เวนิกาเหยียดยิ้ม แววตาเปี่ยมไปด้วยแววดูถูกเหยียดหยามคนตรงหน้า เอ่ยตัดความสัมพันธ์อย่างไม่ไว้หน้าและไร้เยื่อใย
“คนต่ำต้อยอย่างดิฉันไม่กล้ารับหรอกค่ะ ทางที่ดีขอให้ท่านอยู่ส่วนท่าน อย่ามาข้องแวะกับพวกเราสองพี่น้องเป็นดีที่สุด”
“หนูจะโกรธจะเกลียดหรือต่อว่าพ่อยังไงก็ได้ จะไม่ยอมรับพ่อคนนี้ก็ตามใจ แต่อย่าห้ามไม่ให้พ่อดูแลพวกหนูเลยนะ พ่ออยากแก้ตัว อยากดูแลพวกหนูต่อจากแม่จริงๆ”
ดวงตาของเวนิกาวาวโรจน์อย่างเอาเรื่อง เขากล้าดีอย่างไรเอาชื่อแม่เธอมาอ้าง ทั้งที่ตัวเองทอดทิ้งลูกเมียให้ตกระกำลำบาก ตอนนี้เกิดนึกเสียดายก็เลยอยากจะขอโอกาส พจน์คิดว่าทุกอย่างบนโลกใบนี้ง่ายดายเพียงแค่พลิกฝ่ามือหรือไง
“อย่าเอ่ยชื่อแม่ฉัน คนอย่างคุณไม่คู่ควร วันที่แม่ฉันลำบาก คุณทำอะไรอยู่ วันที่แม่ฉันคลอดต้องการกำลังใจ คุณอยู่ที่ไหน วันที่แม่ฉันป่วยหนักไอเป็นเลือด คุณรู้รึเปล่าว่าท่านทรมานมากแค่ไหน จนถึงวันที่ท่านตาย คุณเค
