รุ่งเช้าบนเกาะเต็มไปด้วยความสดชื่น เสียงคลื่นซัดสาด สายลมเย็นๆ แสงแดดสาดส่องเข้ามาปลุกให้คนที่นอนอยู่ ลืมตาจากนิทรา ณิชชาตื่นขึ้นมาก็พบว่าคนร่วมเตียงลุกไปก่อนแล้ว หญิงสาวนึกทบทวนเหตุการณ์ก่อนเข้านอนแล้วแก้มร้อนผ่าว ภูผากอดเธอไว้ตลอดคืนแต่ก็รักษาสัญญาเป็นสุภาพบุรุษไม่รังแกให้เธอเสียหาย จากที่คิดว่าคงนอนไม่หลับกลายเป็นหลับสบายในอ้อมกอดอบอุ่นของเขาทั้งคืน หัวใจดวงน้อยสั่นไหว กับความรู้สึกอบอุ่นประหลาดที่เข้ามาครอบคลุมหัวใจ เพียงอยู่ในอ้อมแขนเขา กลับทำให้เธอนอนหลับได้อย่างสนิท อย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน น่าละอายเหลือเกิน
“บ้าไปแล้ว เราไม่ได้รักพี่ภูสักหน่อย เรารักพี่วินด์...”
ณิชชาบอกตัวเองซ้ำๆ ย้ำให้เชื่อว่าเธอรักเวหาไม่ได้รักผู้ชายเจ้าเล่ห์แสนร้ายแบบภูผาสักนิด หญิงสาวสะบัดความฟุ้งซ่านออกจากหัว ลุกขึ้นพับผ้าห่มออกไปจัดการธุระส่วนตัวในห้องน้ำ กลับออกมาด้วยชุดใหม่ เป็นชุดกระโปรงยาวสีขาว มีลายด
