เธอสวนกลับอย่างเร็ว จนเขาอึ้งไปอึดใจหนึ่ง ก่อนจะยิ้มในแววตาราวกับเย้ยเยาะเธออย่างนั้น เขาเองก็อยากรู้นะว่าเธอเป็นอะไรกับสารวัตรหนุ่มไฟแรงคนนั้น แต่ดูเหมือนเจ้าหล่อนเองอยากให้เขารู้มากกว่าว่าเธอยังโสด...
“เอ่อ...คือ...เอาเป็นว่า”
“งั้นผมรบกวนบ้านคุณจนกว่าฝนจะหยุดได้มั้ย ผมจะอยู่ตรงโซฟานี่แหละ” เขาตบโซฟาแล้วทิ้งตัวลงนอนอย่างไม่ต้องรอเจ้าบ้านอนุญาต “แต่ถ้าผมเกิดหลับไป คุณช่วยปลุกหน่อยแล้วกัน”
“ใครจะนอนเฝ้าคุณทั้งคืน”
“ถึงไงคืนนี้คุณก็นอนไม่หลับหรอก เชื่อผมสิ ไงพรุ่งนี้ผมจะรีบออกไปตั้งแต่เช้าตรู่ จะได้ไม่มีใครเห็นว่าผมออกจากบ้านคุณตอนเช้า เดี๋ยวคนจะเข้าใจผิดเอา”
“กลัวสาว ๆ จะเข้าใจผิดรึคะ” เธอล่ะหมั่นไส้
“เปล่า กลัวชาวบ้านจะหาว่าเราสองคนมีอะไรกันน่ะสิ คุณหมอคงไม่อยากเป็นข่าวกับคนปากหมาอย่างผมหรอกมั้ง” พูดจบยังหันมาส่งสายตาเจ้าเล่ห์ใส่เธออีกนั่น
“รู้ตัวก็ดีแล้ว” ไข่มุกรู้สึกขัดเขินต่อ
