“ค่ะ กลับกันได้แล้ว ช่วงนี้ทะเลเรายิ่งไม่น่าไว้ใจอยู่ด้วยค่ะ”
เวลาราว ๆ สี่ทุ่มเศษ เรือสปีดโบ๊ทของโรงพยาบาลก็ขับออกจากท่าเรือของเกาะเล็ก มุ่งตรงสู่เกาะใหญ่ซึ่งเป็นศูนย์กลางของหมู่เกาะบริเวณนี้
คืนนี้คลื่นลมสงบกว่าหลายคืนที่ผ่านมา พระจันทร์กระจ่างฟ้า ดาวเหนือส่องประกายนำทางแก่ชาวเลอย่างที่เป็นมา
ลมเย็นทำให้ไข่มุกต้องยกสองมือขึ้นมาโอบกอดตัวเองไว้ เธอหนาวแต่ก็ผ่อนคลายที่การเดินทางราบรื่นไร้อุปสรรค
แต่พอขับมาได้ครึ่งทางเท่านั้น อยู่ ๆ เรือก็ค่อยๆดับตัวลง...แล้วลอยเท้งเต้งอยู่อย่างนั้น
“อ้าว...พี่รงค์ หยุดเรือทำไมล่ะ”
พี่หญิงโวยวายทันที
“โอว...ฉิบหายแล้ว สงสัยน้ำมันจะหมดครับ ก่อนเอาเรือออกมาไม่ได้เช็คซะด้วย”
“ตายแล้ว ทำไมสะเพร่าอย่างนี้นะแก!!”
“ไม่เป็นไรค่ะพี่หญิง เดี๋ยวมุกโทรให้สารวัตรอัคนีมาช่วยนะคะ”
“ไม่ต้องครับคุณหมอ เดี๋ยวผมโทรให้เจ้าหน้าที่ที่ท่าเรือน้ำลึกฝั่งตะวันตกออกมาช่ว
