แผนรักจอมทระนง

ตอนที่ 7

ฝ่ายลดาวดีกำลังวุ่นวายกับการคิดเงินและบางทีก็ต้องออกจากเคาน์เตอร์ไปช่วยบริการลูกค้าด้วยเพราะวันนี้แขกมากจริงๆ เลยไม่ทันได้สนใจสายตาคมของธีรภัทรที่มองเธออยู่ทุกอิริยาบถ

“เฮ้ย..จ้องเขาขนาดนั้นเดี๋ยวก็จืดชืดหมดพอดี” ตติยะเอ่ยแซวเพื่อนแล้วหันไปยิ้มกับคีตภัทรอย่างหาแนวร่วม

“พูดมากน่าไอ้เต้ ดื่มของแกไปปากจะได้ไม่ว่าง” ธีรภัทรเหน็บพลางเรียกพนักงานเสิร์ฟคนหนึ่งเข้ามาหา

“น้องพี่ฝากไปให้ลดาหน่อย” ธีรภัทรยื่นโน้ตเล็กๆ ฝากเด็กหนุ่มไปให้ลดาวดีพร้อมแนบแบงก์สีเทาหนึ่งใบเป็นของกำนัลให้พนักงานส่งสาห์น เด็กหนุ่มโค้งรับแล้วรีบรับไปทันที

“พี่ลดาครับ คุณผู้ชายโต๊ะนู้นฝากมาให้ครับ” ลดาวดีมองตามไปก็เห็นธีรภัทรส่งยิ้มมาให้ ‘เลิกงานแล้วกลับพร้อมผมนะครับห้ามปฏิเสธ...ธีรภัทร’ เมื่อเห็นโน้ตลดาวดีก็ค้อนลมค้อนแล้งไปตามเรื่องเพราะจากการเผชิญหน้ากับลูกตื๊อของเขาไม่กี่วันก็พอจะรู้ว่าเป็นการยากที่จะปฏิเสธหรือหลบเลี่ยงคนอย่าง ธีรภัทร อัครโยธินได้ แต่เธอก็ยอมรับลึกๆ ว่ารู้สึกดีเหมือนกันกับการที่มีใครสักคนมาให้ความสำคัญแบบนี้ ก็หัวใจของเธอเป็นแค่ก้อนเนื้อธรรมดาๆ นี่นา มีผู้ชายที่มีเสน่ห์ดึงดูดเพศตรงข้ามอย่างร้ายกาจแบบนี้มาเกี่ยวข้องก็ยากที่จะทำใจแข็งได้ ในเมื่อมาถึงขนาดนี้แล้วและเขาก็ไม่มีทีท่าว่าจะยอมถอยง่ายๆ เธอก็จะปล่อยมันไปตามโชคชะตาก็แล้วกัน อะไรจะเกิดก็ต้องเกิดเธอจะยอมรับผลของมันแต่โดยดี แต่ไม่แน่หรอกเขาอาจจะเบื่อเธอแล้วเป็นฝ่ายจากไปก่อนก็ได้ เพราะมีผู้หญิงสวยและดีพร้อมมากมายที่พร้อมจะเป็นคู่ควงหรือคู่ชีวิตของเขาต่างจากเธอซึ่งไม่มีอะไรเทียบเขาได้เลยสักอย่างเดียว

เมื่อถึงเวลาเลิกงานลดาวดีก็เดินออกมาหน้าผับเมื่อไม่เห็นธีรภัทรจึงคิดว่าเขาคงกลับไปแล้วเพราะขณะนี้ไม่มีลูกค้าเหลืออยู่ในร้านแม้แต่คนเดียว เขาคงลืมที่นัดเธอไว้เพราะเธอก็ไม่ได้สำคัญอะไรกับเขาขนาดนั้น เมื่อคิดได้ดังนั้นลดาวดีก็เดินออกมารอลุงแท็กซี่ขาประจำที่เดิมเหมือนที่เคยทำทุกๆ วันไม่นานรถแท็กซี่กลางเก่ากลางใหม่ที่เธอคุ้นเคยก็แล่นมาจอดเธอหันไปบอกลาเจนิตาเพื่อกลับที่พักแต่เมื่อเอื้อมมือไปจับที่เปิดประตูก็ต้องตกใจเมื่อมืออุ่นๆ ของใครคนหนึ่งเอื้อมมาจับมือเธอไว้ ลดาวดีหันไปมองอย่างตกใจ

“คุณธี”

“ผมบอกแล้วไงลดาว่าจะไปส่ง ทำไมถึงไม่รอผม ดื้อจริง” ธีรภัทรว่าเธอเสียงหงุดหงิดแล้วหันไปเปิดประตูพูดอะไรสักอย่างกับลุงแท็กซี่ เธอเห็นเขายื่นธนบัตรใบสีม่วงให้คนขับแล้วปิดประตูแท็กซี่ขาประจำจึงแล่นจากไป ธีรภัทรหันมาจูงมือร่างบางให้เดินตามเขาไปที่เบนซ์คันหรูป้ายแดงคันที่มาส่งเธอเมื่อตอนเย็น ไม่ต้องพูดถึงเจนิตาเพื่อนเธอซึ่งตอนนี้ยืนตาค้างจนแมลงวันแทบจะบินเข้าไปในปากเมื่อเห็นสิ่งที่ธีรภัทรทำกับเธอ ลดาวดีไม่มีเวลาจะได้อธิบายอะไรธีรภัทรก็จับเธอยัดเข้าไปในรถ เธอเห็นเขาหันไปยิ้มและพูดอะไรบางอย่างกับเจนิตาก่อนจะเดินอ้อมมาฝั่งคนขับแล้วเปิดประตูขึ้นมานั่งเคียงข้างก่อนจะเร่งเครื่องออกจากลานจอด เธอมองกระจกมองหลังยังเห็นเจนิตามองตามท้ายรถด้วยอาการตกตะลึง พรุ่งนี้เธอต้องโดนซักฟอกจนซีดแน่ๆ กับสิ่งที่เกิดขึ้นวันนี้

และก็เป็นไปตามคาดเมื่อลดาวดีมาทำงานวันรุ่งขึ้นเธอก็โดนเจนิตาซักถามละเอียดยิบเลยทีเดียว หญิงสาวจึงเล่าทุกอย่างที่เกิดขึ้นให้เจนิตาฟังโดยไม่ปิดบัง

“โอ๊ย...ลดา นี่เจนฝันไปหรืออย่างไรกัน ไม่น่าเชื่อคุณ ธีรภัทรหนุ่มในฝันของสาวๆ ครึ่งค่อนประเทศจะมาจีบเพื่อนเจน” เจนิตาออกอาการตื่นเต้นเป็นอย่างมาก

“ลดาก็ไม่รู้เหมือนกันว่าเขาต้องการอะไร หรือแค่หาอะไรทำเล่นสนุกๆ คนอย่างเขาจะมาจริงจังอะไรกับผู้หญิงธรรมดาๆ อย่างพวกเรากันล่ะ” ลดาวดีพูดตามที่คิด

“มันก็ไม่แน่หรอกนะลดา ซินเดอเรลลากับเจ้าชายไม่ได้มีแค่ในนิทานหรอกนะ ในชีวิตจริงก็มีให้เห็นเยอะแยะไป” เจนิตาปลอบใจเพื่อน

“ลดาคงไม่โชคดีเหมือนนางซินหรอกมั้งเจน”

“เอาน่า...อะไรจะเกิดก็ต้องเกิด ไม่แน่หรอกลดากับคุณธีอาจจะเป็นเนื้อคู่กันจริงๆ ก็ได้ ลองคบๆ ไปก็ไม่เสียหายอะไรนี่ถ้าเห็นท่าไม่ดีถอนตัวก็ยังทัน คนนี้เจนเชียร์สุดใจขาดดิ้นเลย” เจนิตาพูดพลางยักคิ้วล้อเลียนเพื่อนสนิท ลดาวดีก็ได้แต่คิดปลงๆ ในเมื่อโชคชะตากำหนดให้เขาและเธอได้มาพบเจอกันแบบนี้แล้วอะไรจะเกิดต่อแต่นี้ไปเธอก็พร้อมจะยอมรับมัน เมื่อได้ซักฟอกเพื่อนจนพอใจแล้วเจนิตาก็แยกออกไปเตรียมตัวทำงานทันที

หลังจากคืนที่ไปส่งเธอที่บ้านวันนั้นธีรภัทรก็ยังคงไปมาหาสู่เธอเสมอ วันไหนถ้าเขาว่างก็จะมานั่งเฝ้าเธอที่ร้านเพื่อรอรับกลับบ้าน หรือคืนไหนไม่ได้มาเขาก็จะโทรหาเธอทุกวัน บางทีก็ส่งข้อความที่ทำให้เธอหน้าแดงและหัวใจพองโตมาให้มิได้ขาดจนเธอรับเขาเข้ามาในหัวใจโดยไม่รู้ตัว ผ่านมาสามเดือนแล้วที่ ธีรภัทรยังคงปฏิบัติตนอย่างสม่ำเสมอทำให้เธอวางใจได้ระดับหนึ่งและเริ่มสนิทสนมกับเขามากขึ้น ส่วนอาการเกร็งและใจสั่นทุกครั้งที่เข้าใกล้เขาก็หายไป คงเป็นเพราะเขาหาเรื่องใกล้ชิดเธอบ่อยๆ จนเธอชินทั้งจับมือโอบเอวหอมแก้ม แรกๆ เธอก็บ่ายเบี่ยงแต่ตอนนี้เธอท้อใจที่จะห้ามปรามก็เลยต้องปล่อยเลยตามเลย อีกอย่างเธอรู้ตัวว่าคนเอาแต่ใจอย่างธีรภัทรมีหรือที่เธอจะห้ามได้และเธอก็ยอมรับกับตัวเองว่ารู้สึกดีกับสัมผัสของเขาไม่น้อย

ผู้หญิงตัวเล็กๆ ขาดพ่อและแม่มาตั้งแต่เด็กๆ อย่างเธอก็โหยหาความรักความเอาใจใส่จากใครสักคนเหมือนกัน แล้ว ธีรภัทรคือใครคนนั้นที่ก้าวเข้ามาในชีวิต ต่อนี้ไปไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นเธอก็ขอลองดูสักตั้ง ไม่ว่าผลจะออกมาอย่างไรเธอก็จะก้มหน้ายอมรับมันหากว่าวันหนึ่งข้างหน้าผู้ชายแสนเพียบพร้อมอย่างเขาคิดได้ว่าดอกไม้ริมทางอย่างเธอไม่คู่ควรกับแจกันทองอย่างเขาเธอก็ยินดีที่จะปล่อยเขาไป