"มันชักแปลกๆ แล้วนะคะคุณย่า ตั้งแต่วันที่คุณพี่เบลล์กลับไปวันนั้น"
ขนิมเอ่ยกลับคุณย่าขณะช่วยหั่นผักในครัว
"เมื่อวานหนิมแอบเห็นว่าร้องไห้ตาบวมด้วยแหละ"
"แล้วคุณเธอกินยาหรือยังล่ะที่บอกว่าไม่สบาย"
"หนิมเอาไปประเคนให้แล้วค่ะ คุณย่าคะ คุณย่าไปดูหน่อย หนิมชักเป็นห่วง มันผิดปกติ"
ผู้เป็นย่าเงียบไป หลังจากที่หลานสาวกลับมาจากบ้านคุณนักเรียนหมอคุณเธอก็หมกตัวอยู่แต่ในห้อง แม้กระทั่งเช้าวันที่แฟนหนุ่มกลับบ้าน เธอก็ไม่ลงมาส่ง
"ผมกลับแล้วนะครับคุณย่า"
"จ้ะ เดินทางดีๆ ล่ะ หนิมไปตามยัยวามา นอนอะไรหนักหนาไม่มาส่งพี่เค้าเลย"
"หนิมไปตามแล้วค่ะคุณวาบอกว่าไม่สบาย"
"เอ้า หมอจะขึ้นไปดูหน่อยไหม"
"ไม่เป็นไรครับผมคุยกับวาแล้ว คุณย่าดูแลตัวเองดีๆ นะครับ ฝากลาอาจารย์หมอด้วยนะครับ แล้วก็ฝากดูแลวาด้วย" ชายหนุ่มเอ่ยลาเสียงเศร้า
"ไปแล้วนะครับทุกคน" เขาโบกมือลาคนงานคุณย่าก่อนจะนั่งลงเกาหัวเหล่าลูกสมุนของวา
"ด
