ยามสายวันต่อมาคุณหญิงกอแก้วพร้อมผู้ติดตามได้มาเยี่ยมเธออีกครั้งพร้อมด้วยขนมผลไม้มากมายแม้เธอจะพยายามบอกท่านว่าไม่ต้องซื้ออะไรมาให้อีกแล้วเพราะที่มีอยู่ก็เกินพอแต่ท่านก็ไม่ฟังบอกแต่เพียงว่าอยากให้เธอทานเยอะๆ จะได้หายไวๆ ในที่สุดเธอก็ต้องยอมแพ้และแก้ปัญหาด้วยการแบ่งปันของเหล่านี้ให้กับเหล่าพยาบาลที่ช่วยดูแลเธอ
“วันนี้เป็นยังไงบ้างลูกเจ็บตรงไหนอีกหรือเปล่า” คุณหญิงกอแก้วถามด้วยความห่วงใย
“ไม่เจ็บแล้วล่ะค่ะคุณแม่”
“ดีแล้วลูกแต่ช่วงนี้ต้องทนอึดอัดไปก่อนนะอย่าเพิ่งขยับ
ขามากเดี๋ยวกระดูกจะต่อไม่ติดไม่เกินสามเดือนลดาก็กลับมาเดินได้ตามปรกติแล้วล่ะ”
“ค่ะ ลดาขอบคุณคุณแม่มากนะคะที่ดูแลลดาอย่างดีมาโดยตลอดแต่ลดาอยากจะขออะไรคุณแม่สักอย่างได้ไหมคะ” ลดาวดีตัดสินใจที่จะเอ่ยขอสิ่งที่เธอคิดมาหลายวัน
“ได้สิจ้ะลดาอยากได้อะไรเหรอลูก”
“ลดาไม่อยากได้อะไรหรอกค่ะแต่ลดาอยากกลับไปพักที่บ้านอยู่ที่นี่เปลืองเงินเ
