รุ่งเช้า
เจ็ดโมงครึ่ง เสียงเรียกเข้าโทรศัพท์ของกรินทร์ดังขึ้น เขาคว้ามากดรับทั้งที่ไม่ลืมตา
“ ว่าไง ”
“ นี่น้าวรรณเองนะคะ คุณกรินทร์อยู่ไหนคะ เกิดเรื่องแล้วค่ะ คุณดาวเธอหน้ามืดแล้ววูบตอนที่กำลังเดินมา ทานข้าวข้างล่าง ” นั่นทำให้สติของกรินทร์กลับมาทันที เขาลุกพรวดขึ้นนั่งแล้วถามกลับอย่างตกใจ
“ แล้วดาวเป็นไงบ้าง หัวฟาดอะไรหรือเปล่า ”
“ เปล่าค่ะ แค่ลงไปกองอยู่ที่พื้น ตอนนี้ให้จำรัสคนรถขับไปส่งที่โรงพยาบาลบำรุงเลิศแล้วค่ะ ” นางหมายถึงโรงพยาบาลเอกชนในตัวอำเภอ
“ โอเค ผมจะรีบไปเดี๋ยวนี้ ” ก่อนจะเงยหน้าขึ้นมองบริเวณรอบ ๆ พบว่ามันไม่ใช่บ้านของตัวเอง และเจ้าของบ้านก็ปรากฏตัวขึ้นพอดีพร้อมกับชามข้าวต้มในมือ
“ ตื่นพอดีเลยกรินทร์ ปัดทำข้าวต้มหมูร้อน ๆ ไว้ให้กินแก้แฮ้งค์ ”
“ ขอบคุณนะปัด แต่เราคงอยู่
