และแล้ววันเดินทางสู่ภูเก็ตก็มาถึง ลดาวดีลากกระเป๋าลงมารอธีรภัทรที่ชั้นล่างตั้งแต่เช้า
“จะไปแล้วเหรอลูก มากินข้าวกินปลาก่อนมา” ยายชื่นเอ่ยเรียกเมื่อเห็นหลานสาวลากกระเป๋าใบโตลงมา ลดาวดีตรงไปที่โต๊ะอาหารที่ผู้เป็นยายและพยาบาลประจำตัวกำลังนั่งทานอาหารเช้าอยู่ ตั้งแต่มีพยาบาลมาคอยดูแลผู้เป็นยายลดาวดีก็เบาใจไปมากเพราะจารุณีเป็นพยาบาลที่มีประสบการณ์สูงอัธยาศัยดีทำให้เธอไปเที่ยวกับธีรภัทรได้โดยไม่ต้องเป็นกังวล เมื่อรับประทานอาหารเช้าเสร็จก็พอดีกับได้ยินเสียงรถแล่นมาจอดหน้าบ้าน ยังไม่ทันที่เธอจะได้ออกไปต้อนรับร่างสูงของธีรภัทรก็ก้าวเข้ามาเสียก่อน
“สวัสดีครับคุณยาย” ธีรภัทรยกมือไหว้หญิงชราและหันไปทักทายพยาบาลสาว
“สวัสดีจ้ะ จะไปกันแล้วใช่ไหม ยายขอให้เดินทางปลอดภัยนะ” ธีรภัทรแย่งกระเป๋าลดาวดีมาถือไว้และเอ่ยลา
“ผมขอตัวก่อนนะครับเดี๋ยวไม่ทัน คุณยายไม่ต้องห่วงลดานะครับ ผมจะดูแลให้อย่างดี” หญิงชราพยัก
