มายูชนเข้ากับอกแกร่งของมิวนิค ใบหน้าสวยเงยหน้าขึ้นกำลังที่จะเอ่ยปากขอโทษก็ต้องหยุดชะงักแล้วพับเก็บคำพวกนั้นยัดใส่ตัวเธอเอาไว้เหมือนเดิมกับคนแบบนี้ไม่ต้องได้รับคำว่า’ขอโทษ’หรอกรับเป็นคำด่าน่าจะดีกว่า
แค่กๆ
เธอเหม็นควันบุหรี่ของมิวนิคจึงไอออกมา
“เหม็น~ นี่..ถอยออกไปหน่อยเหม็นบุหรี่!” มือเรียวปัดไล่กลิ่นควันบุหรี่ไปพลางก็ออกปากไล่รุ่นพี่หนุ่มให้ถอยห่างออกไปจากตรงนี้
“เดี๋ยวค่อยไปพร้อมกันสิ!” มิวนิคทิ้งก้นบุหรี่ลงกับพื้นปูนแล้วเหยียบขยี้กดมันจนดับ เอ่ยชวนให้รุ่นน้องกลับไปยังโต๊ะพร้อมกันกับเขา
“นายมีอะไรจะพูดกับฉันใช่มั้ยหรือว่าจะเป็นเรื่องรถ นายไปคุยกับทางประกันของฉันเอานะ ฉันฝากเรื่องเอาไว้เรียบร้อยแล้ว” มายูที่คิดไปเองว่าเขาอาจจะรอจังหวะเพื่อพูดคุยกับเธอถึงเรื่องรถก็ได้บอกให้เขาคุยกับทางประกันของเธอได้เลยโดยที่ไม่ต้องผ่านเธอ
“พูดมากจัง!” แต่กลับกลายเป็นว่าคำพูดของมายูทำให้เขาบ่นคำทุเร
