แผนรักจอมทระนง

ตอนที่ 13

ทางด้านลดาวดีหลังจากโทรไปลางานกับเจ๊หงส์แล้วก็เก็บเสื้อผ้าใส่กระเป๋าโบกแท็กซี่มุ่งหน้าสู่โรงพยาบาลเพื่อไปนอนเฝ้าไข้ผู้เป็นยาย ถึงแม้ธีรภัทรบอกว่าจะจ้างพยาบาลพิเศษมาเฝ้าให้ แต่เธออยากจะเฝ้าด้วยตัวเองมากกว่า เพราะไม่แน่ใจว่าคนอื่นจะดูแลเอาใจใส่ผู้เป็นยายได้ดีเท่าตัวเองหรือไม่ และก่อนจะถึงที่หมายเธอได้บอกให้แท็กซี่แวะส่งที่ห้างสรรพสินค้าที่มาใช้บริการเป็นประจำเพื่อซื้อของเยี่ยมและของบำรุงต่างๆ ที่มีประโยชน์สำหรับคนป่วย แต่ระหว่างที่เธอกำลังเดินเลือกซื้อของอยู่นั้นลดาวดีรู้สึกได้ถึงสายตาหลายคู่ที่มองมายังเธอโดยตอนแรกเธอคิดว่าตัวเองคิดมากไป แต่ผ่านไปสักพักก็ยังมีคนมองมายังเธออยู่ตลอด ลดาวดีก้มลงสำรวจตัวเองว่าเธอทำอะไรผิดหรือเปล่าเสื้อผ้าหน้าผมก็ปรกติดี วันนี้เธอแต่งตัวด้วยชุดเดรสธรรมดาไม่มีอะไรที่จะดึงดูดความสนใจของผู้คนได้มากขนาดนี้ และที่ทำให้เธอรู้สึกผิดปรกติก็คือเมื่อมองเธอแล้วคนพวกนั้นก็จะหันไปซุบซิบอะไรกันบางอย่าง บางคนมองมาด้วยสายตาประเมินกึ่งดูถูกเหยียดหยาม พอเธอหันไปมองคนเหล่านั้นก็จะทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้แล้วเดินเลี่ยงไป สร้างความแปลกใจและไม่สบายใจให้เธอเป็นอย่างมาก ลดาวดีสะบัดศีรษะไปมา

“ไม่มีอะไรหรอกน่าลดา เธอคิดมากไปเอง” หญิงสาวบอกตัวเองและพยายามไม่ใส่ใจก่อนจะเข็นรถเข็นเดินไปทางเคาน์เตอร์คิดเงิน แต่ระหว่างที่เธอกำลังจะเข็นรถผ่านมุมหนึ่งไปนั้นเธอก็ได้รับคำตอบถึงสาเหตุของการถูกจ้องมองด้วยสายตาแปลกๆ ในครั้งนี้

“นี่ เธอเห็นผู้หญิงคนตะกี้ไหมที่ฉันบอกให้เธอดูน่ะ” หญิงสาวนางหนึ่งกระซิบกระซาบกับเพื่อนที่มาด้วยกัน

“เห็นสิ ก็เธอสะกิดให้ดูซะเต็มตาขนาดนั้นจะไม่เห็นได้ไง” เพื่อนสาวอีกนางหนึ่งตอบ

“นั่นแหละ คนนี้ไงที่มีข่าวว่าคุณธีรภัทรขวัญใจของฉันไปชกต่อยกับผู้ชายในผับเพื่อแย่งหล่อนน่ะ”

“เธอแน่ใจเหรอว่าจำคนไม่ผิด” หญิงสาวอีกคนถามเพื่อความแน่ใจ

“โอ๊ย จะจำผิดได้ไงยะรูปหราเต็มหน้าหนังสือพิมพ์ขนาดนั้น แล้วก็หน้าตาหวานๆ ดูไร้เดียงสาแบบนี้ทำไมจะจำไม่ได้ โถ่เอ๊ยเห็นหงิมๆ ไม่น่าเชื่อว่าจะเจ้ามารยาทำให้ผู้ชายเขาลงมือชกต่อยกัน แต่ก็อย่างว่าผู้หญิงกลางคืนย่อมต้องมีมารยาร้อยเล่มเกวียนไว้ใช้หลอกล่อผู้ชายอยู่แล้วแหละ นี่ไม่รู้ไปทำอีท่าไหนคุณธีรภัทรเพลย์บอยที่ไม่เคยแยแสผู้หญิงคนไหนถึงออกอาการฟิวส์

ขาดหึงหวงเจ้าหล่อนถึงขั้นลงไม้ลงมือได้ขนาดนั้น”

“เธอก็ว่าไป คนนี้เขาอาจจะรักจริงก็ได้นะ” เพื่อนสาวคนเดิมยังมิวายโต้แย้ง

“โอ๊ยเธอ...คนระดับคุณธีรภัทรเขาจะมาจริงจังอะไรกับผู้หญิงแบบนี้ยะ ผู้หญิงกลางคืนไร้หัวนอนปลายเท้าไม่ได้มีอะไรคู่ควรกับเขาเลยสักนิด ฉันว่าก็แค่คบเล่นๆ สนุกๆ ชั่วคราวเท่านั้นแหละ แต่ที่ถึงขั้นลงไม้ลงมือฉันว่าก็คงเป็นเรื่องของศักดิ์ศรีลูกผู้ชายที่ยอมกันไม่ได้นั่นแหละ ไม่ได้พิศวาสอะไรแม่นี่นักหรอก แล้วอีกอย่างคุณธีรภัทรเขามีแฟนอยู่แล้วเธอไม่รู้เหรอ”

“ใครเหรอ ฉันไม่ค่อยได้ตามข่าวสังคมไฮโซสักเท่าไหร่หรอก”

“จะใครซะอีกล่ะ ก็คุณณิชานางแบบดาวรุ่งไงจ๊ะ เขาคบกันมาสักพักแล้วนะ ควงกันไปไหนต่อไหนออกบ่อย ควงออกงานก็เคยดูเหมาะสมกันจะตาย แล้วดูแม่นี่สิผู้หญิงธรรมดาๆ หาอะไรที่คู่ควรกับคุณธีรภัทรของฉันสักนิดก็ไม่มี” หญิงสาวผู้นั้นกล่าวเสียงสะบัดด้วยความขัดใจ

“ช่างเขาเถอะ อย่าไปยุ่งเรื่องของเขาเลย เขากับเรามันอยู่กันคนละชั้นไม่เกี่ยวข้องอะไรกันหรอก” เพื่อนสาวที่มาด้วยกันกล่าวเตือนสติเพื่อนของตัวเอง

“ฉันรู้หรอกน่า แต่ก็อดหมั่นไส้ไม่ได้ ผู้หญิงไม่รู้จักเจียมฉันจะรอดูวันที่แม่นี่โดนคุณธีรภัทรเขี่ยทิ้งเหมือนผู้หญิงข้างถนน”

“เธอนี่นะ ไปเถอะ ฉันยังอยากได้ของอีกหลายอย่าง” พูดแล้วลากเพื่อนของตัวเองเดินไปอีกทาง เสียงของคนทั้งสองเดินห่างไปไกลแล้ว แต่คำพูดเยาะเย้ยถากถางยังก้องชัดอยู่ในประสาทการรับรู้ของลดาวดี หญิงสาวรู้สึกได้ถึงหยาดน้ำอุ่นๆ ที่เอ่อคลอเต็มสองตาและพยายามกลั้นเอาไว้ไม่ให้หยาดหยดลงมาให้เป็นที่สังเกตของคนอื่นๆ คำพูดของผู้หญิงคนนั้นเหมือนค้อนอันใหญ่ที่น็อกลงมาที่หัวของเธอเต็มๆ ตอกย้ำสิ่งที่เธอเคยคิดและเตือนตัวเองเสมอมา ไม่ใช่แค่เธอที่มองเห็นถึงความต่างนั้น แต่คนอื่นๆ ยิ่งมองเห็นและคิดไม่ต่างกับเธอเลย เธอไม่คู่ควรไม่เหมาะสมกับเขาด้วยประการทั้งปวง แต่อะไรก็ไม่เท่ากับการที่เธอได้รับรู้ว่าเขามีแฟนแล้วเขามีผู้หญิงของเขาอยู่แล้ว ผู้หญิงที่คู่ควรเหมาะสมและอาจเป็นผู้หญิงที่เขา...รัก แล้วเธอล่ะเธอเป็นอะไรสำหรับเขาในเมื่อเขามีคนของตัวเองอยู่แล้วจะมายุ่งกับเธอทำไม มาทำดี มาห่วงใย มาทำให้เธอรักทำไมกัน หรือนี่ก็แค่เรื่องสนุกๆ ที่เขาไม่คิดอะไรตามประสาผู้ชายเพียบพร้อมที่มีผู้หญิงล้อมหน้าล้อมหลังอยากจะหว่านเสน่ห์ใส่ใครก็ทำได้ตามอำเภอใจโดยไม่ต้องแคร์เลยว่าผู้หญิงเหล่านั้นจะรู้สึกอย่างไร