ยามสายของวันใหม่บนเตียงนุ่มธีรภัทรใช้แขนเท้าศีรษะมองดูร่างบางที่ยังหลับตาพริ้มอยู่ข้างๆ ริมฝีปากอวบอิ่มสีชมพูสดเผยอนิดๆ ธีรภัทรอดใจไม่ไหวโน้มใบหน้าลงไปจุมพิตเบาๆ ลดาวดีส่งเสียงครางอย่างขัดใจที่ถูกรบกวนนิทรารมย์อันแสนสุข ร่างบางขยับซุกหน้าเข้ากับอกเขาดั่งแมวน้อยขี้อ้อนชายหนุ่มยิ้มอย่างเอ็นดูและเหมือนลดาวดีจะรู้ตัวว่าถูกจ้องมองร่างบางจึงค่อยๆ ลืมตาขึ้น ทันทีที่ดวงตาหวานสบกับดวงตาคมเข้มของร่างแข็งแกร่งที่นอนอยู่ข้างๆ ลดาวดีก็รู้สึกหน้าร้อนเห่อเมื่อคิดถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อคืนในอ่างอาบน้ำ
“อรุณสวัสดิ์ครับลูกแมวน้อยของผม” ธีรภัทรเอ่ยกระเซ้าอย่างเอ็นดูพลางก้มลงหอมแก้มนิ่มทั้งสองข้าง ลดาวดีได้แต่อายม้วนอยู่ในกองผ้าห่ม หญิงสาวชะงักเมื่อรู้สึกถึงวัตถุเย็นๆ ที่นิ้วมือเมื่อยกมือเรียวขึ้นดูร่างบางถึงกับอึ้งเมื่อพบว่าเจ้าสิ่งแปลกปลอมที่อยู่บนนิ้วมือของเธอนั้นคือแหวนเพชรน้ำงามส่องประกาย แวววาว
“
