ลดาวดีรู้สึกตัวตื่นและมองไปยังคนที่นอนข้างๆ แต่ก็ไม่เห็น เขาคงกลับไปห้องตัวเองตอนที่เธอหลับ ร่างบางขยับขึ้นนั่งพิงหัวเตียงและหยิบโทรศัพท์ต่อสายไปหาผู้เป็นยาย
“ว่าไงลูก” ยายชื่นทักทายเสียงสดใสมาตามสาย
“ยายเป็นไงบ้างคะ” ลดาวดีถามอย่างเป็นห่วง ยายชื่นหัวเราะเมื่อได้ฟังคำถาม
“อะไรกันลูก ไปยังไม่ทันข้ามวันเลยโทรมาซะแล้ว ยายสบายดีลดาไม่ต้องห่วงยายนะ เที่ยวให้สนุกคุณพยาบาลเขาดูแลยายดีมาก แถมป้าสายสมรเขาก็มานั่งคุยเป็นเพื่อนยายด้วยนะ” ได้ยินดังนั้นลดาวดีก็โล่งใจเป็นเพราะเธอไม่เคยห่างจากยายไปไหนไกลๆ เลยอดรู้สึกเป็นห่วงไม่ได้ แต่เมื่อได้รับการยืนยันขันแข็งมาจากผู้เป็นยายก็หมดห่วง
“ได้ยินอย่างนี้ลดาก็สบายใจค่ะ” ลดาวดีหันไปมองเมื่อได้ยินเสียงเปิดประตูเธอจึงบอกลายายชื่นแล้วกดวางสาย
“ตื่นแล้วเหรอนางฟ้าของผม” ธีรภัทรถามแล้วเดินมาทรุดกายลงนั่งที่ริมขอบเตียง
“แอบคุยกับใครอยู่หืม...” ชายหนุ่มอดไม่ได้ท
