เกือบสองชั่วโมงหมอหนุ่มก็เข้ามาที่ห้องคาร์ล พร้อมๆ กับแม่บ้านโรส ภาพที่ทุกคนเห็นคือคาร์ลนอนกระแซ่วหมดแรงอยู่ จนแม่บ้านโรสเป็นห่วง...
“ไม่สบายอีกแล้วเหรอคะเนี่ย เฮ้อ แต่ก็ยังดีที่อาหารพร่องไปและนมก็ทานหมดแก้วฉันค่อยเบาใจค่ะ กลัวว่าคุณท่านจะป่วยจนไม่ยอมกินอะไร ร่างกายจะไม่แข็งแรง” แม่บ้านโรสพูดเจื้อยแจ้วก่อนหอบถาดอาหารเดินออกไป...
“คุณตาทานอาหารพวกนั้นเหรอครับ” โรเบิร์ตนิ่วหน้า เสียงถามด้วยความเป็นกังวล ระดับความดังเสียงที่คุยกับคาร์ลยังเป็นเสียงกระซิบแม้ว่าจะล็อกห้องอย่างแน่นหนาหลังจากแม่บ้านโรสไปแล้วก็ตามที....
“ไม่ ฉันจะกินได้ไง กินไปคงตายพอดี” ฉันแค่หลอกให้เข้าใจว่ากินไปเท่านั้น... เอ้านี่ตัวอย่างอาหาร เอาไปตรวจเพิ่มจากที่นายตรวจไปเมื่อวานแล้วกัน...”
โรเบิร์ตรับถุงอาหารมาจากคาร์ล... เขาเปิดล่วมยาที่ปรกติเขาแทบไม่พก แต่เขาพกเข้าออกห้องคาร์ลตลอดช่วงนี้ ด้วยความที่คาร์ลไม่สบาย โรเบิร์ต
