พรพราวเข้านอนในช่วงเวลาบ่ายของวัน ดุจแพรกล่อมลูกสาว จนหลับปุ๋ยก็พาตัวเองออกมาเก็บกวาดครัวให้เรียบร้อย นรัณกรอ้อมมาข้างหลัง จากนั้นก็หยิบผ้ากันเปื้อนมาช่วยคนตัวเล็กเก็บเศษซากอาหาร และเคลียร์จานที่ยังไม่ได้ล้าง
"จริงๆ คุณกลับไปเลยก็ได้นะคะ" ดุจแพรพูดอย่างเกรงใจ เขาไม่มีความจำเป็นจะต้องแบ่งเบาภาระเรื่องอื่น เราเกี่ยวข้องกันเฉพาะลูก ดังนั้นวันนี้ชายหนุ่มน่าจะใช้เวลาอยู่กับเจ้าตัวแสบจนหมดพลังแล้ว
"ฉันอยากช่วย ถ้าเธออึดอัดขออยู่ห่างๆ ก็ได้"
"ฉันไม่ได้อึดอัดค่ะ แต่แค่เกรงใจ ปกติคุณไม่เคยทำอะไรแบบนี้"
"ถึงไม่เคยแต่ฉันก็อยากลอง ไม่เป็นไรหรอกได้ทำอะไรใหม่ๆ บ้าง ถือเป็นรสชาติชีวิต" ริมฝีปากหยักระบายยิ้มปลอบให้เธอเบาใจ ดุจแพรจึงพยักหน้า แล้วปล่อยให้นรัณกรทำตามความสมัครใจ ทั้งคู่ใช้เวลาเกือบยี่สิบนาทีกว่าจะทำความสะอาดเสร็จสิ้น
ร่างบางเก้ายาวๆ เดินกลับไปบริเวณห้องนั่งเล่น นรัณกรเหลือบสังเกตพบว่าดุจ
