ไห่มี่เฟิ่งปลอบใจลูกสาวจนนางหยุดร้องไห้ แล้วก็ไปทำกับข้าวต่อ นางทำข้าวผัดหมูสับเพราะยู่ถิงน้อยของนางจะได้ทานง่าย กลิ่นหอมจากข้าวที่สัมผัสกระทะเหล็กอวลไปทั่วบ้านและเผื่อแผ่ไปบ้านข้าง ๆ จนพาลกันออกมาสูดดมทุกวันหลังจากที่ไห่มี่เฟิ่งย้ายมาอยู่หมู่บ้านธารน้ำใสแห่งนี้
จากการแจกผัดหมี่อายุยืนคราวนั้นบอกได้เป็นอย่างดีว่านางมีพรสวรรค์ด้านทำอาหารอย่างแท้จริง จึงทำผัดหมี่ออกมาได้น่าทาน บางบ้านนึกอยากลิ้มรสอาหารจากบ้านของไห่มี่เฟิงสักครั้งหากมีโอกาส
เฉินเฟยอี้มองดูนางทำอาหารในครัวอย่างคล่องแคล่ว ทั้งไม่กลัวว่าตัวเองจะสกปรกจากกลิ่นอาหาร ต่างจากคุณหนูที่รักสวยรักงามทั่วไป ทำให้เขายิ่งหลงรักนาง จากตอนแรก ครั้งแต่งงานอาจจะเคยมองนางผิดไปคิดว่านางเป็นเหมือนสตรีทั่วไป แต่ใครจะรู้ว่าภรรยาเขานั้นพิเศษกว่าสตรีทั่วไปหลายเท่านัก
ข้าวผัดกระทะใหญ่เสร็จสิ้นลง แล้วกลิ่นของน้ำซุปไก่ตุ๋นก็ส่งกลิ่นยั่วยวนตามมาอีกห
