สองปีต่อมา
@ คฤหาสน์ไบรอัน ประเทศอังกฤษ
“สวัสดีครับพ่อแม่” ผมเดินตรงเข้ามาภายในบ้านทันทีที่รถจอดสนิท ตอนนี้ผมอยู่บ้านคุณพ่อคุณแม่ที่อังกฤษ เพราะบินตามคุณเมียสุดที่รักที่บินมาถึงที่นี่ก่อนผมเมื่อสามวันที่แล้ว จริงๆ ผมอยากเดินทางมาพร้อมกับลลิลแต่ติดงานด่วน เลยให้เธอเดินทางมาก่อน ไม่ใช่ผมอยากให้เธอเดินทางมาที่นี่คนเดียวนะ แต่พอผมขอให้เธอเดินทางมาพร้อมๆ กัน เธอก็เอาแต่ร้องไห้งอแง บ่นว่าคิดถึงคุณแม่ของเธอ จนผมขัดใจไม่ได้ ต้องส่งลูกน้องคนสนิทให้พาเธอบินมาหาแม่เธอที่นี่ก่อน พอผมเคลียร์งานเสร็จก็รีบบินตามมาเลย
ผมแต่งงานอย่างเป็นทางการกับลลิลหลังจากเธอเรียนจบทันที จะว่าไปวันพรุ่งนี้ก็จะครบรอบหนึ่งปีที่เราแต่งงานของกันแล้วสินะ
“มาถึงแล้วเหรอลูก เดินทางเหนื่อยมั้ย” แม่ผมที่นั่งจิบชาอยู่บนโซฟา ในห้องนั่งเล่นเดินเข้ามากอดทักทายผม
“เพลียๆ นิดหน่อยครับ” ผมบอกพลางนั่งลงโซฟาฝั่งตรงข้ามกับคุณพ่อ
“แล้ว
