"Yuvama mı?" dedim absürt birşey duymuş gibi, o kadar söyledikleri arasından nasıl bu kelimeyi cımbızla çekip almıştım bilemiyordum ama takılmıştım işte, ister istemez sinirimde bozulmuştu.
"Evet... Yuvana, ait olduğun evimize geri dönüyorsun" teklemeden düzdürdüğü cümlelerle yüzümü buruşturdum "saçmalıklarınız bir bitmedi" dedim kendime bir savunma hazırlama amacıyla bir kaç saniye kendime tanıdım ama bu adama verecek bir cevabım maalesef olmuyordu, kalbimin atışı bile değişiyordu. Mantıklı bir taraftan düşünemiyordum. Yapamıyordum yani, savunmasızca olacakları bekliyordum sadece.
"Ev falan gereksiz hem..." deyip gözlerimi sinirle Âhi'ye çevirdim "konuşacaktık, konuşun bitsin" dedim.
"Gelince konuşacağız.." keskin sesiyle emrini verip telefonu birşey dememize fırsat tanımadan kapatt
