ชิณณ์ถอนจูบอย่างอ้อยอิ่ง เขาเบี่ยงหน้ามาจูบแก้มนุ่ม
“วันนี้น่ารัก ไม่อยากไปทำงานแล้ว” คนอยากเกเรงานเลื่อนมือไปลูบบั้นท้ายอวบอัดแล้วขยำเบา ๆ
“ไปได้แล้วค่ะ” พรีมว่าพลางขืนตัวออกจากวงแขนแกร่ง
ชิณณ์ถอนหายใจแรง เขายอมปล่อยเธออย่างเสียไม่ได้ ตาคมเป็นประกายสบสายตาคู่สวย
“คืนนี้ไม่ต้องใส่เสื้อผ้านอนนะ เวลาผมกลับมาจะได้ไม่ต้องเสียเวลาถอด”
“ค่ะ” พรีมรับคำอย่างว่าง่าย เธอยิ้มหวานให้เขา แล้วขยับไปรุนหลังคนที่มัวแต่โอ้เอ้ให้เดินออกไปได้แล้ว แต่ชิณณ์ขืนตัวไว้ เขาหันกลับมาก้มลงหอมแก้มเนียนฟอดใหญ่อีกครั้ง
“แล้วเจอกันนะครับทูนหัว” ชิณณ์บอกอย่างอารมณ์ดี ก่อนจะเดินออกจากห้องไป
พรีมเดินตามเขาออกมาในตอนที่ประตูห้องปิดลงพอดี หญิงสาวถอนหายใจอย่างคนหนักอึ้งในอก พรีมเดินเข้าไปในห้องครัวอีกครั้ง เธอทำกับข้าวไว้ให้เขา เผื่อว่าเขากลับมาตอนดึก ๆ แล้วจะหิว
หลังจากเก็บกวาดทำความสะอาดห้องครัวเรียบร้อยแล้
