ข่าวดีของคุณหมอนั้นราวกับหินหนึ่งตันหล่นมาทับศีรษะ กรินทร์ไม่ได้ยินคำอธิบายใด ๆ หลังจากนั้นนอกจากเสียงอื้ออึงวิ้ง ๆ ในหัว เช่นเดียวกับเจ้าตัวผู้นอนอยู่บนเตียงที่หน้าซีดเผือดกว่าเดิม
“ ระหว่างนี้หมอจะให้ยาบำรุงและอยากจะให้พักผ่อนมาก ๆ อาการหน้ามืดนี้อาจเกิดขึ้นได้เพราะการเปลี่ยนแปลงทางฮอร์โมน บางคนอาจจะรู้สึกเจ็บท้องน้อย บางคนอาจจะคลื่นไส้ บางคนอาจไม่รู้สึกอะไรเลย ก็แล้วแต่สภาวะร่างกายของแต่ละคน... ” กรินทร์จ้องหน้าคุณหมอเป๋ง แต่หูของเขาไม่รับรู้อะไรทั้งนั้น จนกระทั่งหมอและพยาบาลเดินออกไป หมอปัดที่รู้เหตุการณ์ทั้งหมดแต่เพียงผู้เดียวยังคงยืนเงียบอยู่ตรงนั้น ยกเว้นน้าวรรณผู้ไม่รู้อิโหน่อิเหน่ที่ปรบมือดีใจเป็นการใหญ่
“ โอ๊ย ดีจริง ๆ เลยนะคะ น้าวรรณดีใจด้วย พวกเราจะมีคุณหนูน้อย ๆ มาวิ่งเล่นกันแล้ว จะเป็นผู้หญิงหรือผู้ชายน้า เดี๋ยวมาช่วยกันตั้งชื่อดีกว่า ” โดยไม่ได้สังเ
