ลลิตาหน้าเหวออย่างผิดคาด หล่อนคิดว่าปรินธรจะไล่มันไปไกลๆ เขากลับจับมือมันแน่นไม่ยอมปล่อย ทำราวกับไม่ยอมให้อยู่ห่างตัวเลยแม้แต่ครึ่งก้าว
“ฉันไม่ได้หนีคุณไปไหนสักหน่อย ก็อยู่รอคุณแถวๆ นี้แหละ งานเลี้ยงนี้คุณเป็นเจ้าภาพ แถมคุณลิต้าที่เป็นคนดูแลก็ยังเป็นมือใหม่ คุณไปช่วยเธอเถอะค่ะ ดูท่าทางเหมือนคุณลิต้าจะขาดคุณไม่ได้”
ลลิตาตาลุกวาว ในใจเดือดพล่านจนแทบจะทนไม่ไหว เผลอชักสีหน้าใส่นังคนปากเปราะที่จงใจยืนยิ้มยั่วหล่อน ต้องใช้ความพยายามอย่างมากในการระงับอารมณ์ คลี่ยิ้มอ่อนละมุนออกมาราวกับไม่ถือสา
“งั้นเอาแบบนี้ก็แล้วกันค่ะ เดี๋ยวลิต้าจะพาเวย์ไปนั่งทานอาหารบนชั้นสองที่เงียบและเป็นส่วนตัว คุณจะได้ไม่ต้องเป็นห่วง ส่วนเราก็ไปพบมิสเตอร์หวังด้วยกัน ลิต้ารู้มาว่าเขาจะเดินทางมาไทยวันที่เราจัดงานพอดี ก็เลยส่งการ์ดไปเชิญเขา คุณอยากจะคุยกับเขาเรื่องขายละครลงคอนเทนต์ในเครือบริษัทของเขาไม่ใช่เหรอคะ ตอนนี้ถือเ
