"Surprise!!!"
Naglingunan sa akin ang mga kaibigan ko. Nandito kasi ako ngayon sa opisina namin sa Manila. Hindi ko sinabi sa kanila na dadalaw ako sa kanila. Si Ricky ang unang naka-recover sa kanilang lahat.
"Aba... nandito ang senyora ng Hacienda Bustamante. Senyora Jazerine Bustamante Pierro. Oh, girl... walang Villafuerte dun, ha..."
Malapad akong napangiti nang marinig ko ang nakakabit na apelyido ni Dos sa pangalan ko.
"Ayie! Kinilig si Senyora!" panunukso pa ni Ricky.
Inirapan ko siya, sabay sabing, "wala ba akong group hug?"
"Jazz!"
"Jazz..."
Ibinuka ko ang mga braso ko para salubungin ang tatlong kaibigan ko. Niyakap nila ako nang mahigpit. Masayang-masaya ako na nakita ko sila ngayon. Sila, na tumayong pamilya ko nung mga oras na tinalikuran ako ng sarili kong pamilya.
