“จ้ะ แต่มันก็ผ่านมาสักพักแล้วนะ ราวๆ สองสามเดือนที่แล้วแล้วมั้ง รับเงินก้อนนี้ไปเถอะนะ อย่าทำให้ความตั้งใจของพี่ต้องสูญเปล่าเลย พี่ไม่อยากเห็นทุกคนต้องทำงานหนักเพื่อเก็บเงินมาใช้หนี้ก้อนนี้อีก ถ้าหากว่า...ลูกของพี่จะสามารถปลดหนี้ก้อนนี้ให้กับพวกเราได้...พี่ก็คง...”
“แต่นั่นคือหนึ่งชีวิตนะคะ คือเลือดเนื้อเชื้อไขของพี่ พี่...จะไม่สนใจเค้าไปตลอดชีวิตได้จริงๆ เหรอ”
“เราก็เป็นเลือดเนื้อเชื้อไขของป๊ากับม้าเหมือนกัน พี่จะถือว่าพี่ได้ทดแทนบุญคุณของป๊ากับม้าในชาตินี้ ส่วนกรรมที่พี่จะต้องทอดทิ้งลูกของตัวเอง ก็ให้พี่รับกรรมนั้นเอาไว้คนเดียวก็พอ”
“แต่ว่าพี่แตงคะ...”
“จัดการตามนี้เถอะนะคะน้า เอาเช็คใบนี้ไปให้คุณอาทิตย์เค้า ให้หนี้ก้อนนี้มันจบสิ้นไปซะที ทุกคนจะได้ใช้ชีวิตของตัวเองอย่างที่ต้องการ”
“ไม่ค่ะ หนูจะไม่เอาเปรียบพี่ หนูจะไม่ยอมให้พี่เอาหลานของหนูไปแลกเงินเด็ดขาด”
“งั้นคะน้ากับพี่ก็ไม่ต้อง
