ตอนที่ 7 ใหญ่เหลือเกินตัว

1378 Words

พอออกมาจากห้องน้ำเธอเห็นเขาไม่อยู่แล้ว แต่เห็นซีสตริง และบราปีกนกสีเนื้อวางอยู่บนเตียงส่วนชุดก็จัดวางไว้บนเตียงเช่นกัน “ออกมาแล้วเหรอ” “คุณ” หญิงสาวหันกลับไปหาต้นเสียง ขณะที่เขาใส่ชุดทักซิโด้สีดำแล้ว “ตกใจอะไรนักหนา ผมไม่ใช่ผีชักหน่อย” เขามองหญิงสาวที่ตื่นตกใจ “ไม่ใช่ก็ใกล้เคียง” เธอปฏิเสธไม่ได้ว่าเขาดูหล่อมากแค่ไหน “บอกว่าผมหล่อ ก็พูดมาเถอะน่า” เขายิ้มมุมปาก “นัฐ คุณออกไปเลย ฉันต้องแต่งตัว” รัมภาเดินไปที่ชุด “คุณแต่งตัวเองคงไม่รอด” เขายิ้มกวนๆ “งั้นฉันไม่ไปก็ได้” หญิงสาวนั่งลงบนเตียง “เอางั้นก็ได้” เขาเดินเข้าไปหาตรงหน้าเธออย่างรวดเร็ว “จะทำอะไร” หญิงสาวเขยิบหนีเขาชิดกำแพง เขากลับให้แขนทั้งสองข้างกันเธอไว้ไม่ให้หนี “ก็ไม่ต้องไปไหนไง” เขาไม่พูดเปล่าใช้มือดึงเชือก แต่เธอรั้งไว้ “โอเค...โอเค...ฉันไปก็ได้” หญิงสาวหมดทางสู้จึงจำนน “ก็แค่นี้” เขาจึงปล่อยเธอ แล้วล้วงไอโฟนขึ้นมากดเลือกโทรออก “ขึ้นมาได้เลย” ไม่นานนักมีเสียงเคาะประตู นครินทร์จึงเดินไปเปิดประตู “นี่มาริสาเป็นช่างทำผมให้คุณและแต่งหน้าให้คุณด้วย วีนัสภรรยาของผม” เขาแนะนำให้รู้จักรัมภา “สวัสดีค่ะคุณวีนัส...คุณดูสวยมากทั้งที่ยังไม่ได้แต่งหน้าเลย” มาริสาเอ่ยชมเธอ “ขอบคุณค่ะ” รัมภาตอบรับมารยาท “ผมออกไปก่อนนะ” เขายิ้มให้เธอแล้วเดินออกไป “มาเริ่มกันเลยค่ะ” “คุณวีนัส คุณสวยมากๆ เลยค่ะ” มาริสาเอ่ยชมรัมภา ริมฝีปากแดงสด บนเปลือกตาสีน้ำตาลอ่อน กรีดด้วยอายไลเนอร์สีดำ ส่วนผมลอนของเธอ มาริสาใช้เครื่องลอนผมให้ลอนสวยกว่าเดิม เลยทำให้หน้าเธอดูเด่นคมขึ้นไปอีก เธอยิ้มให้สาริสาในกระจก แต่ต้องหุบยิ้มเพราะมีคนที่เธอไม่อยากเห็นหน้าเดินเข้ามา “ขอบคุณมากมาริสา ผมเขียนเช็คไว้แล้วลงไปเอากับวิได้เลย” นครินทร์บอกแก่มาริสา เขาอดชมในใจไม่ได้ว่า...เธอสวยเอามากๆ เลย “ค่ะท่าน ไปก่อนนะคะ คุณวีนัส คุณนัฐ” มาริสายกมือไว้นครินทร์และรัมภา เธอลุกขึ้นรับไว้มาริสาแทบจะทันที มาริสาเปิดประตูออกจากห้องไป ทำให้เขาและเธออยู่ในห้องกันตามลำพัง “ผมจะใส่ให้” เขาหยิบบราปีกนกที่อยู่บนเตียง แต่เธอดึงบราปีกนกจากมือเขา “ฉันใส่เอง” หญิงสาวเดินไปหยิบซีสตริงบนเตียงด้วย “อย่าดื้อ...คุณใส่คนเดียวไม่ได้หรอกนะ...และทำให้ช้าลงด้วย...ผมรู้ว่าคนอย่างคุณคงใส่อะไรพวกนี้ไม่เป็นหรอก” เขาจึงเอาบราปีกนกและหยิบซีสตริงจากมือเธอ “เอามานะ” หญิงสาวดึงมันออกจากมือเขา แต่เขากลับวางมันไว้บนเตียงเหมือนเดิม เธอจะเดินไป แต่เขารั้งเธอไว้ “ปล่อยนะ” หญิงสาวผลักให้เขาปล่อย “อยู่เฉยๆ” เขาพูดจริงจัง เธอจึงต้องยอมอยู่เฉยๆ ให้เขาดึงสายคาดเอวออกไป เธอใช้มือปิดบนความเป็นหญิงและอกอวบอิ่มของเธอ ขณะที่ความเป็นชายขยายใหญ่และแข็งตัวอยู่ในกางเกงสแล็ค “จะปิดทำไม...ผมเห็น...ทุก...ซอก...ทุก...มุม...ของคุณหมดแล้ว” เขาเน้นทุกคำทุกประโยค แล้วยิ้มมองเธอ “คุณนี่มัน” หญิงสาวเหมือนน้ำในปาก...เหมือนพูดอะไรไม่ได้ “ถอดชุดออกได้แล้ว เสียเวลาอีกสองชั่วโมงงานจะเริ่ม ผมไม่อยากสาย เพราะ เมีย” เขายิ้มเหมือนคนกำลังจะกลืนกินเธอ “คุณก็รีบไปสิ” “ไม่ได้ ผมต้องเอาคุณไปด้วย ทีนี้ถอดชุดออก ถ้าคุณไม่ถอด รู้ใช่ไหมว่า ผมจะทำอะไรต่อจากนี้” เขาใช้มือทั้งสองข้าง เอาเสื้อคลุมเธอออก ลงกองที่พื้น เขาจึงเอาบราปีกนกมาถือไว้ “จับอกทั้งสองข้างยกขึ้นไว้” เขาเอาพลาสติกกาวออกจากบราปีกนก เธอใช้มือยกอกเปลือยเปล่าของเธอทั้งสองข้าง เธอรู้สึกยอดมันแข็งเป็นไต เขาเผยยิ้ม แล้วค่อยๆ วางบนอกทีละข้าง “อกคุณ ใหญ่เหลือเกินตัว” เขายิ้มเล็กน้อย ทำให้หญิงสาวใช้ขาเสียดสีกันอย่างไม่รู้ตัว เขาจึงเอาตะขอบราเกี่ยวกัน เขาจึงจับมือเธอที่เย็นฉ่ำ “มือคุณเย็นมากเลยนะ” เขายิ้ม แล้วพูดต่อ “ไปห้องน้ำกัน...” “ไปทำไม...” หญิงสาวถามเสียงหลง...หรือว่า... “ไปเถอะ” เขาจับมือเรียวเธอเดินเข้าห้องน้ำ เธอก็เดินไปแต่โดยดี แต่เขาไม่ลืมที่จะหยิบซีสตริงไปด้วย “นั่งลงที่ชักโครก” เขาบอกเธอ เธอบนชักโครก “คุณจะทำอะไร” เธอถามเขาที่เอาหลอดครีมโกนหนวดมาตรงความเป็นหญิง “ไม่ต้องถาม ผมขี้เกียจตอบ...ผมทำเสร็จคุณก็รู้เอง” เขานั่งลงคุกเข่า บีบครีมใส่บนความเป็นหญิงของเธอใช้มือทาเบาๆ “อืมม์...” หญิงสาวเม้มริมฝีปากด้วยความเสียว เธอไม่ชอบให้เขาสัมผัสมันที่ตรงนั้น แต่ไม่รู้เพราะเหตุใด พอเขาเข้าใกล้ทุกครั้งปฏิกิริยาของร่างกายมันตอบสนองเขาทุกครั้ง “อย่าคราง...” เขาอมยิ้ม เพราะรู้ว่าน้ำในตัวเธอมันไหลออกมาบ้างแล้ว เขาเดินไปที่หน้ากระจกเอามีดโกนหนวด แล้วลงนั่งคุกเข่าอีกครั้ง แล้วบรรจงเกลี่ยเบาให้แพรไหมหลุดออกมาอย่างเบามือ จนหมดแต่แล้วหญิงสาวกลับปัสสาวะอย่างไม่ตั้งใจ เขามองเธอแต่ก็ยิ้ม ทั้งที่มือยังไม่ได้ชักออก “ตื่นกลัวหรือตกใจ” เขายิ้มเบาๆ “ฉันขอโทษ...ฉันไม่ได้ตั้งใจ” หญิงสาวพูดด้วยใจจริง “ผมดีใจนะ...ที่คุณขอโทษ...” เขาดึงเอาสายยางล้างก้นออกจากผนัง มาฉีดเบาๆ บนความเป็นหญิง “ขอบคุณ” เธอพูดเบาๆ เขายิ้ม ใช้มือล้างเกลี่ยเบาๆ บนความเป็นหญิงเขาไล่แพรไหมจนหมดไปจากบนความเป็นหญิง “อืมม์...” หญิงสาวร้องครางเบาๆ “หมดแล้ว...ลุกขึ้น” หญิงสาวให้เขาจับมืออย่างว่าง่าย เขาเอาผ้าขนหนูเช็ดบนความเป็นหญิงเบาๆ และเรียวขาเบาๆ “คุณดูชำนาญจังนะ” หญิงสาวแขวะใส่เขา “อย่างน้อยผมก็ทำให้คุณเป็นคนแรก” เขายิ้มเล็กน้อย เอาซีสตริงสีเนื้อที่อยู่บนพื้นขึ้นมา “กางขาคุณเล็กน้อย” หญิงสาวกางขาอย่างว่าง่าย เขาจึงเอาซีสตริงใส่หว่างขาของเธอ แล้วใช้มือดันให้เข้าที่ “คุณโอเคไหม” เขาถามเบาๆ “ก็โอเค” เขาจึงลุกขึ้นยืน แล้วจับมือเธอ ขณะที่เธอไม่ได้ขัดขืนเขาแต่อย่างใด เธอเอาชุดมาใส่ เขารูดซิปให้เธอ มันดูรัดรูปให้เห็นโค้งเว้า เขามองด้วยความพึงใจ แล้วเดินไปที่หน้ากระจกเครื่องแป้ง เอากล่องกำมะหยี่สีน้ำเงินถือไว้ เปิดออกเป็นสร้อยเพชรสีขาวเอาออกมา เดินไปที่ด้านหลังเอามาใส่ที่คอของเธอ “เส้นนี้หลายบาท” หญิงสาวพูดขึ้นมา “หลายล้านเลยล่ะ” เขายิ้มให้เธอในกระจก “เอาไปขายได้เลยนะเนี่ย” “แล้วแต่คุณ...เพราะมันเป็นของคุณแล้ว” เขาหยิบต่างหูในกล่องเพชรเม็ดเล็กใส่ให้เธอทีละข้าง “ไปได้แล้ว” เขาพูดเบาๆ จับมือเธอเดินไปด้วยกัน เธอก็ไม่ได้ขัดขืนเขาแต่อย่างใด ใครใจดีติดหัวใจ และคอมเม้นท์ให้ไรท์ด้วยนะจ๊ะ จะเป็นการสร้างกำลังใจให้ไรท์มากไรท์ กราบขอบพระคุณคนที่มาคอมเม้นท์ และกดหัวใจให้ไรท์ล่วงหน้า

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more