เฟยหยวนกล่าวจบ ก็หลบหลังกระโปรงมารดา กลัวว่ามันจะจำหน้าเขาได้ ให้ท่านพี่รับเคราะห์แทน แต่เฟยหยุนก็เห็นด้วยกับน้องชายจึงกระทืบเข้าไปที่ต้นขา แล้วขยี้เข่ามันเต็มแรง เมื่อมันเอามือปัดเขาก็กระทืบนิ้วก้อยมันไปอีกทีนึง
“โอ๊ย...!” เสียงหวงหลานร้องออกมา ทำลายการประสานสายตาของท่านอ๋องน้อยกับสตรีแปลกหน้าผู้นี้ นั่นจึงทำให้ฮูฮ่าวเฉินกล่าวออกมาด้วยความไม่พอใจ
“เจ้าเป็นอะไรไปหวงหลาน”
“เอ่อ...คือว่า” หวงหลานจะบอกได้อย่างไรว่าเสียทีเด็กวัยสามหนาวผู้นี้ คนทั้งตลาดคงหัวเราะเยาะเขาแล้ว
“มะ...ไม่มีอะไรพ่ะย่ะค่ะ ท่านอ๋อง” หวงหลานกัดฟันกรอดฝากความแค้นเอาไว้ ครั้งหน้าเขาไม่เอาเจ้าตัวแสบสองตัวนี้ไว้แน่
“ขออภัยแม่นาง คนของข้าปากเสีย เสียมารยาทแล้ว กลับไปข้าจะสั่งสอนให้ดี” ฮูฮ่าวเฉินส่งสายตาเจ้าชู้มาหานาง ทำให้ไห่มี่เฟิ่งประหลาดใจ หากเขาเป็นสามีคนเดิมของนางคงไม่แสดงกิริยาเช่นนี้ คนผู้นี้ลืมสิ้นเกี่ยวกับอ
