สองอาทิตย์ผ่านไป อธิก็เอาเฝือกที่ขาออก แต่ยังคงต้องทำกายภาพไปอีกสักระยะ หลังจากนั้นเดย์กับยูมิก็ต้องเดินทางกลับก่อน และพอเริ่มเดินได้แทบจะเป็นปกติแทนไทกับพรพระพายก็เดินทางกลับเช่นกัน
"คุงพ่อค่อยๆ เดิงนะคะ" อลินจูงมือคนเป็นพ่อมานั่งรอแม่กลับจากมหาวิทยาลัยที่สวนหน้าบ้าน
"น่ารักจังเลยลูกสาวของคุณพ่อ" อธิอุ้มลูกสาวขึ้นมานั่งบนเก้าอี้แล้วหอมแก้มนุ่มนิ่มฟอดใหญ่
"อยิงน่ารัก เพราะคุงแม่ฉวยกับคุงพ่อหย่อ อยิงเยยเกิดมาหน้าตาดี"
"ถูกต้องเลยครับ ตระกูลเราสวยหล่อกันทุกคนเลย" สองพ่อลูกตีมือกัน หัวเราะชอบใจที่ต่างคนต่างชมกันเอง
"อารมณ์ดีกันจังเลยนะสองพ่อลูก" เสียงนุ่มทุ้มของโฬมดังขึ้น
"ไอ้โฬมมึงมาได้ไงวะ" อธิลุกขึ้นด้วยความดีใจที่ได้เห็นหน้าเพื่อนรัก
"มึงไม่ต้องลุกมา นั่งอยู่ตรงนั้นเลย" โฬมว่าพร้อมทั้งยกกระเป๋าลงจากรถแท็กซี่ เป็นจังหวะที่เวกัสขับรถเข้ามาจอดพอดี
"ไอ้เชี้ยโฬม" เวกัสวิ่งเข้าไปกอดโฬม
