ลดาวดีวางโทรศัพท์ลงที่หัวเตียง เมื่อหันกลับมาก็พบว่าธีรภัทรยืนกอดอกมองเธออยู่ด้วยใบหน้าเคร่งขรึมลดาวดียิ้มให้คนตัวโตอย่างไม่รู้ตัวว่าลมเพชรหึงกำลังจะเล่นงานตัวเอง
“อ้าว อาบน้ำเสร็จแล้วเหรอคะถ้าอย่างนั้นลดาขอไปอาบบ้างนะคะ” ลดาวดีเดินไปที่ตู้เสื้อผ้าและเปิดออกเพื่อหยิบผ้าเช็ดตัว ธีรภัทรเดินตามมาและเอ่ยถามเสียงเข้ม
“คิดถึงมันมากเหรอ”
“คะ” ลดาวดีหันมาถามด้วยความงุนงงเพราะไม่คิดว่า ธีรภัทรจะออกมาทันได้ยินทุกคำพูดที่เธอคุยกับเอกวุฒิ
“ก็ไอ้เอกวุฒิอะไรนั่นไง คิดถึงมันมากเหรอ” ลดาวดีถึงบางอ้อเมื่อเห็นอาการของคนตรงหน้าสงสัยโรคขี้หึงกำเริบอีกแล้ว จู่ๆ เธอก็นึกอยากแกล้งเขาขึ้นมาซะเฉยๆ
“ค่ะ คิดถึงม้ากกกมาก” ลดาวดีลากเสียงยาวเพื่อแสดงให้เห็นว่าคิดถึงมากแค่ไหน
“ลดา” ธีรภัทรคำรามเรียกชื่อเธอออกมา
“ขา ลดาพูดอะไรผิดเหรอ”
“ผิดสิ ผิดมากด้วยลดาไม่มีสิทธิคิดถึงผู้ชายที่ไหนทั้งนั้นนอกจากผมรู้เอาไว้ซะด้ว
