีกตัวตน

ใคร ๆ ก็มีความลับกันทั้งนั้น ทุกคนล้วนมีความลับเป็นของตัวเองและไม่ช้าหรือเร็ว ความลับนั้นก็จะถูกเปิดเผย ต่อให้เราอยากจะปกปิดมันมากแค่ไหนแต่สิ่งที่เราไม่อยากให้ใครรู้สักวันมันก็ต้องมีใครล่วงรู้

ตอนนี้เขากำลังอยู่ในงานสัมมนาที่ครอบครัวเขาได้ถูกเชิญให้เข้าร่วมและเขาได้มีการขึ้นไปสัมมนาในหัวข้อเล็ก ๆ เกี่ยวกับการต่อยอดธุรกิจให้กับบุคคลในองค์กร

เมื่อจบการสัมมนา เสียงปรบมือก็ดังขึ้นพร้อมกับเสียงชื่นชมเขา

สิงหราชยิ้มรับคำชมด้วยความยินดี ก่อนหน้านี้เมื่อสองวันก่อน เขาก็ได้มีโอกาสได้ขึ้นไปสัมมนาให้กับรุ่นน้องในคณะของตัวเอง ยังนึกถึงใบหน้าดื้อ ๆ ของฟองที่เผลอเบะปากทุกครั้งที่เราได้สบตากัน...

คงมีแค่เธอคนเดียวที่ไม่ยินดีหรือชื่นชมเขา อีกทั้งยังพยายามหลีกเลี่ยงการเจอหน้าเขาแบบขั้นสุด หลังจากเขาจับได้ว่าเธอคือคนถ่ายรูปเขา

เธอพยายามเฉไฉเรื่องข้อตกลง FWB ที่เขาเสนอไว้ให้...

"คุณสิงห์อายุยังน้อยแต่อุดมการณ์ความคิดก้าวกระโดดมาก เก่งมาเลยเนอะ"

เสียงของสมาชิกสาว ๆ ที่นั่งอยู่เอ่ยชื่นชมกันอย่างไม่ขาดปาก เขายิ้มรับอย่างสุภาพก่อนจะเดินตรงไปหาพ่อกับแม่ที่ยืนรออยู่ไม่ไกล

"นั่นสิ หน้าตาดี เรียบร้อย สุภาพมากเลย"

รูปลักษณ์ภายนอกของเขา มันดึงดูดใครต่อใครให้เข้ามาชื่นชมอยู่แล้ว ยกเว้นก็แต่...

"ไม่รู้ว่ามีหวานใจแล้วหรือยัง"

พนักงานสาวยังคงคุยกันเสียงซุบซิบแต่เขากลับไม่ได้สนใจอะไรมากนัก เพราะในตอนนี้มีทั้งนักข่าวและคนใหญ่คนโตที่ยังคงอยู่ในงานจนเขาต้องปลีกตัวเข้าไปหาพ่อกับแม่

"สิงห์ วันนี้ทำดีมาก ไม่เสียแรงที่พ่ออุตส่าห์บ่มเพาะให้แกเป็นเด็กดีและคนเก่งของครอบครัว" พ่อตบลงบนไหล่กว้างของเขาเบา ๆ พร้อมกับคำชมของคนเป็นแม่ ซึ่งตอนนี้พ่อเขากำลังชมเขาต่อหน้านักข่าวหรือต่อหน้าคนใหญ่คนโต

"แม่ภูมิใจในตัวลูกมาก"

"ขอบคุณครับ" เขาทำเพียงส่งยิ้มและส่งซิกให้แก่กัน

คนในครอบครัวเขารู้ดีว่าเขาไม่ได้เรียบร้อยอะไรมากนักแต่ต่อหน้าคนอื่นเขาต้องอยู่เสมอแต่เมื่ออยู่บ้าน เขาจะทำตัวเละเทะยังไงก็ได้

"พ่อกับแม่ต้องไปเชื่อมสัมพันธ์กับพันธมิตรที่ต่างประเทศอาจจะไม่ได้กลับบ้าน อย่าเถลไถลที่ไหนล่ะ อย่าให้พ่อเห็นว่าหน้าแกอยู่ในหนังสือพิมพ์หน้าหนึ่งนะ" พ่อเขายื่นหน้าเข้ามากระซิบบอกเขาที่ข้างหู คงไม่อยากให้เขาก่อเรื่องและตามเก็บทีหลัง

"ครับ" เขาทำเพียงตอบกลับไปสั้นๆ แค่นั้น

"แม่ไปก่อนนะสิงห์ รักลูกนะ" แม่เข้ามาหอมแก้มเขาก่อนจะขึ้นรถลีมูซีนไปกับคนเป็นพ่อ เขามองดูรถที่แล่นออกจากหน้าโรงแรมหรูแห่งหนึ่งจนกระทั่งรถนั้นลับสายตาเขาออกไปก่อนจะมีรถเบนซ์อีกคันเข้ามาจอดเทียบก่อนที่เขาจะเข้าไปภายในรถ

รถเบนซ์ที่เขานั่งแล่นไปข้างหน้า เมื่อผ่านพ้นโรงแรมหรูมาได้สักระยะ ฝ่ามือหนาเริ่มดึงเนกไทของตัวเองออกแล้วโยนไปยังที่นั่งข้าง ๆ ก่อนจะเริ่มปลดกระดุมเสื้อที่ติดจนถึงคอของตัวเองออกไปสามสี่เม็ด

"นพ" เขาเรียกลูกน้องของพ่อ ซึ่งตอนนี้พ่อให้ 'นพ' เข้ามาดูแลเขา เมื่อนพได้ยินเสียงเรียกก็รีบยื่น 'กล่อง' สี่เหลี่ยมให้เขาอย่างรู้งานตามด้วยไฟแช็ก

ตอนนี้เขาอยู่ตามลำพัง ไม่ต้องสร้างภาพให้เหนื่อยใจตัวเอง

บางครั้งเขาก็เบื่อชีวิตที่ต้องอยู่ในกรอบของครอบครัว ปั้นหน้าปั้นตาให้เป็นคนดีศรีสังคม

เขามันก็แค่คนธรรมดาที่อยากใช้ชีวิตแบบเด็กวัยรุ่นทั่วไป เที่ยวบาร์ ดื่มเหล้า สูบบุหรี่ มีเซ็กซ์กับผู้หญิงที่ถูกใจสักคืน โดยที่ไม่ต้องระแวงว่าจะถูกใครมองไม่ดีหรือแอบถ่ายรูปเขาไปลงข่าวหน้าหนึ่งเพื่อเล่นงานพ่อเขา

เขาค่อย ๆ พ่นลมปล่อยควันสีขาวให้ลอยคละคลุ้งอยู่ภายในรถก่อนจะกดลดกระจกให้ลมภายนอกพัดเอาควันสีขาวของบุหรี่ออกไป

เขาไม่ใช่คนดี ไม่ใช่เลย เขามันแค่ชายหนุ่มคนหนึ่งที่เก็บกด... โดยเฉพาะเรื่องเซ็กซ์ที่ไม่สามารถทำแบบเปิดเผยได้เลย

มือเรียวคว้าโทรศัพท์ก่อนจะส่งข้อความหาใครบางคน ซึ่งก็พอรู้คำตอบจากเธอว่าจะมาแนวไหน

ติ๊ง !

'อยู่ไหน คืนนี้อย่าลืมมาพบพี่ตามที่เราตกลงกันไว้'

ทันทีที่เขาส่งข้อความไป มันก็ขึ้นอ่านในเวลาต่อมาพร้อมกับคำตอบของเธอที่ตอบกลับมา

'ฟองไม่ว่าง ต้องทำรายงาน พี่ไม่ได้ยินที่อาจารย์สั่งเหรอ'

'ได้ยิน แต่ออกมาหาพี่หน่อย'

'ไม่ว่างจริง ๆ ค่ะ ถ้าเงี่ย*มาก ไปช่วยตัวเองก่อนนะคะ'

"หึ" เขาหัวเราะให้กับข้ออ้างของเธอที่มักจะมีข้ออ้างเมื่อเขาทักหาตลอด

เขาไม่ได้หวังอะไรจากเธออยู่แล้ว แค่อยาก 'แกล้ง' เธอเล่น เพราะบังอาจมาถ่ายรูปเขา แต่จากที่เฝ้ามองเธออยู่ห่าง ๆ ตลอดหลายวันมานี้ ชักจะเริ่ม 'อยากได้' ขึ้นมาจริง ๆ แล้วสิ

แต่เธอดื้อมาก ไม่รู้ว่าคิดจะหลบหน้าเขาไปถึงเมื่อไหร่ ตอนอยู่ในมหา’ลัยก็รีบหลบหน้าเขา แทบจะไม่ยอมออกมาพบเขาเลย

เขาเก็บโทรศัพท์เครื่องสวยลงในกระเป๋าเสื้อก่อนจะสั่งลูกน้องอีกครั้ง

"นพ"

"ครับคุณสิงห์"

"ตามสืบให้หน่อยว่า ดากานต์ดา วงศ์วรวรรณ ลูกสาวท่านรองฯ พักอยู่ที่คอนโดไหน อยู่กับใคร และมีแฟนหรือเปล่า"

ในตอนนี้เขาชักจะอยากรู้เรื่องของเธอแล้วสิ อยากปราบเด็กดื้อที่กล้าปีนเกลียวเขา

"ได้ครับ..." นพเอ่ยพร้อมกับรอยยิ้มบนใบหน้าในขณะที่มองเขาผ่านกระจกมองหลังก่อนจะเอ่ยถามเขาพร้อมกับรอยยิ้มกรุ้มกริ่มที่มักจะเห็นน้อยนัก "ว่าแต่คุณสิงห์สนใจลูกสาวท่านรองฯ เหรอครับ ปกติผมไม่เคยเห็นคุณสิงห์จะสนใจใครที่ไหน"

ปกติเขาไม่เคยสนใจใครเป็นพิเศษเพราะการชอบผู้หญิงสักคนคือภัย พ่อเขาสอนไว้เสมอไม่ให้จริงจังกับใคร หรือห้ามผูกพันกับใครที่ไหน

แต่ในเมื่อเขาสนใจเธอ ใครหน้าไหนก็ห้ามเขาไม่ได้ทั้งนั้น แม้แต่พ่อบังเกิดเกล้า

"หึ แค่สืบเรื่องมาให้ฉันก็พอ ที่เหลือฉันจัดการเอง ไม่ต้องสนว่าฉันจะสนใจหรือไม่สนใจใคร และที่สำคัญห้ามให้ใครรู้ แม้แต่พ่อแม่ฉัน"

เรื่องนี้ต้องเป็นความลับ ห้ามมีใครรู้ทั้งนั้นว่าเขากำลัง 'สนใจ' ใคร หรืออยากผูกปิ่นโตเรื่อง sex กับใคร

"ครับคุณสิงห์"

และนพก็ทำได้เพียงตอบเป็นคำพูดสั้น ๆ เท่านั้น เพราะคงรู้ว่าเขาไม่ชอบพูดมาก

เขามักเป็นแบบนี้พูดน้อย คนอื่นถึงได้มองว่าเขาเรียบร้อย แต่นั้นมันไม่ใช่เลยสักนิด เขามันไม่เข้าใกล้คำว่า เรียบร้อยหรือสุภาพตามที่ทุกคนเห็น

มันคือการสร้างภาพลักษณ์ของเขาเท่านั้นและน้อยคนที่เขาจะเปิดเผยด้านมืดให้ได้เห็น

และใช่ เขากำลังเลือกเธอ ดื้อมากก็อยากปราบให้หมอบคาเตียง...