สองวันต่อมาเจ้าแคว้นหานส่งลูกธนูมาพร้อมกับหัวราชทูตนามอิ๋งจี้ที่เข้าไปเจรจากับต้าหวางแคว้นหานทำให้จ่างซุนอู๋จี้ต้าหวางโกรธจัดที่แคว้นหานสังหารราชทูตที่เข้าไปเจรจา เพราะไม่เคยมีใครเขาทำกันเช่นนี้ อู๋จี้จึงสั่งจัดทัพที่มาด้วยห้าหมื่น แล้วเหลืออีกส่วนหนึ่งให้ดูแลค่ายและดูแลไป๋ซู่ซู่หรือพุดตาน เขายังทิ้งหวังเตอไว้ดูแลนางอีกด้วย นอกจากหวังเตอเป็นขันทีแล้ว หวังเตอยังตามอู๋จี้ออกรบเช่นทุกครั้ง การใช้กระบี่หรืออาวุธไม่เป็นสองรองผู้ใด
“ระวังตัวด้วยนะ” พุดตานเอ่ยบอกด้วยความเป็นห่วง ทั้งที่รู้ว่าเขาไม่เคยรบแพ้ก็ตามที แต่เธออดห่วงไม่ได้อยู่ดี
“ข้าจะดูแลตัวเองให้ดี กลับมาหาเจ้าให้ครบทั้งหมดดีหรือไม่” เขาเอ่ยบอกด้วยรอยยิ้ม ขณะที่มือเรียวจับกระบี่ด้วยมือทั้งสองข้างส่งให้เขา
“ทำมาเป็นพูดเล่น” เธอเอ่ยบอกด้วยน้ำเสียงดุ เขาก้มลงจูบที่หน้าผากกว้างของเธอเบาๆ เธอเผยรอยยิ้ม เขาถอนริมฝีปากออก แล้วทอดสายตามองเ
