กลั่นแกล้ง
1080 Words
ตอนที่ 8
กลั่นแกล้ง
“มิลไม่ทำดีกว่า มิลไม่ได้เก่งขนาดนั้นและถ้าถูกจับได้อีก คุณเชนท์อาจไม่ปล่อยมิลเหมือนคราวนี้อีกก็ได้ คุณมินทร์หาคนอื่นทำดีกว่าค่ะ”
ความจริง มะลิ อยากบอกตรงๆ ว่าทำไมมึงไม่เอาเวลานี้ไปพัฒนา TIT บริษัทของมึงให้มันดีขึ้น ดีกว่ามานั่งคิดแผนสกปรกทำลายคู่แข่งแบบนี้! ไอ้กร๊วกเอ้ย
คำบอกของเธอ ทำให้ ภูมินทร์ ย่นคิ้วเข้าหากัน
“อะไรกันมิล จะถอนตัวแล้วเหรอ? ไม่เอาน่า มิลทำได้ขนาดนั้นแล้ว ตั้งแต่พี่พยายามมายังไม่เคยมีแฮกเกอร์คนไหนสามารถทำให้ระบบของ RN เป็นอัมพาตได้เลยนะ”
ก็มึงกระจอกไงเล่า!
“มิลแค่มั่วๆไปเท่านั้น ถ้าให้ทำอีกมิลคงทำไม่ได้”
ถึงจะอ่านนิยายมาเกือบจบ แต่ไม่ได้ความว่าฉันจะทำเป็นหรอกนะ ไอ้พระเอกธงดำ!!
“อะไรกัน! พูดเหมือนงอนพี่เลย รึว่า?”
ร่างสูงลุกขึ้น และเดินมาใกล้เธอ “มิลงอนที่พี่หมั้นกับฟ้าเหรอ? ไม่ต้องห่วงน่าพี่บอกแล้วไง ถึงพี่จะแต่งงานกับฟ้าแล้ว ยังไงพี่ก็จะรักมิลเหมือนเดิม เลิกเล่นตัวกับพี่ได้แล้ว ยอมพี่เสียเถอะนะ”
คำพูดของพระเอก ทำให้มะลิ ถึงกับกระพริบตาปริบๆ
“คุณมินทร์ ฉันผิดหวังในตัวคุณจริงๆ”
นายเป็นพระเอกในนิยายท็อปชาร์ตที่ฉันชื่นชอบเลยนะ! เบื้องหลังนายจะมาทำตัวเลี้ยแบบนี้ไม่ได้ แฟนๆที่ติดตามอ่านจะเสียใจแค่ไหนถ้ารู้เรื่องนี้
“เราคุยกันแล้วไม่ใช่เหรอมิล? ไหนมิลบอกว่าจะทำตามที่พี่บอกจะทำให้ไอ้ราเชนท์มันปั่นป่วนไง และเรื่องของพี่กับฟ้ามันเป็นการแต่งงานเชิงธุรกิจ มิลเองก็รู้นี่นา!”
ภูมินทร์ เขยิบเข้ามาใกล้ เอื้อมมือมาเชยคางเธอขึ้น
ทว่า มะลิ ปัดมือนั้นออกอย่างรวดเร็ว
แปลก! ที่เธอไม่ชอบการรุ่มร่ามของ พระเอกคนนี้แตกต่างจากสัมผัสของวายร้ายเมื่อวันก่อน แถมยังรู้สึกขยะแขยงจนอยากจะเดินถอยหนีออกไป
“จะทำอะไร คุณช่อฟ้าอยู่ข้างบน”
“แล้วยังไง?”
“ถอยออกไปนะ!”
เสียงของเธอเข้ม จนพระเอกชะงักกับท่าทีที่เปลี่ยนไปของ ลูกสาวคนรับใช้บ้านรัตนโสภา ที่แสนหัวอ่อนคนนั้น ทำไมตอนนี้ถึงดูดุกร้าว และแสดงท่าทีแปลกไปกว่าที่เคยเห็น
ทว่านั่นก็ทำให้ มุมปากของ ภูมินทร์ ยกโค้งขึ้น
“ฮึ! เดี๋ยวนี้ดื้อกับพี่แล้วเหรอมิล?”
“มิลจะไม่ทำงานสกปรกแบบนั้นให้คุณอีกแล้ว และตอนนี้มิลขอถอนตัวจากทุกอย่าง อย่ามายุ่งกับมิลอีก”
เธอบอกเสียงเข้ม
“เอะอะอะไรกัน?”
เสียงทุ้มห้าวของชายสูงวัยเจ้าของบ้าน แม้ไม่หันไปมองก็รู้ว่านั่นคือเสียงของ ไพศาล รัตนโสภา พ่อของช่อฟ้านางเอกของเรื่อง และถือว่าเป็นเจ้านายของเชิดชัยพ่อของมะลิด้วย
“อ้อคุณพ่อ”
ท่าทีของ ภูมินทร์ เปลี่ยนไปทันที จนมะลิแอบเป้ปากเล็กน้อย “ผมแค่กำลังคุยกับน้องมิลลิเรื่องงานของ TIT ครับ แต่เหมือนจะติดขัดเล็กน้อย ไม่มีอะไรครับ”
ตอแหล! ได้โล่ห์! หลอกได้ทั้งพ่อ ทั้งลูก
“เด็กนี่ทำอะไรเป็นขนาดนั้นเลยเหรอ?”
ไพศาล มองมาทางเธอคล้ายมองตัวอะไรสักอย่าง ที่ไม่เห็นว่าจะสำลักสำคัญอะไร มะลิเป็นลูกของเชิดชัย ที่เป็นคนขับรถของที่บ้าน ทว่าความจริงก็คือมือขวาที่คอยจัดการเรื่องเน่าๆ ดำๆ ให้กับตระกูลรัตนโสภา ที่ไม่ค่อยจะโสภาเหมือนชื่อสักเท่าใดนัก
ทว่าสิ่งที่เชิดชัยทำนั้น ไม่เคยจะบอกให้ลูกรู้เลยสักครั้ง
แต่ มะลิ รู้ย่ะ! ก็อ่านนิยายมาแล้วนี่นา..
“มิลลิทำได้ครับ ผมก็เลยอยากจะให้มิลลิไปช่วยงานกับติยะเวทย์ กับทีมโปรแกรมเมอร์ของ TIT อย่างไงฝากคุณพ่อช่วยแจ้งเชิดชัยให้ด้วยนะครับ”
ภูมินทร์ เอ่ยกึ่งบีบบังคับ เมื่อเห็นว่ายังไงหากไพศาลเอ่ยบอกเชิดชัย ฝ่ายนั้นต้องไม่ปฎิเสธอย่างแน่นอน
“หนูไม่..”
“ฉันจะคุยให้”
ไพศาล เอ่ยเสียงราบเรียบ นั่นทำให้ มะลิ หน้าเจื่อนลง
เวรกรรม!! อุตส่าห์ตุยแล้วมามีชีวิตอยู่ในนิยายที่ชอบ ก็ดันมาเจอะเจอกับตัวละครที่เธอไม่อยากจะอยู่ใกล้อย่างที่สุด และยังอยู่ภายใต้กฎเกณฑ์ที่ยากจะหลีกหนี
“ขอบคุณมากครับคุณพ่อ”
ปากบอกขอบคุณไพศาล ทว่าสายตาของพระเอกธงดำก็มองมาทางเธออย่างมีเลศนัย คล้ายจะเป็นคำขู่กลายๆว่ายังไง เธอก็ไม่มีทางหนีเขาพ้นแน่นอน
ไอ้กร๊วกเอ้ย!! มะลิก่นด่าอยู่ในใจ
“ยังไงก็อย่าลืมที่คุยกันไว้ ฝากบอกพิธาน เรื่องนั้นด้วย”
พิธานคือพ่อของ ภูมินทร์ แต่เรื่องนั้นที่ว่า มะลิไม่ยักรู้ว่าเป็นเรื่องอะไร อาจเพราะในนิยายไม่ได้ลงดีเทลส่วนนี้ไว้ แต่คาดว่าน่าจะเป็นผลประโยชน์ร่วมกันของสองตระกูล
ไม่งั้นพระเอกคงไม่ได้แต่งงานกับนางเอกหรอก
“นายครับ มีคนมาขอพบครับ”
เชิดชัย บิดาของเธอเดินเข้ามา และกระซิบอะไรบางอย่างกับเจ้านายใหญ่ นั่นทำให้ดวงตาหรี่ตี๋ของไพศาล เบิกโพลงขึ้นคล้ายตระหนกเสียเต็มประดา เมื่อทราบชื่อคนที่มาขอพบ
“อะไรนะ!! ราเชนท์มา!”
ชื่อนั้นทำให้ มะลิ หูผึ่งทันที ..หรือว่า ตัวร้ายจะรู้แล้วว่าแท้จริงเธอคือเด็กรับใช้ในบ้านไพศาล ไม่น่า!! ในนิยายนั้น มะลิ ถูกปิดบังตัวตน แทบไม่มีใครรู้จักเธอเลยแม้แต่ฝั่งของ ราเชนท์
แต่การมาเหยียบถึงอาณาจักรรัตนโสภา ก็ไม่ต่างจากเหยียบในถิ่นของติวะเวทย์เลยแม้แต่น้อย
และการมาแบบเปิดเผยครั้งนี้ เขาคิดอะไรกันแน่!
อันตราย อันตราย อันตราย เกินไป สมองของเธอแจ้งเตือนไว้แบบนั้น ว่าการมาที่นี่ของเขาเป็นสัญญานส่อถึงความอันตรายอย่างที่สุด
และยิ่งหันไปมองหน้าของ ภูมินทร์ พระเอกของเรื่อง
มะลิก็ต้องผ่อนลมหายใจออกมา
เมื่อหน้าขาวตี๋นั้น กัดฟันกรอดและกำมือเข้าหากันแน่น!!
“มันกล้ามาเหยียบถึงถิ่นกูเลยรึ ..ไอ้ราเชนทร์”
***************
- Writer
