ติดกับรักศัตรู

บทนำ

บทนำ

ลูเซียโนนั่งอ่านประวัติของยาหยี น้องสาวของสิงหามาเฟียแก๊งค์ตรงข้ามที่ส่งคนมาเผาโกดังอาวุธล๊อตล่าสุดของเขาเมื่อเดือนก่อน จนเกิดความเสียหายมูลค่ากว่าสิบล้านบาท

“ยาหยี” ลูเซียโน่มองหญิงสาวหน้าตาสะสวยบนรูปภาพที่แจ็คมือขวาคนสนิทหาประวัติมาให้ “แล้วมึงจะได้รู้ ว่ามึงเล่นผิดคนแล้วไอ้สิงหา” ลูเซียโน่พูดขึ้นด้วยน้ำเสียงราบเรียบ ทว่าสายตากลับจ้องมองไปที่รูปภาพของหญิงสาวด้วยแววตาเหยือกเย็น

คฤหาสต์โลร็องต์

“หม่ามี้ขา” ยาหยีตะโกนเรียกปั้นหยาผู้เป็นแม่ที่กำลังนั่งเล่นอยู่ที่ส่วนด้วยน้ำเสียงสดใส ทำปั้นหยาต้องละความสนใจจากดอกกุหลาบที่บานสะพรั่งตรงหน้าไปตามต้นเสียง

“ตะโกนดังเลย มีอะไรฮึ่ม” ปั้นหยาเอ่ยถามลูกสาว

“ไม่มีอะไรค่ะ หนูแค่จะมาบอกหม่ามี้ว่าหนูจะย้ายออกไปอยู่คอนโดพรุ่งนี้แล้วนะคะ”

“จะหนีให้หม่ามี้ไปอยู่คนเดียวแล้วเหรอ”

“อยู่คนเดียวที่ไหนคะ มีป๊ะป๋าอยู่ด้วยทั้งคน นี่หนูอุตสาห์ให้หม่ามี้กับป๊ะป๋าได้สวีทกันสองต่อสองนะคะเนี่ย” ยาหยีพูดด้วยน้ำเสียงออดอ้อน

“เอาเถอะ ลูกหม่ามี้โตเป็นสาวแล้ว ว่าแต่ทำไมไม่อยู่คอนโดเดียวกับสิงหาล่ะ จะได้ค่อยดูแลกัน แม่จะได้สบายใจ”

“ไม่มีประโยชน์หรอกค่ะ รายนั้นเขาสนใจน้องนุ่งที่ไหน วันๆ เอาแต่เช็คของส่งของอยู่นั้นแหละ” ยาหยีพูดด้วยน้ำเสียงตัดพ้อ

“อย่าไปน้อยใจเฮียเขาเลย เฮียเขาทำงานนะ” ปั้นหยาปลอบโยนลูกสาวด้วยน้ำเสียงอบอุ่น

“หนูเข้าใจค่ะ ที่หนูเลือกคอนโดนี้ เพราะมันใกล้ที่ร้านพอดี หนูจะได้ไปกลับร้านสะดวก อีกอย่างคอนโดหนูกับเฮียเสือก็ไม่ได้อยู่ไกลกันเท่าไหร่เลยค่ะ” ยาหยีอธิบายให้ปั้นหยาสบายใจ เพราะหลักที่เธอเลือกคอนโดมิเนียมหรูนั้นก็เป็นเพราะมันใกล้กับร้านเสื้อผ้าของเธอที่เธอออกแบบและสร้างแบรนด์ขึ้นมาเอง หลักจากเรียนจบด้สนแฟชั่นดีไซน์เนอร์ เมื่อปีก่อน

“เอาไว้หม่ามี้กับป๊ะป๋าจะไปหานะ”

“ยินดีตอนรับเสมอค่ะ หนูก็จะมาทานข้าวฝีมือหม่ามี้บ่อยๆ นะคะ” ยาหยีพูดจาประจบประแจงตามนิสัยลูกสาวคนเล็ก เรียกรอยยิ้มจากผู้เป็นแม่ได้เป็นอย่างดี

วันถัดมา

ยาหยีเดินสำรวจรอบๆ คอนโดมิเนียมใหม่ของเธอที่จะทำการย้ายเข้ามาอยู่วันนี้ด้วยความตื่นเต้น เพราะตั้งแต่เกิดมานี่เป็นครั้งแรกที่เธอได้ออกมาอยู่คนเดียว และเธอก็ยังเป็นคนออกแบบตกแต่งคอนโดนี่ด้วยตัวเองอีกต่างหาก การตกแต่งสไตล์โมเดิร์นคาลสสิครับกับสีโรสโกลว์ที่เธอชื่นชอบ ทำให้คอนโดแห่งนี้เมื่อถูกตกแต่งออกมาทำให้คลายคลึงกับฉากห้องนอนเจ้าหญิงในนิยายยังไงยังงั้น ซึ่งเธอเองก็ชื่นชอบมันมาก

“เก่งเหมือนกันนะเนี่ยยาหยี” ยาหยีชมตัวเองด้วยน้ำเสียงสดใส ก่อนจะเดินไปหยิบโทรศัพท์มือถือบนโซฟาที่วางเอาไว้ก่อนหน้านี้มาต่อสายหาใครบางคน

“ฮัลโหล พวกแกจะออกรึยัง”

(อีกประมาณหนึ่งชั่วโมงไปเจอกันที่ผับเลย)

“โอเคๆ แล้วเจอกัน”

ยาหยีว่างสายจากปริมเพื่อนสนิทของเธอที่นัดกันเอาไว้ว่าจะไปเลี้ยงฉลองกันที่ผับของขุนพลคืนนี้ เพื่อนัดแนะเวลาให้ชัดเจน ก่อนที่เธอจะลุกขึ้นไปแต่งตัว เพื่อไปให้ทันเวลาที่นัดหมายกับเพื่อนเอาไว้

อ๊อด~

เสียงออดที่ดังขึ้นจากหน้าประตูทำให้เท้าเรียวที่กำลังจะเดินไปแต่งตัวภายในห้องนอนต้องหยุดชะงัก แล้วเปลี่ยนทิศทางเดินไปยังบานประตูสีขาวหน้าห้องแทน ก่อนจะส่องตาแมวพบว่าคนที่มากดออดคือสิงหา พี่ชายฝาแฝดของเธอ

“มาทำไม” ยาหยีเอ่ยถามทันทีที่เปิดประตูให้สิงหาเข้ามาภายในห้อง

“หม่ามี้ให้แวะมาดูว่าอยู่ยังไง”

“ไม่ต้องอ้างหม่ามีหรอก เฮียเป็นห่วงก็บอกมาเถอะน่า” ยาหยีเอ่ยแซวพี่ชายฝาแฝดของตัวเองอย่างนึกสนุก เพราะถึงแม้ภายนอกสิงหาจะดูเป็นคนเย็นชา ไม่ค่อยแสดงความรู้สึก แต่เธอก็รับรู้มาตลอดว่าเขาค่อยเป็นห่วง และปกป้องเธอเสมอ

“แค่มาดูว่าแอบพาผู้ชายมาอยู่ด้วยรึเปล่า ทำไมจู่ๆ ถึงอยากออกมาอยู่คนเดียวนัก”

“ทีเฮียยังออกมาได้เลย ทำไมหยีจะออกมาบ้างไหมได้”

“ฉันออกมาทำงาน ไม่ได้ออกมาเที่ยวเล่น”

“หยีก็ไม่ได้ออกมาเที่ยวเล่นสักหน่อย”

“แล้วชุดที่วางอยู่บนเตียงนั้นชุดนอนเหรอ” สิงหาตอบ พร้อมกับมองไปยังชุดเดรสสีดำตัวเล็กที่วางพาดอยู่บนเตียงนอนด้วยสีหน้ากระแนะกระแหน

“ชิ ก็แค่พักผ่อนน่า หยีโตแล้วดูแลตัวเองได้ เฮียกลับไปได้แล้ว หยีจะแต่งตัว”

“เดี๋ยวไปส่ง รีบๆ ไปแต่งตัว”

“ถ้าเฮียไปส่งแล้วหยีจะเอารถไหนขับกลับ”

“ก็ให้ปริมขับมาส่งสิ”

“ก็ได้” ยาหยีตอบรับอย่างไม่เรื่องมาก ก่อนจะเดินเข้าไปอาบน้ำแต่งตัวในห้องนอน โดยมีสิงหาที่อาสาไปส่งนั่งรออยู่ที่ห้องนั่งเล่นด้านนอก