“เอ่อ...ข้าคิดว่าไม่ถือเป็นเรื่องติดค้างอันใด ท่านก็ทำเป็นลืมไปเสียเถิด” แม้ว่าจะหล่อเหลาแต่พระเอกจะมาเกี้ยวนางร้ายเช่นนางอย่างนี้ไม่ได้ นางไม่หลงกลหรอกนะ
“ข้าคงกล่าวผิดไป มันถือเป็นหน้าที่ที่สามีควรกระทำกับภรรยาสิถึงจะถูก” เฉินเฟยอี้พูดให้ตนได้ประโยชน์มากที่สุด เพราะว่าเขานั้นไม่เคยนอนกับสตรีอื่นตั้งปณิธานมั่นไว้ว่า หากไม่ใช่ภรรยาที่แต่งเข้าจวนของเขาจะไม่ยอมข้องแวะแตะต้องสตรีใด
เห็นแต่ครั้งมารดาต้องเศร้าเสียใจเพราะบิดารับอนุชั่วช้าอย่างเผิงเสี่ยวหร่าน เมื่อมารดาต้องตรอมใจตาย นางขึ้นมาเป็นฮูหยินและแม่เลี้ยงของเขากลับไม่ทำตัวให้เป็นแม่ที่ดี ซ้ำยังทำร้ายภรรยาของเขาอีก เขาย่อมไม่ยอมจบแค่เดินออกมาจากตระกูลเฉินตัดขาดจากบิดาเป็นแน่
พวกนางต้องได้รับบทเรียน!
ไห่มี่เฟิ่งย่อมต้องหาทางออกให้รอดพ้นจากพระเอกหื่นกามนี่ก่อน อย่างไรก็ไม่ใช่พบหน้ากันแล้วชวนขึ้นเตียง มันเร็วเกินจะไว้ใจ ไม่รู้ว่าจะฝากช
