“พ่อพูดจบรึยัง”
“ไอ้พายุ” น้ำเสียงเกรี้ยวกราดของผู้เป็นพ่อดังขึ้นอีกครั้งด้วยความโมโหที่ลูกชายมองข้ามหัวของเขาไป
“คุณใจเย็น ๆ หน่อยสิคะ”
“พายุเป็นยังไงบ้างลูก” เสียงหวานที่แฝงไปด้วยความเยาะเย้ยเอ่ยถามพายุออกมา ใบหน้าสวยของหญิงสูงวัยเอ่ยถามขึ้นแต่ไร้คำตอบจากพายุ ยิ่งทำให้ผู้เป็นพ่อโมโหเข้าไปใหญ่ที่ลูกชายของตัวเองไม่เคารพผู้หญิงตรงหน้า
“ไอ้พายุ!! นี่แกอยากลองดีกับฉันงั้นเหรอ”
“.......” มือหนาจับมือของตะวันเอาไว้แน่น ตะวันที่เห็นสถานการณ์แบบนี้ เธอบีบมือพายุเบา ๆ เพื่อให้กับลังใจเขาและปลอบประโลมให้เขาใจเย็นขึ้น
“ถ้ามันไม่อยากพูดกับเรา ก็กลับ!!” ชายสูงวัยเดินออกจากห้องทันที โดยมีผู้หญิงสูงวัยและสาวสวยเดินตามออกไปทันที แต่ไม่วายที่ทิศาจะหันกลับมามองพายุและตะวันที่ยืนจับมือกันอยู่ด้วยสายตาที่ยากจะอ่านออก
“เป็นอะไรไหม” น้ำเสียงเป็นห่วงของตะวันเอ่ยถามพายยุขึ้นด้วยความเป็นห่วง เธอพอจะเดาเหตุ
