Chapter 5/2
2012 Words
@เพนต์เฮาส์ชั้นบนสุด
พอมาถึงเพนต์เฮาส์พริกหวานรีบเดินย่องเบาขึ้นบันไดชั้นสอง เธออาศัยอยู่เพนต์เฮาส์กับพัตเตอร์ ห้องนอนพัตเตอร์อยู่ชั้นล่าง ส่วนห้องนอนเธออยู่ชั้นสอง
ในขณะที่พริกหวานเดินย่องตัวเบาไปได้แค่กลางทาง เธอก็ต้องชะงักฝีเท้าหยุดกึกอยู่กับที่ เมื่อมีเสียงเข้มเอ่ยเรียกจิกด้วยน้ำเสียงดังลั่น
"อีพริก!"
พัตเตอร์เป็นคนเดียวที่เรียกชื่อเธอพยางค์เดียวว่า 'พริก' และถ้าไม่พอใจอย่างตอนนี้จะเรียกจิกเธอมาก เธอเป็นผู้หญิงแท้ๆ แต่ทว่ายังปากไม่แซ่บเท่าพัตเตอร์เลย
"อะไรล่ะ จะตะโกนทำไมเนี่ย" พริกหวานแสดงสีหน้าไม่พอใจกลบเกลื่อน ภายในใจกลัวว่าพัตเตอร์จะรู้เรื่องที่เธอแอบหนีเที่ยวโรงเหล้าเถื่อน จนมีเรื่องมีราวใหญ่โต ตอนนี้ในหัวคิดว่าจะทำเนียนปิดบังหรือสารภาพความจริงดี
"ไปนอนที่ไหนมา มาคุยกันก่อนดิ๊” พัตเตอร์กวักมือเรียกให้พริกหวานเดินลงมาจากบันได แล้วพยักพเยิดหน้าไปที่โซฟาโซนรับแขก
"ก็นอนที่คอนโดโมนาไง" พริกหวานตอบส่งๆ ไปก่อน พยายามทำเสียงให้เนียนที่สุด
"กูให้โอกาสมึงตอบอีกที" พัตเตอร์พูดจบ เขาเดินไปโซนครัวเพื่อให้พริกหวานได้คิดทบทวนตัวเอง เขาไปหยิบน้ำแร่ออกจากตู้เย็นแล้วกระดกดื่มน้ำจนหมดขวด ก่อนจะเดินมานั่งลงบนโซฟา
"ขอคำตอบไม่ตอแหล" ปากจัดมาก พริกหวานคิดในใจ
"นอนที่บ้าน"
"มึงนี่หัดทำนิสัยตอแหลมากนะอีพริก นิสัยเสียจริงๆ กูพึ่งกลับมาจากบ้าน ก่อนที่มึงจะมาถึงครึ่งชั่วโมง" พัตเตอร์ชักสีหน้าอย่างหงุดหงิดที่พริกหวานไม่พูดความจริงกับเขาสักที
“ปากจัดมาก ด่าเหมือนฉันไปฆ่าใครตายอย่างนั้นแหละ ด่าเหมือนฉันไม่ใช่น้องสาวแกเลยนะ” พริกหวานพูดเสียงสั่นเรียกคะแนนสงสารจากพัตเตอร์
“อย่านอกประเด็นพริก” พัตเตอร์พูดเสียงดุ คิ้วกระตุกอย่างไม่ชอบใจที่พริกหวานจะบีบน้ำตากับเขา เขาน่ะมองออกว่าพริกหวานร้องจริงหรือแกล้งทำ
"มึงไม่ไว้ใจกูเหรอพริก มึงถึงโกหกกูไปเรื่อย” พัตเตอร์พูดเสียงอ่อนลงกว่าเดิมเล็กน้อย เป็นฟีลแบบกำลังน้อยใจ
“มันไม่ใช่แบบนั้นนะเตอร์” พริกหวานถอนหายใจเบาๆ เธอก็รู้สึกไม่ดีนะที่โกหกพัตเตอร์ พัตเตอร์เป็นเหมือนพี่ชาย เป็นเหมือนเพื่อนสนิท เป็นคนที่พริกหวานไว้ใจมากที่สุด และเป็นคนที่ดุเธอเก่ง เวลาเธอเดินนอกลู่นอกทาง และยิ่งรู้ว่าพริกหวานโกหกเขายิ่งดุเธอเอามากๆ
“งั้นกูถามใหม่นะ เมื่อคืนที่บอกว่าไปฉลองปีใหม่ที่คอนโดโมนา มึงไปโรงเหล้าเถื่อนใช่ไหมพริก” ดินแดนบอกเขาว่าเจอพริกหวานที่นั่น
“อืม” พริกหวานพยักหน้าเบาๆ อย่างยอมรับ เพราะไม่อยากโกหก
หากไม่มีเรื่องร้ายๆ เกิดขึ้น เธอคงเถียงพัตเตอร์ไปแล้วว่า ‘โตแล้วฉันจะไปเที่ยวที่ไหนก็ได้’ แต่พอเกิดเรื่องนี้ขึ้น มันมีแต่ความรู้สึกหนักใจ
“มึงแม่ง ห้ามอะไรไม่เคยฟัง”
“อย่าพึ่งดุฉันสิ ฉันขอถามอะไรหน่อยได้ไหม"
"อย่าเปลี่ยนเรื่อง"
"ก็ไม่ได้เปลี่ยนเรื่อง แค่อยากรู้ว่าที่แกกับป๊าห้ามไม่ให้ฉันไปโรงเหล้าเถื่อน เพราะเจ้าของคลับที่นั่นเป็นศัตรูกับแกหรือไง”
“กูไม่ได้เป็นศัตรูกับใคร แต่ที่ห้ามเพราะเป็นห่วงมึงไงพริก โรงเหล้าเถื่อนถ้ามึงไม่โง่เกินไป มึงคงคิดได้ว่าชื่อแม่งเถื่อนขนาดนี้มันคงเป็นที่อันตราย อีกอย่างที่กูได้ยินมา เจ้าของคลับเปิดผับบังหน้า แต่เบื้องหลังทำธุรกิจผิดกฎหมาย”
“เตอร์ ความจริงแล้วที่ฉันไปเที่ยวโรงเหล้าเถื่อนน่ะ เพราะฉันมีนัดกับปืนที่นั่น”
“ใครวะ ไอ้ปืน” พัตเตอร์ขมวดคิ้วเข้าหากัน
“ปืนสถาปัตย์ปีสี่ ฉันคุยกับเขาได้สามเดือน ตกลงเป็นแฟนวันส่งท้ายปีที่บ้านเจ๊แพร แต่เมื่อคืนมันทำให้ฉันรู้ว่า ที่ปืนเข้ามาจีบฉัน เพราะต้องการเอาคืนแก”
“เอาคืนห่าอะไร กูไม่รู้จักมัน แล้วเมื่อคืนเกิดอะไรขึ้นกับมึงพริก ไอ้ปืนมันทำอะไรมึง” เป็นคำพูดที่ทั้งดุเดือดเลือดร้อน ผสมปนเปกับความเป็นห่วงน้องสาวฝาแฝด
“ฉันเดินทะเล่อทะล่าตามหาวิกกี้อะ จนไปเจอพวกมันส่งยา มันจับฉันมอมยาปลุกเซ็กซ์ แต่โชคดีที่พี่คิมมาช่วยไว้ทัน” พริกหวานเล่าให้พัตเตอร์ฟังเสียงสั่น
“ไอ้สัตว์นรก เดี๋ยวพวกมึงเจอกูแน่ ที่กล้าทำกับน้องสาวของกูแบบนี้”
“เตอร์ แกรู้จักกับปิ่นน้องสาวของปืนไหม เขาบอกว่าแกเป็นต้นเหตุที่ทำให้น้องสาวของเขาต้องตาย เขาพูดว่าแกอัดคลิป...เอ่อ...ตอนมีอะไรกันปล่อยลงทวิต แต่ฉันไม่เชื่อว่าแกทำแบบนั้น” ประโยคหลังพริกหวานมั่นใจในตัวพัตเตอร์มาก
“กูไม่เคยถ่ายคลิปอะไรไว้ทั้งนั้น กูไม่ได้ทำ เท่าที่กูจำชื่อได้นะ กูเอากับคนชื่อปิ่นสองครั้ง มันยั่วกู ครั้งแรกมีอะไรกันที่ห้องน้ำ ครั้งที่สองจบกันที่คอนโดของมัน พอตอนเช้าก่อนกลับ กูเจอผู้ชายสูงประมานเฮียคิม เข้ามาในห้อง เถียงห่าอะไรกันไม่รู้ กูเลยออกมาจากห้องก่อน จากนั้นกูก็ไม่เคยติดต่อกับปิ่นอีกเลย มึงเข้าไอจีซิ ไอ้ปืนหน้าตามันเป็นแบบไหน ใช่คนเดียวกันกับที่กูเจอวันนั้นปะ” เมื่อพริกหวานเปิดให้ดู พัตเตอร์ก็ร้องอ๋อทันที
“แม่งไอ้นี่แหละ”
“แต่กูสาบานได้นะ ว่ากูไม่เคยถ่ายคลิปอะไรทั้งนั้น"
"ฉันเชื่อแก ต่อให้แกจะเลวขนาดไหน คงไม่มีวันทำแบบที่ปืนพูดหรอก"
"ถึงมึงจะหลอกด่ากู แต่กูขอบใจที่มึงเชื่อใจว่ากูไม่ได้ทำ"
“เออ แล้วมึงโดนยาปลุกเซ็กซ์แบบนั้น เฮียคิมช่วยมึงแบบไหน คงไม่ได้เป็นอย่างที่กูคิดใช่ไหม” พัตเตอร์มองหน้าพริกหวานด้วยความเป็นห่วง เพราะกลัวว่าพริกหวานอาจจะมีเซ็กซ์แบบไม่สมยอม
“พี่คิมพาฉันไปส่งโรงพยาบาล นอนเฝ้าทั้งคืนเลย ฉันออกจากโรงพยาบาลสิบโมง พี่คิมก็พาไปกินอาหารทะเลที่ชลบุรี” พริกหวานพูดความจริงทั้งหมด อีกทั้งเธอยังประทับใจโมเมนต์นี้ด้วย
“เฮียคิมก็เป็นคนดีอยู่เหมือนกันนี่หว่า ไม่เสียแรงที่กูยกเฮียให้เป็นพี่ชาย”
“เขาช่วยฉัน แต่ฉันกลับสร้างเรื่องให้เขาอะ พวกมันยื่นข้อเสนอให้บีเคกรุ๊ปเซ็นสัญญาซื้อวัสดุกับพวกมันแลกกับตัวฉัน”
“เชี่ย เรื่องใหญ่กว่าที่คิด อ้าว เฮียคิมโทรมา” พัตเตอร์รับสายพูดครับๆ สองสามคำ ไม่ได้กวนอย่างทุกครั้ง ก่อนจะกดวางสาย
“กูไปหาเฮียคิมก่อนนะ เฮียให้กูไปหา คงคุยกับกูเรื่องนี้แน่เลยว่ะ”
“เดี๋ยว อย่าพึ่งไป ขอถามอะไรหน่อย”
“ว่ามาสิ”
“พี่คิมเลิกกับพี่ลลิณจริงเหรอ?”
“เฮียเลิกกับยายป้านั่นมาหลายเดือนแล้ว เท่าที่กูจับใจความได้ตอนพวกเฮียๆ เขาพูดกันในวงเหล้าอะนะ น่าจะเลิกกันก่อนวันเกิดของเราอีก”
“แล้วแกคิดว่าเขาสองคนมีโอกาสจะกลับมาคืนดีกันปะ”
“ไม่มีทาง”
“เพราะอะไรอะ”
“ก็ตอนคบกัน เฮียคิมไม่ได้สนใจยัยป้านั่นเลย เหมือนว่าคบๆ ไปแบบนั้น ตอนคบกันเฮียคิมก็ทำตัวเหมือนว่าโสด กูว่านะที่ผ่านมาเฮียคิมกับยัยป้านั่นต้องมีข้อแลกเปลี่ยนอะไรต่อกันสักอย่างอะ”
“แล้วเขาจะไม่กลับมาคืนดีกันแน่นะ”
"มันเป็นเรื่องของอนาคต แต่ความคิดกูนะ กูมั่นใจว่าเฮียไม่กลับไปกินของเก่าหรอก"
“ขอถามแกอีกอย่างได้ไหม แกคิดว่าพี่คิมจะยังคิดกับฉันเหมือนเดิมไหม”
“ยังไงวะ”
“ก็เห็นฉันเป็นแค่น้องสาวของเขาน่ะ”
“อย่ามาละครหน่อยเลยว่ะ ตอนนี้กับตอนนั้นจะเอาอะไรมาเหมือนเดิมวะ เท่าที่กูสัมผัสได้..ตอนวันเกิดของเราที่จัดที่คลับ ที่เฮียวอแวมึงอยู่หน้าห้องน้ำ กูไม่ได้โง่นะอีพริก ถึงได้มองไม่ออกว่ามึงกับเฮียมีซัมติงอะไรกันอยู่สักอย่าง แล้วที่ถามเรื่องของเฮียละเอียดแบบนี้ แสดงว่ายังชอบเฮียคิมอยู่เหรอ? แต่ก็น่าจะชอบแหละ ตอนมึงพูดถึงเฮีย รู้ตัวป่ะว่าตามึงเป็นประกายมาก”
“อืม ฉันยังชอบพี่คิมอยู่” พริกหวานพยักหน้าสารภาพความรู้สึกกับพัตเตอร์ด้วยความเขิน
“เฮ้ย จริงดิ” พัตเตอร์ถามอย่างตกใจเพราะแกล้งแหย่เล่นๆ แต่พริกหวานกลับกล้ายอมรับออกมาตรงๆ
“อืม ขอไลน์เฮียคิมได้ไหมอะ”
“เอาจริงดิ” พัตเตอร์ยังคงอึ้งไม่หาย
“เออ แกเคยได้ยินคำว่า เปิดก่อนได้เปรียบไหมอะ” เธอแค่อยากลองรักให้สุด ถ้ากินแห้วอีกครั้ง เธอคงไม่ยุ่งกับเขาอีกแล้วล่ะ
“มึงจะจีบเฮียเองเลยเหรอ? โอ้..อีพริกมึงสุด!”
“ไม่ได้จีบ ก็แค่ไปทำตัวน่ารักๆ ให้เขาจีบ”
“กูชอบพริกหวานเวอร์ชันนี้ว่ะ” พูดจบก็หรี่ตามองพริกหวานเหมือนจะหลุดขำ แต่มันกลับทำให้เขาลุ้นตามน้องสาวของเขาไปด้วย เขาน่ะอยากให้น้องสาวของเขาสมหวังกับรักครั้งแรกของพริกหวานบ้าง
"งั้นเอาไลน์เฮียไป" พัตเตอร์กดแชร์ไลน์คิมหันต์ส่งให้พริกหวาน
"ขอบใจนะ แต่เรื่องที่ฉันสารภาพกับแก ห้ามบอกพี่คิมนะ"
"กูรู้หรอกน่า แต่กูขอมึงอย่างนะ ห้ามยอมเฮียง่ายๆ นะโว้ย แล้วห้ามเสียตัวตนตัวเองเด็ดขาด"
"รู้แล้วน่า งั้นฉันไปนอนดีกว่า” ว่าจบพริกหวานก็เดินอมยิ้มเข้าห้องของตัวเองไป พอเข้ามาในห้อง เธอเข้าไปดึงตุ๊กตาตัวใหญ่ที่นั่งอยู่บนเก้าอี้หงอยๆ มากอด มาจุ๊บมาหอมจนพอใจก่อนจะผละออก ตุ๊กตาตัวนี้ เขาให้เธอตอนสิบสองขวบ
พริกหวานนอนคว่ำลงบนเตียงนุ่ม ตีขาไปมากลางอากาศ นิ้วเรียวสไลด์กดเข้าแอปไลน์แชตของเธอกับพัตเตอร์ ที่แชตฝั่งขวาส่งเพื่อนในไลน์มาให้เธอคอนเนกต์
นิ้วเรียวกำหุบๆ ด้วยใจเต้นแรง ไม่กล้ากดเพิ่มเพื่อนสักที ใบหน้าสวยหวานซุกไซ้เข้าหมอนใบใหญ่
“กรี๊ดดดด!” เสียงกรี๊ดลั่นเพนต์เฮาส์ เมื่อนิ้วกดเข้าไปเพิ่มเพื่อนโดยไม่ได้ตั้งใจ
ก๊อก! ก๊อก! เสียงเคาะประตูดังขึ้นพร้อมเสียงตะโกนดังเข้ามา
“เกิดอะไรขึ้น! เปิดประตู” พริกหวานรีบลุกจากที่นอนแล้วเปิดประตูออกกว้าง ก่อนจะเดินเข้าไปกอดแขนแกร่งพร้อมทั้งเขย่าอย่างแรง
“ฮือ! เตอร์ช่วยฉันด้วย”
“เกิดอะไรขึ้น” พัตเตอร์ลูบหัวพริกหวานให้เธอใจเย็นลงก่อน
“นิ้วของฉันกดเพิ่มเพื่อนพี่คิมไปเอง”
“แม่ง! เสียเวลากูฉิบหาย” พัตเตอร์ส่ายหัว แกะมือพริกหวานออก แล้วเดินลงบันไดไปอย่างหัวเสีย
“อะไรอะ ก็คนมันตื่นเต้นอะ” พริกหวานยู่ปากให้คนที่เดินลงบันไดไป ก่อนที่เธอจะกระโดดไปบนที่นอนนุ่มอีกครั้ง แล้วเอาใบหน้าซุกหมอน ในเวลาต่อมาปากเล็กกัดผ้าห่มผืนใหญ่อย่างดีใจ เมื่อเขาตอบรับการเป็นเพื่อนของเธอในไลน์
- Writer
