ลับหลังบิดานางหัวเราะอย่างเจ้าเล่ห์จนคนเป็นแม่อย่างนางต้องส่ายหน้า ไม่รู้ว่านิสัยเช่นนี้ได้จากผู้ใดมากันแน่
ยู่ถิงตั้งใจให้ต้านแม่อาบน้ำอุ่นจนหมดไม่หลงเหลือไว้ให้บิดา ทั้งที่อาบสะอาดแล้ว นางก็ยังช่วยท่านแม่อาบอีกโดยอ้างว่าที่ด้านหลังท่านแม่ยังไม่สะอาด
นางลอบยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์เมื่อเข้าไปในห้องกับมารดา คิดหาทางเอาคืนท่านพ่ออยู่ในใจ
“เจ้าเล่ห์นักนะลูกสาวแม่ ใครสอนเจ้ามา”
“เปล่านะเจ้าคะต้านแม่...ลูกไม่ได้เจ้าเล่ห์” เด็กน้อยโผกอดมารดาเมื่อรู้ว่าความลับเริ่มจะแตกเสียแล้ว
“นอนได้แล้ว เลิกคิดเรื่องแกล้งบิดาอกตัญญูรู้หรือไม่” นางขยับหมอนให้ลูกสาวแล้วก็ดึงผ้าห่มให้นางขณะที่กำลังจะล้มตัวลงนอนก็มีเสียงหนึ่งเรียกเข้ามา
“ให้ข้านอนที่ใดดี ข้างนอกติดกับเจ้าใช่หรือไม่” แม่ทัพหนุ่มรีบอาบน้ำแล้วก็มาให้ทันภรรยานอน แต่ทว่าเมื่อเห็นขนาดเตียงแล้ว เห็นทีว่าเขาต้องคิดใหม่
“เตียงมันแคบท่านไปนอนอีกห้องท
