บทที่ 40
สัมผัสกัน NC
มนปรียาวิ่งหนีออกมาเมื่อชาร์วียอมปล่อย หลังจากพูดประโยคนั้น ขืนอยู่ต่อได้ถูกเขาสวบแน่นอน ชาร์วียังไวไฟเหมือนเดิม ที่ผ่านมาคงแค่เก็บอาการ
เปิดประตูเข้าห้อง เดินไปล้างมือล้างเท้า จากนั้นก็ขึ้นไปบนเตียง มองหนูน้อยมายูที่กำลังหลับปุ๋ย ไม่รับรู้ว่าแม่ไปเจอกับอะไรมา จรดปลายจมูกลงบนแก้มยุ้ย ยิ้มเต็มใบหน้าอย่างมีความสุข หวังว่ามายูจะรู้ถึงสิ่งที่เธอทำ
ไม่อยากให้ลูกมีชีวิตเหมือนตัวเอง จึงต้องเลือกทางที่ดีที่สุด จะตายวันตายพรุ่งก็ไม่รู้ ฉะนั้นจึงต้องปูอนาคตไว้ให้ จริงอยู่ที่ชาร์วีเคยทำไม่ดี ทำร้ายจิตใจมามาก แต่เขาคือพ่อ และพร้อมจะปรับปรุงแก้ไขสิ่งที่เคยทำ ไม่ใช่คนเจ้าคิดเจ้าแค้น เพราะเสียเวลาชีวิต
เสียใจได้ อคติได้ แต่อย่าปิดกั้นความสุขของตัวเอง
ไม่ใช่แค่มายูจะมีความสุขที่เลือกทางนี้ ตัวเธอเองก็มีความสุขเช่นเดียวกัน ชาร์วียังเป็นผู้ชายคนเดียวที่รัก
ต่อให้เขาร้าย..แต่
