“บ่นเป็นยัยแก่ไปได้ ผมไม่ปล่อยให้คุณตายหรอกน่า คุณหมอสวย ๆ เก่ง ๆ อย่างคุณอยู่ได้อีกนาน”
“ยังจะพูดเล่นอีก”
“ไม่ได้พูดเล่น” แต่พูดจบกลับถอดเสื้อเผยกล้ามเป็นมัดต่อหน้าต่อตาเธอเสียอย่างนั้น
“ว๊าย! อยู่ ๆ ถอดเสื้อทำไมเนี่ย??”
“ไม่ได้จะถอดแค่เสื้อ แต่จะถอดกางเกงด้วย” เขาไม่พูดเปล่า ตั้งท่าจะถอดกางเกงจริง ๆ
“คุณจะบ้าเหรอ!!! จะถอดเสื้อผ้าทำไม!!!”
“ผมจะลงไปว่ายน้ำดูปลาเล่นซะหน่อย แล้วก็บางทีอาจจะว่ายไกลออกไปสักหน่อย เผื่อจะเจอเรือชาวประมงสักลำ...ปิดตาซะ ถ้าไม่อยากเห็น”
เธอก้มหน้าปิดตาทันที “คนบ้า! คิดจะเล่นพิเรนทร์อะไรห๊า? ไม่รู้จักเกรงใจกันบ้างเลย!”
“นาทีนี้คุณยังจะคิดมากอีกเหรอ ผมแค่ถอดเสื้อผ้า ไม่ได้จะปล้ำคุณซะหน่อย”
“แล้วจะถอดจนหมดทำไมล่ะ ลงน้ำไปทั้งเสื้อผ้าไม่ได้รึไง”
“ได้ไง เดี๋ยวเสื้อผ้าเปียกหมด เมื่อคืนกว่าจะแห้งต้องตากไว้ตั้งนาน”
เธอเงยหน้าขวับ แล้วก็ต้องรีบหันไปทางอื่นคอแท
