นครินทร์นั่งเซ็นงานที่โต๊ะ วิมาลา ประภา เลขาสาวของนครินทร์ วางแก้วกาแฟตรงที่ว่างไว้บนโต๊ะ
“กี่เดือนจะคลอด” นครินทร์เงยหน้าขึ้นมองวิมาลา ท้องเธอที่ใหญ่ เนื่องด้วยเธอกำลังตั้งครรภ์อยู่
“อีกประมาณสามเดือนค่ะ” วิมาลาบอกนครินทร์ผู้เป็นนาย
“ก่อนคลอดผมให้คุณลาได้นะ...เพื่อคุณจะไม่ไหว”
“ขอบคุณค่ะ”
วิมาลากำลังเดินออกไป แต่มีหญิงสาวใบหน้าสวยใส่ชุดรัดรูปสีดำเดินสวนเข้ามา
“คุณตีช่า...” วิมาลาพูดแผ่วเบา ตีช่าเอาก็ไม่ได้สนใจหญิงสาวที่เดินมาที่โต๊ะทำงานของนครินทร์
“นัฐ...ฉันโทรหาคุณเป็นร้อยสายทำไมไม่รับสายของฉัน...นี่ฉันพึ่งกลับมาจากนิวยอร์ก...มาเห็นพาดหัวข่าว...ทำให้ฉันแทบช็อก...นักธุรกิจหนุ่มไฟแรง...แต่งงานสายฟ้าแลบ” ตีช่าพูดด้วยน้ำเสียเบาๆ ช้าๆ ทำให้นครินทร์เงยหน้าขึ้นมองเธอ
“คุณรู้แล้ว...ก็เลิกยุ่งกับผม...คุณก็รู้เรื่องในคืนนั้น...คุณเองเป็นคนที่วางยาผมเอง...และผมจะลืมๆ มันไปคิดว่ามันไม่มีอยู
