Chapter 5/1
818 Words
บรืนนนนน!
เสียงรถเบนต์ลีย์ขับโฉบเฉี่ยวเข้ามาบริเวณบ้านของคิมหันต์ ก่อนที่เจ้าของรถจะเดินเข้ามารวมกลุ่มกับเพื่อนของเขาที่ยืนอยู่หน้าประตูบ้าน
"โทษทีว่ะ พอดีเมียงอแงยิ่งกว่าลูกสาว" รันเวย์ที่มาถึงเป็นคนสุดท้ายในเวลาสองทุ่มครึ่งเอ่ยขอโทษเพื่อนอย่างว่าไปที
"ที่จริงแล้วมึงมีลูกสาวสามคนไอ้เวย์" ไรเฟิลประชดรันเวย์ตามประสาของเขา
รันเวย์ยักไหล่อย่างไม่ได้ใส่ใจกับคำประชดของไรเฟิลมากนัก ก็เขามีเมียคนเดียว เขาจะโอ๋จะเอาใจมันก็ไม่แปลก กลับมีความสุขด้วยซ้ำที่ได้ตามใจเมีย
"เออ เลิกสนใจเรื่องของกูก่อนเถอะ มันมีเรื่องที่น่าสนใจกว่าเรื่องของกูเยอะ เมื่อกี้กูขับรถสวนกับน้องพริกหวานตรงทางเข้าโครงการหมู่บ้านมึงน่ะไอ้คิม" รันเวย์มองไปที่คิมหันต์อย่างจับผิด
"ก็น้องเมียของมึงพึ่งขับรถออกจากบ้านไอ้คิมไปเมื่อกี้นี้เอง ที่ไอ้คิมบอกพวกเราว่าติดธุระ ธุระของมันก็คือน้องพริกหวานนี่แหละ" ไรเฟิลรีบอธิบายให้รันเวย์หายข้องใจทันที ก่อนจะหันไปยักคิ้วใส่คิมหันต์อย่างกวนๆ
"มึงพลาดช็อตเด็ดแล้วไอ้เวย์ ไอ้คิมกำลังจะเคลมน้องเมียของมึง นี่คงค้างกลางอากาศอยู่มั้ง" บิ๊กบอสหลุดขำออกมาอย่างสะใจ แล้วมองไปที่เป้ากางเกงคิมหันต์ที่มันตุงๆ
"พูดมากนะพวกมึง กูไม่น่านัดพวกมึงมาที่นี่เลย" คิมหันต์จิ๊ปากหงุดหงิด แล้วเดินนำเข้าไปในบ้าน จากนั้นคิมหันต์ก็นั่งไขว่ห้างลงบนโซฟา แล้วแขนแกร่งพาดกับพนักโซฟา
“จะเล่นน้องมันหรือพี่มันก่อนวะ” รันเวย์ที่นั่งบนโซฟาตัวเดี่ยวข้างคิมหันต์พูดเปิดประเด็นทันที
“ไอ้ตัวปัญหามันคือไอ้เปรม ถ้าจัดการไอ้เปรมได้ ไอ้ปืนไม่ใช่เรื่องยาก ที่ไอ้ปืนเข้าหาพริกหวานเพราะอยากเอาคืนไอ้เตอร์ กูคิดว่าคนที่อยู่เบื้องหลังเรื่องทั้งหมดก็น่าจะเป็นไอ้เปรมนี่แหละ" คิมหันต์วิเคราะห์ตามที่เขาได้ฟังจากพริกหวาน และได้เข้าไปอยู่ในเหตุการณ์
"จากที่มึงเล่ามาทางไลน์ พวกมันเหมือนได้ประโยชน์จากมึงแบบฟลุกๆ มันเลยเปลี่ยนเกมส์พุ่งเป้าไปที่มึงเอาน้องหวานเป็นตัวต่อรอง ทำให้มึงยอมเซ็นสัญญากับมัน" รันเวย์เอามือลูบปลายคางใช้ความคิด
"เรื่องเซ็นสัญญาซื้อวัสดุก่อสร้างจากไอ้เปรมไม่ใช่ปัญหา เดี๋ยวกูหาทางยกเลิกสัญญาเฮงซวยนั้นได้ อีกอย่างลายเซ็นที่กูเซ็นไป เป็นลายเซ็นเก่าว่ะ เพราะกูแจ้งเปลี่ยนลายเซ็นกับทางธนาคาร แล้วก็แจ้งเปลี่ยนลายเซ็นที่ไว้ลงนามเซ็นในงบการเงินได้หนึ่งเดือนแล้ว แต่สิ่งที่กูอยากจัดการพวกมัน กูอยากตัดอำนาจพวกมันให้สิ้นซาก" คิมหันต์เอ่ยบอกเพื่อนของเขาด้วยน้ำเสียงดุดัน
"ถล่มแม่งให้ยับ กูเกลียดนักพวกหมาลอบกัด" บิ๊กบอสพูดอย่างไม่พอใจนัก
"หมาลอบกัดอย่างพวกมัน ถ้าไม่ตีให้ตาย มันต้องดึงพริกหวานเข้าในเกมอีกแน่" คิมหันต์กังวลถึงความปลอดภัยของหญิงสาวตาแป๋วที่แอบมองเขาอยู่บ่อยๆ
"กูคิดออกละ ว่าจะจัดการพวกมันยังไงดี” ไรเฟิลแสยะยิ้มออกมาอย่างน่ากลัว เมื่อเขาคิดวิธีแก้เผ็ดพวกไอ้เปรมได้
“ยังไงวะ” คิมหันต์เอ่ยถาม
“ไอ้เปรมที่มันมีอำนาจ หยิ่งผยอง ลำพองตัว รอดเรื่องค้ายามาได้ทุกครั้ง เพราะมันมีนักการเมืองหนุนหลัง" ไรเฟิลเอ่ยขึ้น
"ไอ้ท่านเฉลิมใช่ไหมวะ ที่มันหนุนหลังไอ้เปรมอยู่" รันเวย์เอ่ยถาม
"อืม ไอ้เฉลิมนี่แหละที่อยู่เบื้องหลังไอ้เปรม นิสัยของไอ้เฉลิมน่ะ ถ้ามันรู้สึกว่าโดนหักหลัง มันไม่เก็บไอ้เปรมไว้หรอก” ไรเฟิลเอ่ยบอกถึงนิสัยนักการเมืองเก่าแก่ที่มีอิทธิพลอยู่ในประเทศแห่งนี้
“เออ ให้มันฆ่ากันเอาเอง” คิมหันต์แสยะยิ้มออกมา
"เออ ตามนั้น" ไรเฟิล บิ๊กบอส พยักหน้าเห็นด้วย
"เดี๋ยวกูสั่งคนไปเป่าหูไอ้เฉลิม" ไรเฟิลแสยะยิ้มร้ายออกมา
"ส่งคนไปสร้างสถานการณ์ให้สมจริงด้วย" รันเวย์เสริมเพิ่มเติม
"เออ..ตามนั้น" ไรเฟิลรับคำรันเวย์
"ใครพอรู้จักนักสืบเก่งๆ ทำงานเนี้ยบๆ บ้างวะ กูอยากให้สืบประวัติครอบครัวไอ้เปรมไอ้ปืนสักหน่อย" คิมหันต์เอ่ยถามเพื่อนของเขา เพราะเขาอยากรู้จักโคตรเหง้าครอบครัวไอ้เปรมให้มากกว่านี้ว่ามันมีเบื้องลึกเบื้องหลังเป็นยังไง
"กูรู้จัก เดี๋ยวกูคอนแท็กต์ให้ แต่ก่อนสืบ มึงเรียกไอ้ตัวสร้างเรื่องมาคุยก่อนดิ๊ แม่งเยxจนได้เรื่อง" ไรเฟิลเอ่ยบอกคิมหันต์
"เออ กูก็อยากรู้ความจริงเหมือนกัน" คิมหันต์กดโทรหาไอ้คนที่สร้างเรื่องทันที
- Writer
