“กูมีเรื่องจะคุยกับคะน้าไง มึงขึ้นตึกไปก่อนสิ”
“แล้วคุยกันตอนที่กูอยู่มันเป็นยังไงวะ”
“ก็นี่มันความลับระหว่างกูกับคะน้าเค้า ถ้ามึงอยู่ด้วยมันก็ไม่ลับสิวะ”
“มึงมีความลับอะไรกับคะน้า มึงจะจีบเค้ารึไง”
“ใช่กูจะจีบ มึงมีอะไรมั้ยล่ะ” คีตกาลตอบอย่างกวนๆ เล่นเอาเมธาวินถึงกับพูดไม่ออก
“งั้นก็เชิญจีบกันตามสบายเลยละกัน” บอกแค่นั้นเมธาวินก็เดินหน้าตึงขึ้นตึกไปอย่างรวดเร็ว
“เอ่อ...พี่โดม...”
คณานางค์กำลังจะเดินตามไปเขาไป แต่คีตกาลก็มาขวางไว้ก่อน
“ปล่อยมันไปเถอะไอ้คนปากไม่ตรงกับใจนั่นน่ะ คะน้ามาคุยกับพี่ก่อนนะ”
“พี่โน้ตมีอะไรจะคุยกับหนูเหรอคะ”
“คือว่า...” คีตกาลหยิบของบางอย่างออกมาจากในกระเป๋า เป็นกล่องของขวัญสีชมพูหวานแหววผูกโบสีขาวก่อนที่เขาจะคุยอะไรบางอย่างกับเธอ
บางอย่างที่เมธาวินรู้สึกไม่ชอบใจเลยสักนิด เพราะตอนที่เพื่อนของเขาคุยกับเธอ มันทำท่าทีเขินอาย ราวกับว่ามันกำลังจีบเธออยู่จริงๆ
