หลายปีต่อมา…
“ทางนั้นเร่งเรื่องหมั้นอีกแล้วนะครับ ให้ผมตอบยังไงดี”
“ก็เหมือนเดิม” เจ้าของลมหายใจอุ่นร้อนกล่าวสั้น ๆ นัยน์ตาครามเข้มมองวิวความงดงามของมหานครผ่านตึกสูงชะลูด เสียงอัปเดตข่าวสารแวดวงธุรกิจกึกก้องทั่วห้องชุดสุดหรู เวลาล่วงเลยถึงสามปี แต่เจ้าสัววิชัยกลับไม่ละความพยายามที่จะผูกมัดเจ้าพ่อหนุ่มไว้ในกรงขังด้วยสถานะลูกเขยคนโต เพราะผลประโยชน์มหาศาลในทีแรกนรัณกรเลยยอมโอนอ่อนผ่อนตาม ทว่านานไปสองพ่อลูกกลับล้ำเส้นทำให้เขาหงุดหงิดไม่เว้นแต่ละวัน
“ครับ อีกสองวันคุณมินแจ้งว่าจะบินมาที่นี่ เธอฝากบอกให้นายเตรียมต้อนรับด้วยนะครับ” มินตราที่เคยน่ารักเจรจาง่ายและดูเข้าใจในความสัมพันธ์ครั้งนี้ยิ่งกว่าใคร กลับพูดยากกว่าคนเป็นพ่อ หล่อนเจ้ากี้เจ้าการจนเขาปวดเศียรเวียนหัว ตอนชายหนุ่มย้ายมาคุมงานที่สิงคโปร์ใหม่ ๆ สาวเจ้าทิ้งธุรกิจที่กรุงเทพฯ บินมาเกาะติดเสียยิ่งกว่ากาวตาช้าง
“ฝากมึงจัดการด้วยแล้วกัน
