(“คะน้าช่วยม้าด้วย ช่วยม้าด้วยนะลูก”) น้ำเสียงร้อนรนของมารดาทำให้เธอลุกพรวดขึ้นมานั่งอย่างรวดเร็ว
(“เกิดอะไรขึ้นคะม้า”)
(“ป๊าลูก ป๊าถูกพวกมันจับตัวไปแล้ว มันบอกว่าถ้าไม่เอาเงินทั้งหมดมาคืนภายในเจ็ดวัน มันจะฆ่าป๊าทิ้งแล้วก็ส่งคนมารับตัวหนูกับแตงกวาไปด้วย ม้าไม่รู้จะทำยังไงดีแล้วลูก ฮือ...”)
(“แล้วมันทำอะไรม้ารึเปล่าคะ”)
(“มัน...ตบตีม้าจนหน้าบวมไปหมด แต่ตอนนี้ม้าห่วงป๊ามากกว่าไม่รู้ว่าป่านนี้จะเป็นยังไงบ้าง”)
(“หนูว่า...เรื่องมาถึงขั้นนี้แล้วเราโทรบอกพี่กาดเถอะนะคะ ลำพังแค่พวกเราคงทำอะไรไม่ได้มากไปกว่านี้แล้ว”)
(“ม้าโทรไปแล้วลูก...แต่...”)
(“ทำไมคะ”)
(“พี่เค้าบอกว่า...ไม่อยากจะต้องมาลำบากไปด้วยเพราะหน้าที่การงานของเค้ากำลังไปได้ดี ใครเป็นคนสร้างหนี้เอาไว้ ก็ให้จัดการกันเอาเอง แล้วเค้าก็...วางสายไปเลย”)
น้ำเสียงเจ็บปวดของมารดาทำให้คณานางค์มีน้ำตาคลอ เธอรู้ว่าท่านไม่ได้เจ็บเพียงแค่ร่า
