ลองเล่นรัก พี่สิงห์ไม่ตรงปก

ตอนที่ 11 ฉ่ำเยิ้ม

"เช็ดหน่อยไหม เดี๋ยวเปื้อนกระโปรง"

คำพูดที่ไม่ได้เป็นเชิงล้อเลียนของเขาถูกเอ่ยขึ้นพ่วงด้วยสายตาเขาที่มองไปยังกล่องทิชชูที่วางอยู่ใกล้ ๆ ก่อนจะดึงมันออกมาสามสี่แผ่น

"ไม่เอา เดี๋ยวบรรณารักษ์กลับมาก็ซวยหรอก" เธอส่ายหน้าทั้งที่กลางร่างกายยังรู้สึกชื้นแฉะจากอารมณ์ที่ค้างคาอยู่เลย จะลงจากโต๊ะก็ไม่ได้เพราะพี่สิงห์ยังอยู่ระหว่างเรียวขาเธออยู่เลย

อีกทั้งยังพยายามจะเลื่อนฝ่ามือเข้ามาในกระโปรงเธอเพื่อรับผิดชอบที่ทำให้เธอ 'ฉ่ำเยิ้ม' ไปทั่วซอกขาขนาดนี้

"พี่ ! มืออย่าซน เดี๋ยวคนอื่นมานะ" เธอพยายามจะดันมือเขาเอง แต่พี่สิงห์กลับกดดวงตาต่ำลงมองเธออย่างไม่ยอมอ่อนข้อให้กัน

"กุญแจห้องอยู่ชั้นล่าง เขาไม่กลับมาเร็ว ๆ นี้หรอก อ้าขาออก อย่าให้พี่พูดซ้ำหลายรอบนะ ตัวเล็ก"

จากที่ขัดขืนทำเธอถึงกับนิ่งไปกับโทนเสียงเย็น ๆ ที่กึ่งบังคับของเขา ก่อนจะปล่อยให้ฝ่ามือเขาค่อย ๆ ล่วงล้ำเข้ามาเช็ดความเปียกชื้นของเธอออกให้อย่างเบามือ...

เขาดูพอใจไม่น้อยที่เธอว่าง่ายแบบนี้ เธอหลุบมองฝ่ามือเขาที่อยู่ตรงซอกขาก็ได้แต่เม้มปากอย่างเขินอาย ไม่เคยมีผู้ชายคนไหนทำแบบนี้กับเธอมาก่อนเลย และไม่คิดว่าคนที่ได้ทำกลับเป็นพี่สิงห์ชายหนุ่มผู้แสนดี (?) ที่สุดในมหา’ลัยของเธอ

แสนดีจอมปลอมสิไม่ว่า สายตาเขามันโคตรโลมเลียเธอเลยในตอนนี้

"หึ" เสียงหัวเราะดังขึ้นในลำคอของเขา สายตาคู่คมทอดมองคนตัวเล็กที่นั่งอยู่บนโต๊ะ ใบหน้าสวยขึ้นซับสีแดงจางๆ ริมฝีปากจิ้มลิ้มนั้น เดี๋ยวเม้ม เดี๋ยวคาย เดี๋ยวแลบเลียริมฝีปากตัวเอง

อ่า แค่นั่งเฉย ๆ ก็เหมือนยั่วกันทางอ้อม

เขาเห็นแบบนั้นก็อดใจไม่ได้ที่จะเอื้อมมือไปจับยึดเรียวคางของเธอ ก่อนจะโน้มเข้าไปใกล้จนเกือบจะประกบริมฝีปากเธออยู่ร่อมร่อ แต่เธอกลับสะบัดหน้าออกจากมือเขาจนริมฝีปากได้แต่แตะลงบนข้างมุมปากของเธออย่างบางเบา แต่อย่างนั้นก็ไม่ให้เสียจังหวะแอบสูดจมูกเอากลิ่นหอม ๆ ของเธอเข้าปอด

"ไม่เอา ห้ามจูบ" เธอบ่นอุบอิบ พร้อมกับดันหน้าเขาที่คลอเคลียอยู่บนแก้มนิ่มออกเบา ๆ

"ทำไม..." น้ำเสียงกึ่งไม่พอใจถูกเอ่ยขึ้นจากปากเขา

"ไม่ได้เป็นแฟนกันสักหน่อย ไม่ต้องสกินชิปขนาดนั้นก็ได้" เธอจ้องหน้าเขา ใช้มือดันหน้าอกแกร่งให้ออกไป แต่เขาก็บดเบียดเข้ามาไม่เลิกเลย

"แต่พี่ชอบสกินชิป"

"ชอบทำตัวแบบนี้เรี่ยราดเหรอ" เธอใช้สายตาไม่พอใจกันส่งให้คนตัวใหญ่ เธอไม่ชอบคนที่ทำตัวเจ้าชู้ และโปรยเสน่ห์ให้คนอื่นแบบเรี่ยราด

แต่ร่างสูงกลับโน้มเข้ามากระซิบที่ข้างใบหูเธอ

"เปล่าครับ..." เขาพูดชิดใบหูเธอ "ทำให้เฉพาะคนที่ถูกใจ..."

จบคำพูดนั้นปลายจมูกเขากลับกดลงมาที่ผิวแก้มของเธอแรง ๆ อีกสองสามครั้ง

"พอแล้ว..." คนตัวเล็กย่นคอหลบ พร้อมกับผลักตัวเขาออก "ออกไปได้แล้ว..."

แต่ยิ่งพูด เขากลับยิ่งยืนนิ่งเป็นหุ่น พร้อมกับทำสีหน้ากวนประสาทกันอีก

กวนตีนเหรอ ? ไม่รู้ว่าเขาต้องการอะไรจากเธออีก

ฝ่ามือของเขาจับอยู่บนเอวคอดของเธอหนึ่งข้าง ส่วนอีกข้างท้าวลงไปบนโต๊ะข้างต้นขาของเธอ รอยยิ้มของเขามันดูไม่น่าไว้ใจ ก่อนที่เขาจะเอ่ยพูดสิ่งที่ตัวเองต้องการออกมา

"ขอจูบหน่อย"

"ไม่ ! พอเลย ออกไปได้แล้ว" เธอไม่คล้อยตามเขาแล้ว ตอนนี้อยากออกไปจากห้องเก็บเอกสาร ก่อนที่บรรณารักษ์จะขึ้นมาพบเธอกับเขา

แต่คนตัวโตยังคงดื้อด้านไม่เลิก ถ้าไม่ได้ในสิ่งที่เขาต้องการ

"ไม่ให้จูบ งั้นไม่ออกนะ ถ้าไม่รีบทำ ระวังบรรณารักษ์กลับมาเห็นล่ะ :) "

นี่เขาขู่เธออีกแล้วเหรอ นิสัยไม่ดี

ว่าแล้วก็ใช้แรงที่มีดันร่างแกร่งของเขาให้ถอยห่าง แต่ไม่ว่ายังไงเขาก็แทบจะไม่ขยับตัวออกไปไหนจนเธอต้องถอนหายใจออกมาอย่างเหนื่อยอ่อน ก่อนจะยอมเงยหน้ามองเขาพร้อมกับคำพูดที่พร้อมจำนน

"งั้นก็รีบจูบฟองให้จบ ๆ ดิ : ("

ที่ยอมเพราะอยากให้เขาถอยไปหรอกนะ ไม่ได้สมยอมสักหน่อย ถึงแม้จะภายในใจจะบอกแบบนั้น แต่สายตาเธอก็เอาแต่ลอบมองริมฝีปากสีส้มพีชที่ฉ่ำวาวของเขานิ่ง

อ่า ปากรูปกระจับได้รูป เมื่อกี้เขาใช้ปากนี้เลียเธอ...

ร่างสูงแตะปลายนิ้วลงต้นคอของเธออย่างเบามือ ก่อนจะปรับองศาใบหน้าให้ถนัดแก่การจูบ ก่อนที่กลีบปากสีสวยของเขาจะประกบลงมาอย่างแผ่วเบา สัมผัสอุ่นร้อนอยู่ที่กลีบปากของเธอ

คนตัวเล็กครางหวิวในลำคอเมื่อเขาใช้ฟันขบกัดลงมาบนกลีบปากของเธอเบา ๆ แล้วผละออก เพื่อพูดอีกประโยค

"ห้ามปิดปาก พี่อยากดูดลิ้น..." ไม่รู้ว่าเขาพูดอะไรด้วยซ้ำ แต่ริมฝีปากที่บดเคล้าอยู่กับกลีบปากของเธอทำคนตัวเล็กหูอื้อตาลายไปกับรสจูบที่ร้อนแรงของเขา

เธอเคยจูบกับคนอื่นมาก่อน แต่ก็ไม่มีครั้งไหนที่จะดูดดื่มแบบแลกลิ้นจนได้ยินหยาดน้ำลายของเราสัมผัสกันดังขึ้น

ไม่รู้ว่าเธอคล้อยตามจูบเขาตั้งแต่เมื่อไหร่ แต่ในตอนนี้วงแขนเล็กเหนี่ยวรั้งอยู่บนลำคอแกร่งให้บดจูบลงมาอย่างเร่าร้อน...

จนกระทั่งเราทั้งคู่ถอนจูบออกอย่างอ้อยอิ่ง หอบหายใจเข้าปอดกันอย่างหนักหน่วง ฝ่ามือเธอที่แนบอยู่บนต้นคอเขาสัมผัสได้ถึงหยาดเหงื่อที่ซึมอยู่ตรงนั้น

พี่สิงห์กดจูบบนกลีบปากเธอเบา ๆ สองสามครั้งอย่างอาลัยอาวรณ์ ก่อนจะกดปลายจมูกโด่งหอมแก้มเธอแรง ๆ พร้อมกับกระซิบข้างใบหูที่แดงก่ำของเธอ

"เราหวานมาก ไม่ใช่หวานแค่ปากนะ อย่างอื่นก็หวานมาก...." น้ำเสียงแหบพร่าของเขาทำกลางกายของเธอฉ่ำเยิ้มขึ้นมาอีกครั้ง

"อ่า..." ความรู้สึกหื่นกระหายแบบนี้คืออะไร...

เขาผละใบหน้าออกเล็กน้อยก่อนจะจ้องเข้ามาในดวงตาของเธอ เรียวนิ้วเกลี่ยลงบนผิวแก้มเธอ ก่อนจะเอ่ยด้วยน้ำเสียงที่จริงจังขึ้นมา

"เย็นนี้ไปคอนโดพี่นะ เรียนเสร็จพี่รอรับหน้าตึก อย่าให้ใครเห็นล่ะ"