ข้าทะลุมิติมาเป็นนางร้ายที่เลี้ยงบุตรสาวเพียงลำพัง

บทที่ 1 ข้ามมิติมาไร้ที่ซุกหัวนอน

ดวงตาที่พร่าเลือนทั้งมึนงงและความเจ็บปวดที่หลังทำให้หว่านไฉ่หนิงหลับตาตั้งสติชั่วครู่ ความทรงจำในร่างนี้ไหลเข้าหัวอย่างต่อเนื่อง จนเมื่อนางตั้งสติได้จึงลุกขึ้นมา และรับรู้ว่าตัวเองเป็นสะใภ้ตัวร้ายในนิยายเรื่องนางร้ายไม่เป็นที่รัก ที่แม่สามีรังแกกันมากนัก และเชื่อแม่นางดอกบัวขาวซูหลันฮวา ทั้งเป่าหูสามีเฉินเฟยอี้ เป็นประจำ

ตั้งแต่แต่งงานสามีนางก็ออกไปรบเป็นหัวหน้านาย

กอง ในกองทัพของอ๋องโยวหลุนเปียวของรัฐเว่ย นางจึงต้องทนอยู่กับแม่สามีที่ไม่ใช่แม่แท้ ๆ กดขี่ไม่พอยังทำร้ายหว่านยู่ถิงลูกสาวบุญธรรม ที่นางรับมาเป็นลูกของตนตั้งแต่เด็ก เพราะพี่สาวที่เป็นลูกพี่ลูกน้องกันเสียชีวิตไปก่อน

นางถูกส่งมาให้แต่งงานเพราะสัญญาระหว่างตระกูลเฉิน กับตระกูลไห่ ซึ่งแม่เฒ่าไห่หลานส่งนางมาแต่งเข้าตระกูลเฉิน เนื่องจากคิดว่าจะช่วยเหลือจุนเจือครอบครัวได้ เพราะว่าเฉินเฟยอี้ลูกชายคนโตของตระกูลนั้นเป็นถึงหัวหน้านายกองในกองทัพของชินอ๋อง

แต่ทว่ากลับไม่ได้เป็นอย่างที่ใจคิด เพราะนอกจากเฉินเฟยอี้จะไม่ได้ไยดีนางแล้ว กลับปล่อยให้แม่เลี้ยงของเขาโขกสับ แล้วตัวเองเอาแต่รับราชการทหารไม่ได้สนใจภรรยา

ในเมื่อเป็นเช่นนี้ นางก็ควรจะเลี้ยงดูบุตรสาวของนางเพียงลำพังไม่ง้อสามีผู้นั้นอีกต่อไป

“หว่านยู่ถิง!” เสียงนางแหบเล็กน้อยเรียกบุตรสาวบุญธรรมหนึ่งคำ เมื่อเด็กสาวเอาแต่คุกเข่าอยู่ประตูบ้านเฉิน ทั้งใช้มือเล็ก ๆ เคาะจนแดงไปหมด ดวงหน้าแดงก่ำจากการร้องไห้ ทำให้นางนึกสงสารยิ่งนัก

แต่ที่แปลกใจก็คือ ยู่ถิงแซ่เดียวกับนางในโลกปัจจุบัน หรือว่านางกับยู่ถิงจะเกี่ยวข้องกันบางประการนะ อันนี้เป็นเรื่องที่ค่อยคิดทีหลัง ตอนนี้อากาศเย็นนัก อยากหาที่พักนอนและทายาที่หลังเสียก่อน

“ต้านแม่...ฮึก...ยู่ถิงกำลัง...ฮึก...กำลังเรียกต้านย่า” เด็กน้อยร้องไห้สะอึกสะอื้นเสียจนนางอดสงสารไม่ได้ แม่สามีร้ายกาจขนาดผลักไสนางให้ออกมาเผชิญความเหน็บหนาวกับลูกสาวเพียงสองคนเชียวหรือ ใจร้ายเกินไปหน่อยแล้ว นางเอื้อมไปเก็บข้าวของ แล้วก็มีเสียงแจ้งเตือนบางอย่างขึ้นในหู

ระบบแมวผู้ช่วยตี๊ด...ตี๊ด...

[ท่านย้อนเวลามาในอดีตกับระบบแมวผู้ช่วย

สกิลขั้นเทพ...ตี๊ด ตี๊ด...ท่านต้องการซื้อสิ่งใดหรือไม่ ในระบบมีเริ่มต้นให้ 50 ตำลึงทอง] เมี้ยว!

หว่านไฉ่หนิงประหลาดใจกับหน้าจอโฮโลแกรมที่ขึ้นมาเหมือนจอในหนังมาร์เวลเรื่องไอรอนแมน ที่เป็นคอมพิวเตอร์ผู้ช่วยของเธออีกที

[ระบบแมวผู้ช่วยยินดีต้อนรับทาสคนใหม่] เมี้ยว!

คำต่อมารู้สึกตงิดเล็กน้อย กับการยินดีต้อนรับทาสคนใหม่ แม้ว่าจะชอบเก็บแมวมาเลี้ยงแต่เธอก็ไม่ใช่ทาสแมวนะ...เอ๊...หรือว่าเป็นนะ!

ภายในระบบมีร้านค้าออนไลน์เหมือนเซเว่นไม่มีผิด เธอเลือกซื้อยาแก้อักเสบ ยาแก้ปวด และเครื่องทำแผลทั้งหมดออกมา แล้วก็มีช่องเก็บของที่ค่อนข้างใหญ่ทีเดียว นางเอาเก็บไว้แล้วก็ไปซื้อพวกอาหารน้ำไว้ ในห้องเก็บของคาดว่าคืนนี้สองแม่ลูกคงจะลำบากหาที่หลับนอนแล้ว

นางตรวจดูของตัวเองแล้วก็พบกล่องเงินมีอยู่ราว ๆ 20 ตำลึงเงิน แต่ไม่รู้ว่าเงินของโลกนิยายนี้ใช้กันยังไง ค่าที่พักโรงเตี๊ยมเท่าไหร่ นางเอาของตัวเองทั้งหมดที่ถูกโยนออกมาเก็บใส่ช่องเก็บของ เอายาแก้ปวดกับแก้อักเสบกิน แล้วก็เดินไปจูงมือลูกสาวบุญธรรม ให้เลิกพยายามเสียเถิด แม่ผัวใจร้ายแบบนี้นางไม่ขอทน

“ยู่ถิง เจ้าไปกับแม่เถิดแม่จะพาเจ้าไปอยู่ที่อื่น”

“ที่ใดเจ้าคะต้านแม่”

“บ้านใหม่ของพวกเรา” เด็กน้อยเลิกร้องไห้เอียงคอมองมารดาอย่างสงสัย ยู่ถิงเท่าที่จำได้ก็มีแต่บ้านหลังนี้ มีต้านย่าใจร้าย กับต้านพ่อที่ไม่ไยดีนาง ทั้งที่นางอยากให้ต้านพ่อกอดนาง แต่สาวใช้ในบ้านเฉินบอกว่า ท่านพ่อไม่ใช่พ่อของนาง และต้านแม่เก็บนางมาเลี้ยง นางร้องไห้อยู่นานแต่ต้านแม่ก็แก้ว่าไม่จริงคนเหล่านั้นโกหก

“คืนนี้เราไปพักโรงเตี๊ยมกันก่อน พรุ่งนี้แม่จะพาเจ้าไปหาบ้านใหม่ของพวกเรา”

[ตี๊ด...ตี๊ด...แจ้งเตือน...ช่วยเหลือเด็กอย่างเมตตาได้รับเหรียญเพิ่ม10 เหรียญ ครบร้อยเหรียญปลดล็อกฟังก์ชันถัดไป] เมี้ยว!

แค่เมตตาเด็กได้รับเหรียญสำหรับปลดล็อกสกิลงั้นเหรอ โอ้โฮนี่มันสกิลขั้นเทพเลยนะเนี่ย หากนางทำดีเรื่อย ๆ ช่วยเหลือผู้อื่นนางจะได้รับเพิ่มใช่หรือไม่ แค่คิดนางก็รู้สึกตื่นเต้นแล้ว

“ข้าวของของยู่ถิงและต้านแม่ล่ะ” เด็กน้อยมองอย่างสงสัย เมื่อกี้มันยังอยู่เต็มไปหมด เหตุใดตอนนี้หายไปแล้วล่ะ

“แม่เก็บมาหมดแล้ว ไปกันเถอะ เดี๋ยวแม่จะเอาข้าวให้ยู่ถิงกินด้วยดีหรือไม่”

“ข้าว...ข้าวเหรอต้านแม่...ยู่ถิงมีสิทธิ์ได้กินข้าวตอนเย็นด้วยเหรอ”

แค่ได้ฟังคำพูดของเด็กไห่มี่เฟิ่งก็รู้สึกว่า โลกอดีตนี่ช่างยากจนข้นแค้นนัก ขนาดข้าวตอนเย็นยังไม่มีโอกาสได้กินเชียวหรือ คำที่ว่ามีผัวคนจีน สะใภ้ต้องตื่นก่อนนอนทีหลังคงจะเป็นจริง กับข้าวก็ต้องกินเหลือ ๆ จากพ่อแม่สามี

เฮ้อ...บุญท่วมหัวที่นางไม่ต้องมาตอนแต่งเข้าจวนเฉิน มาตอนไล่ออกก็ดี มีระบบผู้ช่วยที่นางเป็นทาสคนใหม่ก็ดีเหมือนกัน คิดว่าคงจะไม่ลำบากนัก

“เจ้ากำลังจะเติบโตเหตุใดจะกินข้าวไม่ได้เล่า ย่อมต้องกินได้สิ ต่อไปแม่จะทำข้าวให้เจ้ากินอิ่มสามมื้อไปเลย”

เด็กน้อยตาโตไม่คิดว่าการที่โดนไล่ออกจากตระกูลจะเป็นเรื่องที่ดีเพียงนี้ ขนาดเนื้อหมูหนึ่งเดือนจะได้กินสักครั้ง นี่ต้านแม่นางจะให้กินข้าวสามมื้อ ราวกับเป็นความฝันของเด็กน้อย นางแอบไปขโมยผลผูเถาของต้านย่าก็เพราะว่าหิวจนทนไม่ไหว

“แม่ย่อมเลี้ยงเจ้าให้ได้ดี แล้วก็มีบ้านหลังใหญ่ ให้เจ้าได้เรียนหนังสือด้วย” ต่อให้ลูกสาวของนางเป็นสตรีไห่มี่เฟิ่งก็จะให้นางได้มีความรู้ อ่านเขียนออก โตไปจะได้ไม่ต้องโดนแม่สามีข่มเหงรังแก สมัยอดีตมีเถ้าแก่เนี้ยผู้หญิงถมไป

สองแม่ลูกเดินมาถึงโรงเตี๊ยมในช่วงดึกแล้ว แต่ยังดีที่มีห้องว่าง นางเลือกเช่าหนึ่งห้องที่มีห้องให้อาบน้ำด้วย นางอยากล้างแผลที่หลังจากการโดนโบย แม้ราคาห้องจะสูงถึง 1 ตำลึงเงิน นางก็ยอมจ่ายไว้ค่อยหาวิธีหาเงินใหม่

ยาในระบบผู้ช่วยนั้นดียิ่ง นางไม่รู้สึกเจ็บปวด แต่ทว่ารอยแผลพวกนี้ต้องได้รับการทายาที่ถูกต้องไม่เช่นนั้นจะเป็นแผลเป็น

“ยู่ถิง...แม่จะอาบน้ำให้เจ้า” น้ำในห้องน้ำเป็นน้ำอุ่นนับว่าดียิ่ง แต่เมื่ออาบน้ำเสร็จแล้ว นางก็หยิบอาหารในช่องเก็บของมาวางให้ยู่ถิงได้กิน อันแรกเป็นซาลาเปาไส้หมูสับ กับขนมจีบที่มีขายในร้านสะดวกซื้อชื่อดัง แล้วก็ตามด้วยข้าวแบบง่าย ๆ อุ่นพร้อมทาน และใส่จานในโลกอดีตนี้เพื่อกันเด็กน้อยสงสัย

[ท่านใช้เงินไป 1 ตำลึงทองแล้ว...เหลือเงินในระบบ 49 ตำลึงทอง หากจะหาเพิ่มเพียงนำของมาขายยังร้านค้าระบบแมวผู้ช่วย] เมี้ยว!

นางได้ยินเช่นนั้นก็ดีใจยิ่ง นำของมาขายในร้านค้า เช่นนั้นนางต้องหาสิ่งใดทำสักอย่าง...

‘โลกอดีตนี่คงไม่พ้นเลี้ยงหมูปลูกผักหรอกกระมัง’

คิดได้ดังนั้นก็ซื้อเมล็ดผักที่ปลูกง่าย ๆ แล้วก็ปุ๋ยเร่งสูตรพิเศษที่มีในร้านค้าออนไลน์ของระบบไว้ เนื่องจากลดราคาพิเศษ

“ต้านแม่...อร่อย...ยู่ถิงชอบ” เด็กน้อยยิ้มตาหยีให้กับผู้เป็นแม่ที่รักนางที่สุด ไม่ว่านางจะทำอะไรผิดต้านแม่ก็ไม่เคยดุเลยสักครั้ง

“อร่อยก็กินเยอะ ๆ ยู่ถิงลูกแม่” หว่านไฉ่หนิงในร่างไห่มี่เฟิ่ง ลูบหัวลูกสาวอย่างเอ็นดู บางทีนางก็คิดว่าที่ย้อนกลับมาก็เพื่อจะมาเลี้ยงเด็กน้อยคนนี้หรือเปล่า ทั้งแซ่ก็เหมือนกัน บางทีแม่ของนางอาจจะเป็นห่วงแล้วให้นางมาเกิดเพื่อดูแลลูกแทนตัวเองที่ตายไปกระมัง

‘ไห่มี่เฟิ่งเป็นนางร้ายแต่สู้แม่สามีไม่ได้สินะ’

หึ...สมัยนางจากมาเขาไม่สู้กันด้วยแรงหรอกเสียมือ เขาแข่งกันว่าใครรวยกว่ากัน ชูหลันฮวาเหรอ ตระกูลเฉินเหรอ คอยดูว่าข้าไห่มี่เฟิ่งผู้นี้จะร่ำรวยกว่าพวกท่าน